Εκκρεμείς συντάξεις και εκκρεμείς ζωές

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”126746″ img_size=”full”][vc_column_text]Ούτε που ξέρουμε πόσοι είναι οι εν αναμονή συνταξιούχοι. Με βάση τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, σε εκκρεμότητα βρίσκονται 180.000 κύριες συντάξεις, 125.000 επικουρικές και 60.000 εφάπαξ.

Ανεπίσημες εκτιμήσεις αναφέρονται σε άλλες περίπου 30.000 εκκρεμείς  συντάξεις που αφορούν το τελευταίο δίμηνο του 2020 (Νοέμβριος – Δεκέμβριος), χωρίς να συνυπολογίσει κανείς τις δεύτερες συντάξεις που δεν έχουν καταβληθεί εδώ και χρόνια και αφορούν περισσότερους από 60.000 ασφαλισμένους.

Στο μεταξύ έχουν δοθεί αναδρομικά σε συνταξιούχους, οριζόντια, δηλαδή ανεξάρτητα από την συνολική περιουσιακή τους κατάσταση. Τα δικαιούνται; Ασφαλώς. Απλώς δεν βγάζει νόημα, οικονομικά και ανθρώπινα, η δίκαιη ικανοποίηση κάποιων που τα βγάζουν πέρα όταν άλλοι δεν έχουν να φάνε.

Γι αυτούς μιλάμε. Πολλοί από τους αιωρούμενους συνταξιούχους, που τους έχει αναγνωριστεί το δικαίωμα θεωρητικά χωρίς αυτό να έχει κανένα πρακτικό αντίκρισμα,  δεν παίρνουν καμία οικονομική βοήθεια, δεν έχουν ούτε περίθαλψη ούτε δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Αλέθονται μέσα στο μύλο του προβληματικού ασφαλιστικού συστήματος που για δεκαετίες στήριξε σφριγηλούς πενηντάρηδες, τυφλούς που έβλεπαν και ανάπηρους χωρίς πρόβλημα υγείας. Οι στρεβλώσεις του ασφαλιστικού αντιμετωπίστηκαν με τον πιο λάθος τρόπο, δηλαδή με ανορθολογικές περικοπές, ανεξάρτητα από εργασιακό βίο, συνολικό εισόδημα και πραγματικές ανάγκες.

Η προηγούμενη κυβέρνηση κατάφερε να εξυγιάνει σε μεγάλο βαθμό τον ΕΦΚΑ, χωρίς να λύσει το πρόβλημα της βιωσιμότητάς του μακροπρόθεσμα, και τώρα έχουμε επιστρέψει στα υπέρογκα ελλείμματα και τα κρυφά χρέη που δεν δημοσιοποιούνται για να αποφευχθεί ο κοινωνικός πανικός.

Οι συνταξιούχοι ήταν πάντα το πιο ενδιαφέρον εκλογικό κοινό για τα κόμματα. Είναι αυτοί που απέχουν σπανιότερα από την εκλογική διαδικασία και που διαμορφώνουν πρόθεση ψήφου με βασικό κριτήριο την ανταπόκριση στις άμεσες οικονομικές τους ανάγκες. Είναι εκείνοι που με κάθε “δώρο” από τις κυβερνήσεις χαρτζηλικώνουν παιδιά και εγγόνια στηρίζοντας την κατανάλωση, δηλαδή την πραγματική οικονομία, όπως συνηθίζεται να λέγεται.

Με την πανδημία έγιναν ευάλωτοι και βρέθηκαν σε συνθήκη μεγάλης ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Για κάποιους το άγχος θανάτου συνδέθηκε με το άγχος επιβίωσης. Είναι αυτοί που έχουν σε εκκρεμότητα τη σύνταξη και τη ζωή τους. Είναι χιλιάδες και σιωπηλοί.

Ξεχασμένοι από το κράτος πρόνοιας, τις κοινωνικές υπηρεσίες, την Εκκλησία, τους φιλάνθρωπους, ό,τι τέλος πάντων υπάρχει για τους κατατρεγμένους, στο έλεος του αρμόδιου υπουργού Γ. Βρούτση. Που προεκλογικά είχε αναγγείλει ότι διέθετε έτοιμο ηλεκτρονικό σύστημα, με το οποίο οι αιτήσεις σύνταξης θα διεκπεραιώνονταν σε ένα μήνα.

Πηγή: tvxs.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]