Εκπέμπει SOS για ρύθμιση η Γλύφα

-Η Πρωινή παρουσιάζει διπλωματική εργασία που αναλύει τις επιπτώσεις της τωρινής κατάστασης

-Πώς επηρεάζονται τουρισμός και περιβαλλοντική προστασία

Του Παναγιώτη Φωτεινόπουλου

Επείγουσα ανάγκη για την προστασία του περιβάλλοντος και την ορθολογική τουριστική και οικονομική ανάπτυξη αποτελεί η ρύθμιση του καθεστώτος των ακινήτων της Γλύφας του δήμου Πηνειού, όπως αποκαλύπτει διπλωματική εργασία που εκπόνησε η τότε  σπουδάστρια του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής το 2018 και Πολιτικός Μηχανικός ΤΕ σήμερα, Ιωάννα Καπελετιώτη.

Ο τίτλος της εργασίας είναι «Τα αυθαίρετα της παραλίας της Γλύφας Ηλείας και οι επιπτώσεις τους στο περιβάλλον» και εκπονήθηκε το 2018.  Στις 38 σελίδες περιγράφεται αναλυτικά το φαινόμενο της οικοδόμησης αυθαίρετων ακινήτων, αφού σύμφωνα με την απογραφή κτιρίων του 2011, η τοπική κοινότητα Λυγιάς είχε συνολικά 723 κτίρια, εκ των οποίων  τo 16% των κτιρίων αποκλειστικής χρήσης χαρακτηρίζονται ως ξενοδοχεία. σημαντικό ποσοστό των κτιρίων, περίπου το 14% κατασκευάστηκαν από το 2001 και μετά, ενώ συνολικά 16 κτίρια ήταν υπό κατασκευή το 2011. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν μια πρώτη ένδειξη για την άνθιση του φαινομένου των αυθαιρέτων στην ευρύτερη περιοχή.

Η κ. Καπελετιώτη επισημαίνει πως το οικονομικό όφελος από την λειτουργία τουριστικών επιχειρήσεων εντός της ζώνης του αιγιαλού και της παραλίας αποτελεί σημαντικό κίνητρο για την όσο το δυνατόν ταχύτερη ανέγερση των κτιρίων αυτών, παραβλέποντας τις νομικές διαδικασίες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στην περιοχή δεν υπάρχουν οι ανάλογες κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Όπως σημειώνει, τα αυθαίρετα της παραλιακής ζώνης της Γλύφας αποτελούν ένα παράδειγμα έξαρσης της αυθαίρετης δόμησης και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα σεισμογενή περιοχή, αφού με ισχυρές σεισμικές δονήσεις  (άνω των 5R), είναι πολύ μεγάλο το ενδεχόμενο να προκύψουν σοβαρές ζημιές, καθώς έχουν ήδη διαπιστωθεί κτίρια με ρωγμές και ασταθείς κατοικίες.

Τι δείχνουν οι δασικές χάρτες

Από τις πληροφορίες που λαμβάνονται από το τοπογραφικό διάγραμμα σε συνδυασμό με τον δασικό χάρτη, προκύπτει το συμπέρασμα πως στην περιοχή μελέτης παρατηρούνται δύο ειδών αυθαιρεσίες: Αυθαίρετα εντός της ζώνης της παραλίας και αυθαίρετα σε δασικές περιοχές. Φυσικά, υπάρχουν και περιπτώσεις αυθαιρεσιών που εμπίπτουν και στις δύο αυτές κατηγορίες. Για την ανέγερση των κτισμάτων, σημαντικές εκτάσεις δασών αποψιλώθηκαν και, λόγω έλλειψης αποχετευτικού δικτύου, παρατηρήθηκαν παράνομοι βόθροι σε κοντινές αποστάσεις από τη θάλασσα και πολλές περιπτώσεις σωλήνωσης του σπιτιού με το υπέδαφος.

Όπως τονίζει η συντάκτρια της εργασίας, ακόμα και η καταβολή χρηματικού ποσού για την τακτοποίησή τους δεν αναιρεί τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των αυθαιρέτων, και σε πολλές περιπτώσεις (όχι μόνο στην περίπτωση της Γλύφας) η κατεδάφισή τους είναι απαραίτητη.

