Φεστιβάλ Πηνειού: Ωδή στο μεγαλείο της Φύσης
Η παράσταση «Η Θάλασσα και ο Γέρος» στο Ανοικτό Θέατρο Καβασίλων «Χρήστος Μάλλιαρης»
-Έμπλεη συμβολισμών και οικολογικών μηνυμάτων
-Εξαιρετικές οι ερμηνείες των ηθοποιών
Με την παράσταση «Η Θάλασσα και ο Γέρος», διασκευή του εμβληματικού αριστουργήματος του νομπελίστα αμερικανού συγγραφέα Έρνεστ Χεμινγουέι, συνεχίστηκαν το βράδυ της Πέμπτης οι θεατρικές περιπλανήσεις του 12ου Φεστιβάλ Πηνειού. Η περιπέτεια του Σαντιάγο –που ενσάρκωσε ιδανικά ο Τάσος Νούσιας- καθήλωσε τους θεατές του Ανοικτού Θεάτρου Καβασίλων «Χρήστος Μάλλιαρης» και τους παρέσυρε σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, σκιαγράφησης των ανθρώπινων ορίων και αναγνώρισης του μεγαλείου της Φύσης.
Πρόκειται για μία παράσταση – ύμνο στην σημασία της πίστης, του θάρρους και της επιμονής· μια ωδή στο μεγαλείο της Θάλασσας, και κατ’ επέκταση της Φύσης, που διαφεντεύει τόσο την ανθρώπινη ύπαρξη όσο και τη μοίρα της ίδιας της ανθρωπότητας. Παράλληλα η ωμή αλλά αγνή συνάμα αποφασιστικότητα του πρωταγωνιστή, η επιμονή σε μία υπεράνθρωπη προσπάθεια με προδιαγεγραμμένη κατάληξη και η αρχετυπική προσωπικότητα όπως σκιαγραφείται από τον σπουδαίο συγγραφέα, συνιστούν ένα από τα γνησιότερα δείγματα της ανθεκτικότητας του ανθρώπινου πνεύματος στον χώρο της Τέχνης.
Οι θεατές του Ανοικτού Θεάτρου Καβασίλων έγιναν έτσι κοινωνοί της εσωτερικής αναζήτησης του πρωταγωνιστή· μιας εσωτερικής διαπραγμάτευσης του ήρωα σε δύο επίπεδα: με το καταπονημένο αλλά ανθεκτικό σώμα του αλλά και με την ίδια τη Φύση, τα κελεύσματα της οποίας αφουγκράζεται μέσω της Θάλασσας και η οποία σμιλεύει δυναμικά τη ψυχοσύνθεσή του. Εξάλλου το αριστούργημα του Χεμινγουέι, μέσα από τη διεισδυτική ματιά της σκηνοθέτριας Μάρλεν Καμίνσκι, μας υπενθυμίζει ότι η Φύση δεν είναι πάντα δίκαιος διαπραγματευτής· ή –πιο σωστά- αγνοεί την ανθρωποκεντρική προσέγγιση της δικαιοσύνης. Μιας «δικαιοσύνης» που προτάσσει το καλό της ανθρωπότητας ως άλλοθι για την κατασπατάληση των φυσικών πόρων και την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Οι ερμηνείες
Ο Τάσος Νούσιας ενσάρκωσε ιδανικά τον ήρωα του Χεμινγουέι. Η πληθωρική παρουσία επί σκηνής του ταλαντούχου ηθοποιού ανέδειξε επιδέξια τις ψυχικές μεταπτώσεις του Σαντιάγο, τη σταδιακή σμίλευση του χαρακτήρα του στο «αμόνι» της Θάλασσας, τις αλλεπάλληλες υπερβάσεις του ώστε τελικά να κατανοήσει το αψεγάδιαστο μεγαλείο της Φύσης.
Άξιοι συνοδοιπόροι σε αυτή την προσπάθεια ο εξαίρετος νεαρός ηθοποιός Βασίλης Μηλιώνης στον ρόλο του Μανολίνο αλλά και η χορεύτρια –ηθοποιός Φαίδρα Σούτου που με την αέρινη κίνησή της ενσάρκωσε μοναδικά τη μορφή της Θάλασσας. Εύσημα διεκδικεί τέλος το σκηνοθετικό τέχνασμα με τη «ζωντανή» σκηνή, καθώς με τη χρήση τεχνολογίας 3D animation προβάλλονταν δυναμικά στο επικλινές δάπεδο το μεγαλείο της Φύσης ενισχύοντας έτσι την ρεαλιστικότητα.
