Ένα δάκρυ για το Σάκη τον κουμπάρο μου

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”86795″ img_size=”full”][vc_column_text]Καθαρή Δευτέρα ήταν η τελευταία φορά που τα είπαμε και τα ήπιαμε. Εκεί στην όμορφη μεριά σου, στο σπίτι σου στα Δουνέϊκα, ανάμεσα στις ελιές που τόσες φορές είχαμε αράξει και είχαμε καθίσει μέχρι το δείλι ν’ ακούμε τ΄αηδόνια στη λαγκαδιά, στο λιοτρίβι. Εκεί στο σπίτι σου που μπροστά στο αναμμένο με λιόξυλα τζάκι σου, παρακολουθήσαμε τις τόσες εκλογικές αναμετρήσεις.

Εκεί που κάθε φορά η χαρά έμοιαζε με πανηγύρι, ανάμεσα σε γαμπρούς, αδέλφια, παιδιά, εγγόνια και φίλους. Εκεί γιορτάσαμε γάμους και βαφτίσια. Εκεί περάσαμε αξέχαστες στιγμές κεφιού και χαράς. Εκεί άραξα κι εγώ με την Ελένη, κάποια βράδια, όταν η φωτιά μας στέρησε το σπίτι μας. Εκεί ήταν ο προορισμός στις χαρές και στις γιορτές. Και τώρα έτσι ξαφνικά και απρόσμενα μας άφησες μόνους να προσπαθούμε να καταλάβουμε πως έσπασε αυτός ο ευτυχισμένος κύκλος και ήλθε η λύπη. Ποιος ζήλεψε αυτές τις ανθρώπινες μικρές απολαύσεις και θέλησε να τις σταματήσει;

Ποιος θέλησε να σε στερήσει από τους φίλους και τ΄ αδέλφια σου, από την αγαπημένη σου σύντροφο, τα όμορφα παιδιά σου και τα λατρευτά σου εγγόνια; Ποιος θέλησε να σε στερήσει από την τοπική κοινωνία, που τόσο τίμησες και σε τίμησε και από το αγαπημένο σου χωριό, για το οποίο τόσα έδωσες; Σάκη μου είναι γεγονός ότι στα 65 σου χρόνια, έτσι όπως ήσουν πληθωρικός στο παρουσιαστικό σου, άλλο τόσο πληθωρικός ήσουν και στην ζωή σου. Έκανες πολλά πράγματα στη ζωή σου, πολύ γρήγορα, τόσα όσα πολλοί άνθρωποι θα χρειάζονταν 10 ζωές για να τα κάνουν.

Όμως αυτός δεν ήταν ο λόγος να μας αφήσεις έτσι ξαφνικά. Είχες πολλά ακόμη να κάνεις και να δώσεις στην κοινωνία και στους δικούς σου ανθρώπους. Η κοινωνία έχει τον τρόπο να επουλώνει τις «πληγές» της. Ίσως και κάποιες φορές κάποιοι της σειράς μας να θυμηθούν και πουν «όταν ζούσε ο Σάκης θυμάσαι;» Σ΄ εκείνους όμως που θα λήψεις πραγματικά είναι η οικογένειά σου, τ΄ αδέλφια και οι φίλοι σου. Και ειδικά σε εκείνους που μετά το κρασί περίμεναν και το τσίπουρο. Παρ’ ότι δεν είχες συμπάθεια στην «δεξιά» , ξέρω ότι εκεί που θα πας ο Θεός θα σε βάλει στα δεξιά του, γιατί αγαπημένε μου κουμπάρε ήσουν θεάρεστος άνθρωπος και άφησες ένα σοβαρό ίχνος και μια σοβαρή παρακαταθήκη ανθρωπιάς και λεβεντιάς στο σύντομο πέρασμά σου από τα εγκόσμια. Καλό Παράδεισο και να μας προσέχεις από εκεί πάνω.

Νικόλαος Αχ. Διάκος[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]