«Ένα ακόμα παράδειγμα άστοχης επέμβασης είναι το Δελτίο Δομικής Τρωτότητας Αυθαιρέτου, το οποίο χορηγείται με οπτικό έλεγχο, ο οποίος δεν είναι ικανός να κρίνει την πραγματική τρωτότητα του κτίσματος. Όσον αφορά την περιοχή της Γλύφας, το φαινόμενο παρατηρείται, προς το παρόν σε μέτρια κλίμακα, δηλαδή δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά ο οικισμός είναι σχετικά μικρός» αναφέρει και προσθέτει ότι είναι απαραίτητο να μελετηθούν ακόμα περισσότερο οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις, και κυρίως των βόθρων και της μόλυνσης των υπογείων υδάτων και της επίδρασης των παραθαλάσσιων επιχειρήσεων στο θαλάσσιο οικοσύστημα.

«Κατάλληλες επιτόπιες μετρήσεις της περιεκτικότητας του νερού και του υπεδάφους σε ρυπογόνες ουσίες είναι απαραίτητες για να μελετηθεί η πλήρης έκταση του φαινομένου. Επίσης, είναι σημαντικό να συνδεθούν όλα τα κτίρια με κεντρικό αποχετευτικό σύστημα και να επιχωθούν οι υπάρχοντες βόθροι, ώστε να περιοριστεί η μόλυνση των υπογείων υδάτων και της θάλασσας. Αυτό προϋποθέτει την ενεργοποίηση της πολιτείας και τον σχεδιασμό των ανάλογων έργων υποδομής από τον δήμο Πηνειού. Δηλαδή πρέπει να ενταχθεί άμεσα στον προϋπολογισμό του δήμου το έργο της επέκτασης του αποχετευτικού δικτύου του οικισμού της Γλύφας στην περιοχή των αυθαιρέτων», υπογραμμίζει και συμπληρώνει ότι μείζον πρόβλημα είναι και η αλόγιστη χρήση των υδάτινων πόρων.

Χωρίς περιβάλλον δεν υπάρχει τουρισμός

Η κ.Καπελετιώτη ξεκαθαρίζει πως η λύση δεν είναι η πλήρης αναστολή κάθε οικονομικής δραστηριότητας, αλλά ο εξορθολογισμός της και η ενσωμάτωση της προστασίας του περιβάλλοντος, ειδάλλως ο τουρισμός αναπόφευκτα θα μειωθεί στο μέλλον.

«Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι πρέπει να ανασταλεί πλήρως η τουριστική και οικονομική ανάπτυξη της περιοχής με σκοπό την περιβαλλοντική προστασία, αλλά δεν πρέπει η τελευταία να αφήνεται στο περιθώριο. Άλλωστε, τα οικονομικά οφέλη από τουριστικές δραστηριότητες (π.χ. από το σχεδιασμένο καταφύγιο σκαφών) μπορούν να συνεισφέρουν στην επαναφορά της περιβαλλοντικής ισορροπίας ή ακόμα και στην περεταίρω βελτίωσή της. Χωρίς τις απαραίτητες διαδικασίες διαχείρισης και αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, είναι πολύ πιθανόν να μειωθεί και η τουριστική ελκυστικότητα της περιοχής», αναφέρει και στηλιτεύει την απροθυμία της πολιτείας να επέμβει δραστικά.

«Τα αυθαίρετα της παραλίας της Γλύφας αποτελούν μέρος των αυθαίρετων κτισμάτων που εμφανίζονται σε όλο το μήκος της ακτογραμμής της Ηλείας, από τον Αγ. Ηλία μέχρι την παραλία της Γλύφας. Με την ανοχή της πολιτείας, αλλά και της τοπικής κοινωνίας που απλώς παρακολουθεί το πρόβλημα χωρίς να ενεργοποιείται, η αυθαίρετη δόμηση εξελίσσεται σε αρκετούς παραλιακούς οικισμούς της περιοχής έστω και σε μικρή κλίμακα. Είναι σημαντική λοιπόν η συνεργασία της τοπικής αυτοδιοίκησης, σε επίπεδο δήμων και περιφέρειας, και της κοινωνίας των ενεργών πολιτών, ώστε να μειωθεί η εξάπλωση του φαινομένου. Η απαίτηση από την πλευρά των πολιτών για κατεδάφιση των αυθαιρέτων, όπου αυτό είναι δυνατόν, θα πιέσει την πολιτική ηγεσία του νομού να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στην ουσία του. Οι συνεχείς έλεγχοι της παραλιακής ζώνης και η διακοπή της ανέγερσης αυθαιρέτων με την άμεση κατεδάφισή τους, θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά για τους επίδοξους κατασκευαστές αυθαιρέτων. Πρέπει ακόμα να σημειωθεί πως με το πέρασμα του χρόνου, σιγά σιγά όλες οι “δικαιολογίες” για την ύπαρξη και ανέγερση νέων αυθαιρέτων χάνουν την υπόστασή τους», καταλήγει η εργασία.