Έρευνα: Αφομοιώνουμε καλύτερα τη γνώση στο έντυπο απ’ ότι στο ψηφιακό κείμενο

Περισσότερο συμβατός με τα κείμενα που διαβάζουμε στο χαρτί είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος σε σχέση με εκείνα που βλέπουμε στις οθόνες μας (του υπολογιστή ή του κινητού) διαπιστώνει νέα μελέτη, που εξετάζει τις αιτίες και τις διαφορές στην ανάγνωση.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βαλένθια ανέλυσαν περισσότερες από δύο δωδεκάδες 20 υπάρχουσες μελέτες για τις αναγνωστικές συνήθειες και τα αποτελέσματά τους. Τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι η ανάγνωση σε έντυπη μορφή για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να ενισχύσει την ικανότητα κατανόησης έξι με οκτώ φορές περισσότερο από ό,τι η ψηφιακή ανάγνωση.

«Η συσχέτιση μεταξύ της συχνότητας της ψηφιακής ανάγνωσης για αναψυχή και των ικανοτήτων κατανόησης κειμένου είναι σχεδόν μηδενική», δήλωσε ο Ladislao Salmerón, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βαλένθια, ο οποίος συμμετείχε στη συγγραφή της μελέτης. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι «η γλωσσική ποιότητα των ψηφιακών κειμένων τείνει να είναι χαμηλότερη από εκείνη που παραδοσιακά συναντάται στα έντυπα κείμενα», πρόσθεσε. Τα κείμενα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για παράδειγμα, είναι κυρίως πιο προφορικά και απλά και στερούνται σύνθετης σύνταξης και συλλογισμού.

Πιο χαλαρή η κουλτούρα της ψηφιακής ανάγνωσης

Ο Salmerón δήλωσε ότι η «νοοτροπία ανάγνωσης» για τα ψηφιακά κείμενα τείνει επίσης να είναι πιο ρηχή από ό,τι για το έντυπο υλικό, με την ταχύτερη κατανάλωση πληροφορίας να είναι σύνηθης, αντί για τον στοχασμό και την περισυλλογή στη διάρκεια της διαδικασίας. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο αναγνώστης «δεν βυθίζεται πλήρως στην αφήγηση ή δεν συλλαμβάνει πλήρως τις σύνθετες σχέσεις σε ένα ψηφιακό κείμενο».

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Review of Educational Research, διαπίστωσε επίσης ότι, ενώ υπάρχει αρνητική σχέση μεταξύ της ψηφιακής ανάγνωσης και της κατανόησης για τους μαθητές του δημοτικού, η σχέση αποκτά θετικό χαρακτήρα για τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και τους προπτυχιακούς φοιτητές.

Οι αρνητικές συνέπειες στη μαθησιακή διαδικασία των παιδιών

Ο Salmerón υποστηρίζει ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι τα μικρά παιδιά είναι λιγότερο ικανά να αντιμετωπίσουν τους περισπασμούς, όπως τα εισερχόμενα μηνύματα, που μπορεί να συνοδεύουν την ανάγνωση σε μια ψηφιακή συσκευή. «Γνωρίζουμε ότι η ικανότητά μας να ρυθμίζουμε τη νόησή μας εξελίσσεται κατά την εφηβεία», δήλωσε. Τα μικρά παιδιά «μπορεί να μην είναι πλήρως εξοπλισμένα για να αυτορρυθμίσουν τη δραστηριότητά τους κατά τη διάρκεια της ψηφιακής ανάγνωσης για την ψυχαγωγία τους».

Οι συγγραφείς της μελέτης ανέφεραν επίσης ότι τα μικρά παιδιά που επιλέγουν συχνά την ψηφιακή ανάγνωση μπορεί να αποκτήσουν πιο περιορισμένο ακαδημαϊκό λεξιλόγιο «σε μια κρίσιμη περίοδο κατά την οποία μετατοπίζονται από το να μαθαίνουν να διαβάζουν στο να διαβάζουν για να μαθαίνουν».

Οι ερευνητές ξεκαθαρίζουν δεν είναι «κατά της ψηφιακής ανάγνωσης», δήλωσε η Lidia Altamura, διδακτορική φοιτήτρια που συνυπογράφει τη μελέτη. «Απλώς, με βάση αυτά που διαπιστώσαμε, οι συνήθειες ψηφιακής ανάγνωσης δεν αποδίδουν τόσο πολύ όσο η ανάγνωση σε έντυπη μορφή. Γι’ αυτό, όταν συνιστούν δραστηριότητες ανάγνωσης, τα σχολεία και οι διευθυντές των σχολείων θα πρέπει να δίνουν έμφαση στην έντυπη ανάγνωση περισσότερο από την ψηφιακή, ιδίως για τους νεότερους αναγνώστες».

O Salmerón πρόσθεσε ότι ένα εκπληκτικό εύρημα ήταν ότι η σχετικά μικρή συσχέτιση μεταξύ της ψηφιακής ανάγνωσης με στόχο την ψυχαγωγία και της κατανόησης στέκει ανεξάρτητα από το είδος της ανάγνωσης που επιλέγουν οι άνθρωποι, τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και σε εκπαιδευτικούς ιστότοπους όπως το Wikipedia. «Περιμέναμε ότι η τελευταία θα συνδεόταν πολύ πιο θετικά με την κατανόηση κειμένου, αλλά τα δεδομένα μας λένε ότι αυτό δεν ισχύει».

Πηγή: efsyn.gr