Ευχή και κατάρα

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”110855″ img_size=”full”][vc_column_text]Κάπου στο 1970, ο εμβληματικός προπονητής της Λίβερπουλ, ο Μπιλ Σάνκλι, ξεστόμισε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φράσεις στην ιστορία του αθλήματος: «Το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Είναι κάτι περισσότερο». Αυτή η φράση απέκτησε τεράστιο έρεισμα στους κύκλους των φανατικών ποδοσφαιρόφιλων, μόνο που στις μέρες μας φαίνεται καθαρά ότι δεν ήταν τίποτε άλλο από μια φανφάρα.

Με την πανδημία να τρομάζει όλο τον πλανήτη, η μπάλα έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Σε όλους μας λείπει, ουδείς την επιζητά ως κάτι επιβεβλημένο. Ο μήνας Μάιος θα είναι ο πλέον κρίσιμος για να δούμε αν, πότε και πώς θα επαναρχίσουν οι αθλητικές δραστηριότητες. Δισεκατομμύρια φίλαθλοι ανά τον κόσμο θέλουν να δουν και πάλι τις αγαπημένες τους ομάδες σε δράση, θέλουν να γεμίσουν τον χρόνο τους με το πιο δημοφιλές είδος διασκέδασης.

Το θέμα είναι αν όλο αυτό είναι εφικτό. Σε κάθε χώρα έχουν εκπονηθεί προγράμματα και πρωτόκολλα ασφαλείας, ώστε οι αθλητές να επιστρέψουν σύντομα στις προπονήσεις και αμέσως μετά στους αγώνες.

Μετά χαράς να φάμε όλο το καλοκαίρι μας βλέποντας ποδόσφαιρο και μπάσκετ, από τις αρχές Ιούνη μέχρι τα τέλη Αυγούστου, όμως αξίζει τον κόπο; Πόσο πιθανό είναι να υπάρξει ένα κρούσμα ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες εμπλεκομένους στους αγώνες του κόσμου; Μεταξύ αθλητών, προπονητών και λοιπού προσωπικού. Αξίζει το ρίσκο να χαθεί έστω και μία ανθρώπινη ζωή από έναν ύπουλο ιό, που ακόμη και οι κορυφαίοι επιστήμονες δεν ξέρουν ακριβώς πώς δρα; Η απάντηση είναι όχι. Ας διαφωνήσουμε επιτέλους με τον Σάνκλι κι ας συμφωνήσουμε ότι το ποδόσφαιρο είναι το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στον κόσμο. Κι ας κάνουμε υπομονή…

Ευθύμης Ασημακόπουλος-efsyn.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]