«Έκαστος τόπος έχει την πληγή του»
«Όταν ο επιστήμονας σου λέει ότι δεν ξέρει την απάντηση, δεν σημαίνει πως είναι αδαής. Όταν σου λέει ότι διαισθάνεται προς τα πού πηγαίνει το πράγμα, σημαίνει πως είναι αβέβαιος για την έκβασή του. Αλλά και όταν δείχνει σίγουρος και σου λέει “Έτσι θα γίνει”, διατηρεί ακόμη αμφιβολίες». Τάδε εφη ο Ρίτσαρντ Φάινμαν, Νόμπελ Φυσικής το 1966: διαφωτιστικός και διασκεδαστικός. (Το νόημα των πραγμάτων, εκδ. Κάτοπρο, 1998)
Καθόλου διασκεδαστικό δεν είναι το σκηνικό, ενώ τρέμει η γη σε Σαντορίνη και Αμοργό.
Κάθε φυσικό η κοινωνικό φαινόμενο «κατά το έκαστος τόπος έχει την πληγή του» του Ροΐδη. Η οικονομική κρίση τους οικονομολόγους, η πανδημία τους λοιμωξιολόγους, ο καιρός τους μετεωρολόγους και ο σεισμός τους σεισμολόγους. Το άλλο επίκεντρο των σεισμών, η ακολουθία των τσακωμών, λες και δεν φτάνει η (α)συνέχεια των ανησυχιών.
