Φύσηξε Όστρια και η «Μίλατος» σαλπάρει…
Αν σας αρέσουν οι ιστορικές εξερευνήσεις, αν προτιμάτε τα ιστορικά μυθιστορήματα, η «Μίλατος» του Γιάννη Ζυγούλη είναι μια αξιόλογη πρόταση από τις εκδόσεις Όστρια. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην επαναστατημένη Κρήτη του 1823 όπου οι ορδές των Αιγυπτίων εισβάλλουν στο Μεραμπέλλο και ο Χασάν πασά ξεσπά την οργή του στα γυναικόπαιδα. Στο Σπήλαιο της Μιλάτου, πάνω από δυο χιλιάδες άμαχοι κακοποιούνται ανελέητα και θανατώνονται απάνθρωπα:
«Γύρω μου, είχε ανοίξει η γη και ξερνούσε την κόλαση απ’ τα σπλάχνα της. Παντού όξω απ’ το σπήλιο του Ραπά, ακούγονταν κλάματα κι αναστεναγμοί, φωνές, κατάρες και βρισιές μαζί με βογγητά απ’ τους λαβωμένους κι αναθέματα για τους αδικοσκοτωμένους. Οι μανάδες σπάραζαν απ’ την απελπισία καθώς λόγιαζαν πως θε να χάσουν τα μωρά τους. Και θωρούσα να χωρίζουν φαμίλιες, να σφάζουν γονείς μπροστά στα κοπέλια τους και να αρπάζουν κορίτσια από τα χέρια των πατεράδων».
Αλλά οι πιο άτυχοι από αυτούς σέρνονται αλυσοδεμένοι στα σκλαβοπάζαρα. Η Ροδούλα του Παπαδοσηφάκη από τη Μίλατο, οδηγείται σκλάβα στο Μεγάλο Κάστρο και η τελευταία ελπίδα που έχει, είναι ένας χαΐνης από τα Σφακιά. Ο Μανώλης Βενεράκης, για να σώσει το κορίτσι, θα πρέπει να αναμετρηθεί με αφηνιασμένους γερλήδες, «ξεκουκούλωτους» μπουρμάδες κι αδίστακτους προδότες:
«Κι όσο για το γινάτι των Αγαρηνών, μήδε λογιάζω, ουδέ γνοιάζομαι γιατί είμαι Κρητικός και κάμω χάζι με τα καμώματα του χάροντα. Κι αν είν’ το ριζικό μου να με ξεβγάνουνε οι άπιστοι, ετσά θε να γένει και δεν πολυσκοτίζομαι. Κι αν πρέπει να βρέξω το χώμα με το αίμα μου, εδά είμαι έτοιμος και δεν θωρώ απού είναι ο ζόρες».
Όμως δεν είναι όλοι θαρραλέοι και οι πόλεμοι δεν κερδίζονται μόνο με τα σπαθιά. Ο Φώτης Δανδουλάκης έχει τη συνήθεια να απομακρύνεται από τις μάχες μήπως και προλάβει να γεράσει:
«Έχει βγάνει κι όνομα στο ντουφέκι του ο παράουρος κι άρχισε να του μιλεί και να ξεστομίζει γλυκόλογα στ’ άψυχο πράμα. Ετσά μου ‘ρθε να κάμω κι εγώ κουβέντα με την κατσούνα μου, να τση μιλώ και να την κανακεύω μπροστά στα μάτια του, μπας και λογικευτεί. Κι αυτόν τον χαζεμένο βρήκε κι αγάπησε η Ροδούλα του Παπαδοσηφάκη απού δεν έχει μάτια να ξανοίξει εμένα».
*Το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται σε τεκμηριωμένο ιστορικό περιβάλλον ενώ οι πρωταγωνιστές μιλούν και σκέφτονται με το κρητικό γλωσσικό ιδίωμα.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Γιάννης Ζυγούλης γεννήθηκε στη Στυλίδα Φθιώτιδος και τα τελευταία χρόνια ζει στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος και μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ). Έχει εργαστεί ως ρεπόρτερ στις εφημερίδες Καθημερινή και Νέα Μεσημβρινή, στο περιοδικό ΕΝΑ και στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Σκάι και Flash.Επίσης διετέλεσε επί σειρά ετών αρχισυντάκτης ύλης στην εφημερίδα Ημερησία. Είναι μέλος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων.
