Διεθνές Φεστιβάλ Τεχνών Αρχαίας Ολυμπίας: «Το Τάβλι» του Δ. Κεχαΐδη σε χωριά του δήμου Αρχ. Ολυμπίας

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”139615″ img_size=”full”][vc_column_text]Η παράσταση «Το Τάβλι» του Δ. Κεχαΐδη, σε σκηνοθεσία Δανάης Σπηλιώτη, ξεκίνησε από τα παλιά καφενεία του Αγρινίου τον Μάρτιο του 2019, ενταγμένη στο πρόγραμμα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Αγρινίου. Από τον Οκτώβριο του 2019 έως τον Μάρτιο του 2020 παίχτηκε ως ανεξάρτητη παραγωγή (θεατρική ομάδα Roswitha) σε καφενεία της Αθήνας. Φέτος το καλοκαίρι θα περιοδεύσει σε χωριά του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, σε εξωτερικούς χώρους και με δωρεάν είσοδο, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Τεχνών Αρχαίας Ολυμπίας.

*2/8 Πελόπιο – 3/8 Λάλας – 4/8 Κούμανι – 5/8 Λαμπεία (Δίβρη) – 6/8 Πανόπουλο – 7/8 Πλάτανος – 8/8 Αρχ. Ολυμπία

Σκεπτικό

Το έργο

Στο έργο που είναι γραμμένο το 1972, ο Φώντας και ο Κόλιας παίζουν μία παρτίδα τάβλι σε μια αυλή στο Θησείο. Ο δαιμόνιος στα επιχειρηματικά σχέδια Φώντας προσπαθεί να πείσει τον λαχειοπώλη Κόλια να βάλουν μπροστά ένα σχέδιο, να πιάσουν επιτέλους την καλή. Καταστρώνουν τα σχέδιά τους, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, μα εύκολα ολισθαίνουν στην ψευδαίσθηση και την ονειροπόληση. Πατούν στο ανθρώπινο, μα εύκολα εκτρέπονται στο τερατώδες. Το σχέδιο τους είναι ουτοπικό, ανεδαφικό, απαράδεκτα εξωφρενικό. Όπως όλα τα μεγάλα σχέδια. Και το πιστεύουν. Ή θέλουν να το πιστέψουν για να αισθανθούν την ανάταση που τους βγάζει έξω από την μιζέρια του μέσου όρου. Έξω από την ηττοπάθεια και την παραδοχή ότι η ζωή θα είναι πάντα αυτή. Πάντα τέτοια.

Το “Τάβλι” είναι ένα έργο γεμάτο χιούμορ και πίκρα για την ελληνική κοινωνία, την ιστορία της, τις παθογένειες και τις αγκυλώσεις της, την προσπάθεια του Νεοέλληνα να μείνει μέσα στο παιχνίδι.

Η παράσταση

Η παράσταση μεταφέρει το έργο από την αθηναϊκή αυλή του ’72 στα καφενεία του 2020. Ένα τραπεζάκι και δύο καρέκλες. Ένα δίδυμο «κλόουν» λαϊκών ανδρών. Σακάκια σκονισμένα. Αισθητική Ρόυ Άντερσον, κλαυσίγελος από Μπέκετ.

Με κύριο όχημα την κωμωδία, ανάμεσα σε καφέ, τσίπουρο, χαρτιά και τάβλι, οι ήρωες ψευτοκουβεντιάζουν, παθιάζονται, αστειεύονται, καταστρώνουν μια μεγάλη δουλειά, πιάνονται στα χέρια, ονειρεύονται πάνω από μία παρτίδα τάβλι. Αυτό που με ενδιαφέρει στο έργο είναι το ζωώδες στοιχείο του ανθρώπου. Μέσα τους βράζει το αίμα, γίνονται θηρία. Θηρία που ονειρεύονται.

Εστιάσαμε στην κατάσταση των σωμάτων των χαρακτήρων την ώρα που ξεστομίζουν τα λόγια τα γραμμένα. Κουρδίσαμε το έργο σε υψηλές θερμοκρασίες, σε σώματα που είναι έτοιμα να εκραγούν και αυτό μετακίνησε την ηθογραφία σε μια άλλη περιοχή. Οι χαρακτήρες παίρνουν φωτιά και το θυμικό τους αλλοιώνει συχνά τον λόγο και τον κάνει μουγκρητό, μουρμούρισμα, ακατάληπτους συνειρμούς.

Λόγω της έντονης εξωστρέφειας και σωματικής έκφρασης των ερμηνειών, η παράσταση είναι κατανοητή σε μεγάλο βαθμό και από το ξενόγλωσσο κοινό.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Δανάη Σπηλιώτη

Παίζουν: Ντίνος Ποντικόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης

Κοστούμια: Αριστοτέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου

Φωτογραφία αφίσας- trailer: Αντώνης Μίκροβας

Φωτογραφίες παράστασης: Δανάη Ντάσκα

Επικοινωνία: Ελεάννα Γεωργίου

Διάρκεια: 65′

Teaser παράστασης[/vc_column_text][vc_video link=”https://www.youtube.com/watch?v=XLF-ZaDxNPc”][/vc_column][/vc_row]