Εξοπλιστικό όργιο ΕΕ
«Αν θέλουμε να είμαστε πειστικοί και αξιόπιστοι στην εξωτερική μας πολιτική, επιβάλλεται να αποδείχνουμε καθημερινά ότι είμαστε έτοιμοι να επιβάλουμε στρατιωτικά ό,τι δε γίνεται με άλλα μέσα…», λεγόταν πριν από 24 χρόνια μέσα σε ένα από τα κέντρα λήψης αποφάσεων της ΕΕ, μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Σήμερα, τέτοιου είδους προτάσεις μοιάζουν ειρηνικού χαρακτήρα μπρος στις πράξεις που κάνουν ορατό έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
Παράλληλα, εμμένοντας στο αφήγημα ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν δρομολογήθηκε από δυτικό δάκτυλο και ότι ξεκίνησε από τη Ρωσία για επεκτατικούς λόγους, τα κράτη-μέλη της ΕΕ ξηλώνονται για να γεμίσουν την ήπειρο με όπλα και στρατούς.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι η ύπαρξη του εν λόγω αφηγήματος απαντά από μόνη της στο ερώτημα εάν το νυν εξοπλιστικό όργιο -του οποίου το κόστος θα καλυφθεί από την τσέπη των λαών- αποτελεί αναγκαίο κακό ή κυνική παραδοχή της μιλιταριστικής φύσης της ΕΕ.
