Φωτιές άναψε η έμμεση προαναγγελία του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι θα περικόψει το δώρο Χριστουγέννων

Ύστερα από όσα είπε στις ασφαλιστικές εταιρίες σε βάρος του δημοσίου ασφαλιστικού συστήματος, υποδηλώνοντας ότι θα τους πάει πελατεία, τώρα τα έβαλε με το δώρο των Χριστουγέννων και προανήγγειλε ότι θα το κόψει, αν του δοθεί η ευκαιρία. Το χειρότερο όμως είναι ότι αποκάλυψε ότι δεν ξέρει τι ακριβώς είναι το δώρο.

“Η κυβέρνηση αυτή δεν έμαθε τίποτα από τα λάθη του παρελθόντος. Και με πάσα ειλικρίνεια, δεν θέλω μια κοινωνία η οποία στηρίζεται στα δώρα των Χριστουγέννων. Οι νέοι Έλληνες δεν θα έπρεπε να περιμένουν το δώρο των Χριστουγέννων στο τέλος της χρονιάς, ώστε επί της ουσίας να μετατραπούν σε ομήρους ενός πελατειακού συστήματος. Αντί για παροχές, θέλω να εστιάσουμε στη δημιουργία ευκαιριών”.

Τάδε εφη ο Κυριάκος ενώ αντίστοιχα, ο πρόεδρος της ΟΝΝΕ∆ Κώστας ∆έρβος αναφέρθηκε στο επίδομα ανεργίας, αναφέροντας ότι αποτελεί αντικίνητρο για την είσοδο στην παραγωγή των νέων ανθρώπων. Όπως χαρακτηριστικά είπε, «πολλές φορές ήταν προτιμότερο να επιδοτείται η ανεργία παρά η εργασία. Και γι’ αυτό εκατοντάδες χιλιάδες νέοι παραμένουν άνεργοι, περιμένοντας ένα επίδομα ανεργίας για να ζήσουν».

Σημείωσε, επίσης, ότι γίνεται «πιο θελκτική η κατάσταση µε τα επιδόματα ανεργίας, παρά να µπουν στην παραγωγική εργασία».

«Λάθος του παρελθόντος» λοιπόν το δώρο Χριστουγέννων και πελατειακό ρουσφέτι.   Αυτό που προφανώς διαφεύγει στον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι ότι το δώρο δε είναι παροχή.

Είναι λεφτά των εργαζομένων που παρακρατούνται από τις αποδοχές τους και τους επιστρέφονται με τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων και το επίδομα αδείας.

Αυτές οι επιστροφές καταργήθηκαν ή κουτσουρευτήκαν από την τρόικα γιατί η κυβέρνηση που έφερε το Μνημόνιο δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει ότι δεν πρόκειται για πρόσθετες παροχές, αλλά για τρόπο καταβολής αποδοχών.

Ο Κυριάκος όμως τα ξεπερνάει κι αυτά. Θεωρεί όχι μόνο περιττό, αλλά και επιβλαβές το δώρο.  Δηλαδή παίρνουμε από τους εργαζομένους και τα δικά τους λεφτά. Και αφήνουμε στη καλή θέληση των εργοδοτών την επιβίωσή τους.

Αυτά συμβαίνουν όταν η δημόσια παρουσία του δεν είναι σκηνοθετημένη και ελεγχόμενη.

Όσο για τους εργαζόμενους μάλλον ισχύει το φοβού τους Δαναούς και «ευκαιρίες» φέροντες…