Ένα στιγμιότυπο με τον Φέρεντς Πούσκας

Θυμάμαι, παιδιόθεν, τον θρυλικό Φέρεντς Πούσκας από το έπος του Wembley το 1971

Γράφει η Αστάθεια

Με αφορμή την παρουσίαση του λευκώματος του Μίμη Δομάζου “Μυστικά και…άλλες αποκαλύψεις” θυμηθήκαμε με το αδερφό μου το έπος του Γουέμπλει που ως 8 και 7 χρονών αντίστοιχα το βιώσαμε ως σημαντική εμπειρία. Στην σχετική εκδήλωση στο Δημαρχείο του Πύργου παρευρέθη ο τερματοφύλακας της τότε ομάδας Βασίλης Κωνσταντίνου.

Εκείνο που χαράχτηκε βαθειά στη αδαή-τότε-μνήμη μου ήταν ο προπονητής Φέρεντς Πούσκας….
Μεγαλώνοντας έμαθα για αυτόν τον θρύλο.

Παραθέτω συνοπτικά στοιχεία από Wikipedia

Ο Φέρεντς Πούσκας – 1 Απριλίου 1927 – 17 Νοεμβρίου 2006) ήταν Ούγγρος ποδοσφαιριστής και προπονητής. Θεωρείται ως το πρώτο υπέρλαμπρο αστέρι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών με πολυάριθμους τίτλους σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο.Ψηφίστηκε ως έκτος καλύτερος παίκτης του 20ού αιώνα στις εκλογές της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου ενώ ήταν επίσης έβδομος καλύτερος του αιώνα σε ειδική ψηφοφορία του περιοδικού France Football, ανάμεσα στους νικητές της Χρυσής Μπάλας το 1999. Ένας ιδιαίτερα παραγωγικός επιθετικός, το 1995 αναγνωρίστηκε από την IFFHS ως ο κορυφαίος σκόρερ του 20ού αιώνα στο επίπεδο της υψηλότερης εθνικής κατηγορίας πρωταθλήματος.

Ο Πούσκας, γνωστός και ως ο «Καλπάζων Συνταγματάρχης», έπαιξε για σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα για τρεις ομάδες και όταν έπαιζε για αυτές, ήταν οι καλύτερες στον κόσμο, στοιχείο μοναδικό στην ιστορία. Ξεκίνησε την καριέρα του στη Χόνβεντ Βουδαπέστης, όπου αγωνίστηκε για 13 χρόνια και κέρδισε όλους τους τίτλους που διεκδίκησε και μετά από μικρή υποχρεωτική παύση συνέχισε την πορεία του με τη Ρεάλ Μαδρίτης πράττοντας το ίδιο. Ήταν επίσης ηγετική φυσιογνωμία της καλύτερης Εθνικής Ουγγαρίας που υπήρξε στην ποδοσφαιρική ιστορία, γνωστής ως «Μαγικοί Μαγυάροι» και το πρώτο μεγάλο «δεκάρι» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Το σώμα του δεν ήταν ευλογημένο για να πρωταγωνιστήσει στο άθλημα όντας υπέρβαρος, όμως το χαμηλό κέντρο βάρους λειτούργησε θετικά όπως αποδείχθηκε και το αριστερό του πόδι (το οποίο χρησιμοποιούσε σχεδόν κατά αποκλειστικότητα) είχε την ικανότητα να εξαπολύει με τρομακτικό ρυθμό ισχυρότατα σουτ, με πολύ συχνά επιτυχημένα αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι το βραβείο της FIFA για το καλύτερο γκολ της χρονιάς πήρε το όνομά του, έχοντας κλείσει την καριέρα του με αναλογία τερμάτων ανά αγώνα 1,02 για τους επίσημους αγώνες (και σχεδόν 1,00 σε εθνικό επίπεδο) και με 802 γκολ βρίσκεται στην έβδομη θέση όλων των εποχών.Η αγωνιστική του παρουσία με την εθνική ομάδα της Ουγγαρίας του χάρισε τη φήμη ως του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της υφηλίου στο πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1950, ορίζοντας το άθλημα την εποχή του κατέρριψε ρεκόρ κόσμου διεθνών συμμετοχών και τερμάτων αλλά όχι τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, με την ευκαιρία του 1954 να χάνεται, προϊόν ευρέως αποδεκτής αδικίας ποικίλων παραγόντων, με την ομάδα να θεωρείται ως η καλύτερη που δεν κατέκτησε τον κορυφαίο ποδοσφαιρικό θεσμό. Ως προπονητής οδήγησε το 1971 τον Παναθηναϊκό στη μεγαλύτερη επιτυχία που είχε ποτέ ελληνική ομάδα στην Ευρώπη: στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπου ηττήθηκε από τον Άγιαξ.

Συμπτωματικά αλίευσα στο διαδίκτυο στην σελίδα sportsmadness.gr μια μνήμη του άλλου θρύλου George Best που παραθέτω:

«Ήμουν με τον (Μπόμπι) Τσάρλτον, (Ντένις) Λο και τον Πούσκας, προπονούσαμε μια ακαδημία ποδοσφαίρου στην Αυστραλία. Οι νεαροί δεν σεβάστηκαν τον Πούσκας, συμπεριλαμβανομένης της πλάκας με το βάρος και την ηλικία του. Αποφασίσαμε να αφήσουμε τα παιδιά να προκαλέσουν έναν προπονητή να χτυπήσει το δοκάρι 10 συνεχόμενες φορές, προφανώς, διάλεξαν τον παλιό μεγαλόσωμο. Ο Ντένις Λο ρώτησε τα παιδιά πόσες φορές θα πετύχει το δοκάρι από της 10. Οι περισσότεροι είπαν λιγότερο από πέντε. Εγώ είπα δέκα. Ο γέρος μεγαλόσωμος ανέβηκε και χτύπησε εννιά στη σειρά. Για το δέκατο σουτ, πήρε τη μπάλα από τον αέρα, την κοντρόλαρε από τους ώμους και το κεφάλι του, στη συνέχεια εκτόξευσε τη μπάλα με βόλε στο οριζόντιο δοκάρι . Όλοι στάθηκαν σιωπηλοί, σοκαρισμένοι, μετά ένα παιδί ρώτησε ποιος ήταν, απάντησα, “Για σένα, το όνομά του είναι κύριος Πούσκας”.

Ακόμα κι αν δεν είμαι ποδοσφαιρόφιλη, κάποια στοιχεία μένουν ζωντανά στη μνήμη

#Ασταθή Στιγμιότυπα