Γράφει ο Μπάμπης Μιχάλης:
Ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που πρόσφερε η πανδημία είναι ότι η φτώχεια αποτελεί πολιτική επιλογή και ότι μπορεί εύκολα να μειωθεί, αν οι κυβερνήσεις θελήσουν να κάνουν κάτι παραπάνω για τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας.
Στις ΗΠΑ, έρευνα του Πανεπιστημίου Κολούμπια έδειξε τον περασμένο Μάρτιο ότι το πακέτο τόνωσης που εφαρμόζει ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν θα μειώσει το ποσοστό της φτώχειας φέτος στο 8,5%, που αποτελεί το χαμηλότερο της ιστορίας της. Μια ακόμη έρευνα του Ινστιτούτου Urban που δημοσιοποιήθηκε τον προηγούμενο μήνα -παρότι χρησιμοποίησε ελαφρώς διαφορετική μεθοδολογία και μετρήσεις- κατέληξε σε ανάλογα συμπεράσματα εκτιμώντας ότι η φτώχεια του 2021 θα είναι ακόμη χαμηλότερη, στο 7,7%. Επίπεδο που είναι σχεδόν το μισό αυτού που βρισκόταν -σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Urban- το 2018 (13,9%).
Η εκπληκτική μείωση της φτώχειας στις ΗΠΑ έρχεται, ενώ παγκοσμίως, ενάμιση χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, οι θάνατοι από την πείνα ξεπερνούν τους αντίστοιχους από τον κορονοϊό. Οφείλεται ξεκάθαρα στη αρωγή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Χωρίς αυτήν η φτώχεια θα ήταν υψηλότερη απ’ ό,τι πριν την πανδημία.
Η απάντηση των ΗΠΑ στον Covid-19 περιελάμβανε ενίσχυση του υπάρχοντος δικτύου πρόνοιας, με αύξηση των κονδυλίων για δωρεάν τρόφιμα και τη στέγαση. Οι εξώσεις απαγορεύτηκαν για πάνω από ένα χρόνο. Ο πυρήνας της απάντησης όμως ήταν οι επιταγές που δόθηκαν χωρίς σημαντικούς αποκλεισμούς στο σύνολο των Αμερικανών που είχαν ανάγκη. Τα τρισεκατομμύρια που ξοδεύτηκαν έπιασαν τόπο.
Η φτώχεια στις τάξεις των Aφροαμερικανών αναμένεται να προσεγγίσει φέτος το 12,1% από 20,4% το 2018, ενώ η παιδική φτώχεια θα βουτήξει κάτω από το μισό, από 13,8% σε 5,9% αντίστοιχα. Και όλα αυτά υποδεικνύουν ότι αν μια κυβέρνηση θέλει σοβαρά να μειώσει τη φτώχεια μόνιμα η συνταγή είναι απλή: περισσότερο χρήμα σε αυτούς που το έχουν ανάγκη και όχι στους «συνήθεις ύποπτους».
