Ελευθερία Νιβουρλή: “Βόμβα στην τσάντα του μαθητή”

Γράφει η Ελευθερία Νιβουρλή, Διευθύντρια 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου Πύργου

Αναρωτιέμαι πόσο αδύνατο είναι να έχει κάποιος στην καλύτερη περίπτωση έναν σουγιά στην τσάντα του ή στην χειρότερη ένα όπλο και να είμαστε όλοι σίγουροι ότι απλά και μόνο θα το φυλάει στην τσάντα του και ουδέποτε θα το εμφανίσει, από το φόβο της ποινής, της μιας μέρας αποβολής στο Γυμνάσιο. Και στο δημοτικό; Ποια είναι η ποινή; Προβλέπεται αποβολή;

Ναι το κινητό στο σχολείο αλλά στην τσάντα, είπε ο πρωθυπουργός. Πολύ ωραίο για να είναι αληθινό! Και μάλιστα και στο δημοτικό!!!

Ειλικρινά τρομάζω στη σκέψη….τι μας περιμένει; Τι θα ζήσουμε; Μήπως υπερβάλλω; Μήπως είμαι οπισθοδρομική;

Αυτή τη στιγμή η κατοχή και χρήση του κινητού απαγορεύεται στα σχολεία μας, από το 2006 μάλιστα. Είδατε εσείς να ισχύει κάτι τέτοιο; Το κινητό στην τσάντα αποφάσισε η κυβέρνηση, ο νόμος όμως άλλα λέει. “Το κινητό στην τσάντα” στα Ελληνικά σημαίνει ότι απαγορεύεται ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ χρήση του εντός σχολείου και όχι “η αλόγιστη χρήση” του.

Θα περίμενα η εξαγγελία για τη μη χρήση των κινητών στο σχολείο να περιλαμβάνει και τρόπους, για να επιτευχθεί ο στόχος. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει συνεπώς έχουμε ακόμη ένα ευχολόγιο και όχι πολιτική.

Ακόμη, όμως, και αν καταφέρναμε να περιορίσουμε τη χρήση του κινητού στο σχολείο, τι γίνεται μετά το σχολείο; Εκεί που ο έφηβος πρέπει να μελετήσει και οι συνεχείς ειδοποιήσεις δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Το διάβασμα είναι κουραστικό και αδιάφορο, το κινητό είναι πολύ πιο ελκυστικό. Είναι προφανής ο νικητής. Θα μου πείτε είναι θέμα της οικογένειας. Τι κάνουν οι γονείς; Σωστά και οι γονείς πρέπει να συμμετέχουν στην κινητοποίηση και είναι πια προφανές ότι ένας νόμος, μια ποινή και εκπαιδευτικοί που προσπαθούν να εφαρμόσουν τον νόμο δεν αρκεί. (Στράτος Στρατηγάκης)

Δε θα μιλήσω για το Γυμνάσιο/Λύκειο, θα θέσω τους προβληματισμούς μου για το Δημοτικό.

Ξεκινώ με μια ερώτηση: μπορεί ο κύριος Υπουργός να μας πει έναν μόνο λόγο αναγκαιότητας ύπαρξης του κινητού στην τσάντα του μαθητή του Δημοτικού;

Συνοδεύεται στην άφιξη και στην αποχώρηση από και προς το σχολείο;

Το σχολείο επικοινωνεί άμεσα με τους γονείς/κηδεμόνες σε περίπτωση ανάγκης;

Είναι εκπαιδευμένα τα παιδιά Δημοτικού, κι όχι μόνο, στην ορθή χρήση του κινητού την οποία για να την πετύχουμε πρέπει να υπάρξει μεγάλη κινητοποίηση, να προσπαθήσουν οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί να εξηγήσουμε στα παιδιά και να τα πείσουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν;

Χρειάζεται κινητοποίηση ολόκληρης της κοινωνίας για να καταφέρουμε να πείσουμε τα παιδιά μας να κάνουν λογική χρήση του κινητού. Σκοπός δεν είναι να μην χρησιμοποιούν καθόλου το κινητό τους. Αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Δεν μπορούμε, ούτε πρέπει, να αρνηθούμε τα καλά που μας έφερε το κινητό. Πρέπει απλά να βρούμε ένα μέτρο στη χρήση του. Τα παιδιά δημοτικού όμως δεν είναι σε θέση να χειριστούν το κινητό στο σχολείο γιατί απλά δεν τους χρειάζεται για κανέναν σοβαρό λόγο παρά για διασκέδαση και χαβαλέ, όπως το χρησιμοποιούν στο σπίτι τους ή στην τραγική εικόνα που αντικρίζουμε στις παρέες που παλιά έγραφαν ιστορίες.

Όλοι μαζί, κανείς δεν μιλάει με κανέναν, όλοι σκυμμένοι πάνω στο κινητό, και όταν οι μεγάλοι αποφασίσουν να μιλήσουν, απομονώνουν τα παιδιά, δίνοντάς τους από ένα κινητό για να τους αφήσουν ήσυχους. Οι γονείς δεν είναι και αυτοί άμοιροι ευθυνών για την κατάσταση.

Πόσους ενήλικες βλέπουμε να είναι όλη την ώρα στο κινητό τους. Μετά ζητάμε από αυτά τα παιδιά να μην είναι κολλημένα με το κινητό τους; Το πρόβλημα, λοιπόν, αγγίζει όλες τις ηλικίες, αλλά τα παιδιά τα τσακίζει, διότι έχουν μικρότερες αντιστάσεις.

Ακόμα και οι εκδρομές έχασαν τη μαγεία της παρατήρησης, του ενθουσιασμού, της λειτουργίας όλων των αισθήσεων. Χάνουν τη μαγεία της στιγμής στην γρήγορη αποτύπωση με φωτογράφηση ή βίντεο για να γεμίσουν τα μέσα κοινωνικού δικτύου ικανοποιώντας την ανάγκη της δημοσιοποίησης της προσωπικής ζωής και καταργώντας την ιδιωτικότητα.

Τι θα κάνει ο μαθητής μας με το κινητό στην τσάντα του;

Θα κάνει αυτό που ο ίδιος ο υπουργός δήλωσε, αναιρώντας με τα λόγια του την απόφασή του να επιτρέψει το κινητό στην τσάντα.

Θα το σκέφτεται συνέχεια, θα ψάχνει τρόπους να κάνει τη φάρσα που θα ήθελε σε κάποιον/κάποια, θα βρεί τρόπο να ξεγελάσει τον εκπαιδευτικό που εφημερεύει για να πάει για άλλον λόγο στην τάξη, βουτώντας το κινητό από την τσάντα του στην καλύτερη περίπτωση ή, στην χειρότερη, αρπάζοντας κάποιο άλλο. Δε θέλω να σκεφτώ τι μπορεί να κάνει με αυτό το όπλο στα χέρια του πηγαίνοντας στην τουαλέτα ή ηχογραφώντας τη διδασκαλία ή τις συνομιλίες των συμμαθητών.

Δήλωσε λοιπόν ο υπουργός: (πηγή esos)

Η χρήση κινητού τηλεφώνου στο σχολείο αποσπά την προσοχή των μαθητών και, σύμφωνα με μελέτη της UNESCO, μπορεί να χρειαστούν έως και 20 λεπτά για να εστιάσουν ξανά σε εκείνο που μελετούσαν προηγουμένως.

Αυτό τόνισε ο Έλληνας υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, μιλώντας στην UNESCO στο Παρίσι, ενώ τόνισε τα εξής:

Αποφεύγοντας τη χρήση κινητών στο σχολείο στο Βέλγιο, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, βελτιώθηκε η απόδοση των μαθητών και ιδίως όσων δεν βρίσκονταν στην κορυφή των επιδόσεων.

Η τεχνολογία είναι μέσο, όχι αυτοσκοπός. Πολλαπλές τεχνολογικές λύσεις υποστηρίζουν την εκπαίδευση αλλά είναι απαραίτητο αυτό να γίνεται με σχέδιο, μέτρο και σύνεση.  

Αν τα λόγια του συμφωνούσαν με τις πράξεις του θα έπρεπε οι μαθητές να μην έχουν το κινητό στην τσάντα τους.

Τι τελικά ισχύει; Ποιος θα επιβλέπει και θα ελέγχει τους 300 ή και παραπάνω, μικρούς μαθητές του Δημοτικού για την ορθή φύλαξη του κινητού στην τσάντα;

Όταν σε ένα σχολείο με 300 μαθητές και οι 300 έχουν το κινητό στο χέρι ή στην τσέπη θα δώσεις αποβολή και στους 300; Οι Δάσκαλοι των παιδιών μας που είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια των μαθητών, σωματική και ψυχική, πώς θα μπορέσουν να ανταποκριθούν και σε αυτό  τον κίνδυνο που έρχεται στα σχολεία μας;

Οι γονείς μπορούν να το καταλάβουν και να μην επιτρέψουν οι ίδιοι στα παιδιά τους να έχουν κινητό στην τσάντα τους;

Όπως έγραψε και ο Γιάννης Πλατάρος στο esos:

«Στην πρωινή «αναφορά Σχολείου» αντί για το «δις εις τον αέρα πυροδοτήσατε» ας λέει ο Διευθυντής «τα κινητά απενεργοποιήσατε, εις σάκους θέσατε … τώρα….Μία ημέρα όποιος το ξεχάσει και κτυπήσει….».

Αλίμονο στον εκπαιδευτικό τι θα αντιμετωπίσει!!!