Ειρήνη υμίν…

Γράφει η Βάσω Σωτηροπούλου*

Δεν ξέρω αν είναι το πνεύμα των γιορτών που μου γέννησε τούτες δω τις σκέψεις ή αν ο προβληματισμός μου ξεπερνά γιορτές και εποχές. Ωστόσο,πάντα πίστευα ότι αυτές οι μέρες που διανύουμε είναι «μέρες αγάπης» και παρακινούσα τους γύρω μου και τον εαυτό μου σε πράξεις αγάπης,ώστε να συλλάβουμε το πλήρες νόημά τους. Έλα όμως που δε βλέπω πουθενά γύρω μου αυτή την αγάπη. Ούτε την ακούω, ούτε τη μυρίζω, ούτε την αγγίζω…

 Αντίθετα,βλέπω πολύ συχνά ανθρώπους εξαγριωμένους, συνοφρυωμένους, αγενείς, εριστικούς. Ανθρώπους που τους φταίει ο διπλανός τους μόνο και μόνο γιατί υπάρχει, ζει και αναπνέει δίπλα τους. Ανθρώπους που τους φταίει ο υπάλληλος ,η πωλήτρια, ο ντιλιβεράς.  Ανθρώπους που τους φταίει ο πρόσφυγας και «να κάτσει στην πατρίδα του να πολεμήσει», λες κι η προσφυγιά για το λαό μας είναι λέξη άγνωστη και μακρινή. Που τους φταίνε τα αδέσποτα, θεωρώντας a priori ότι θα τους δαγκώσουν και σκέφτομαι με πίκρα πόσο συχνά δαγκώνουν πια οι άνθρωποι κι όχι τα ζώα. Άνθρωποι, εν τέλει,που τους ενοχλεί το σύμπαν και ευχαρίστως θα δέχονταν να εξαφανιστούμε όλοι για να μείνουν μόνοι τους… Στη μιζέρια τους.

Πού πήγε, άραγε εκείνο το «Αγαπάτε αλλήλους» που μας δίδαξε ο Χριστός και συμπύκνωσε απλά, λιτά και περιεκτικά όλο το νόημα των Χριστουγέννων,μη σου πω και της ζωής μας ολάκερης; Γιατί οι άνθρωποι έγιναν απάνθρωποι;  Τώρα που ο παλιός χρόνος πνέει τα λοίσθια και αναμένουμε τον καινούργιο, ίσως είναι μια καλή ευκαιρία για λίγη ενδοσκόπηση. Να κοιτάξουμε το μέσα μας, γιατί το αφήσαμε στην τύχη του και στην εποχή μας και στα κακά της πρότυπα φροντίζοντας μόνο το έξω μας. Την εικόνα, το «φαίνεσθαι», τη βιτρίνα. Να κάνουμε μια ωραία εποικοδομητική αυτοκριτική και όλα τα δικά μας κακώς κείμενα να τα βάλουμε στη σειρά για.. επιδιόρθωση. Ένα ένα. Βήμα-  βήμα. Να γίνουμε λίγο πιο ανθρώπινοι, λίγο πιο ανεκτικοί, λίγο πιο επιεικείς, λίγο πιο ευγενικοί.

 Να επαν-εντάξουμε στη ζωή μας έννοιες λησμονημένες και παραγκωνισμένες όπως η αγάπη, η ενσυναίσθηση, η αλληλεγγύη, η κατανόηση, η διαλλακτικότητα, η προσφορά. Δε μας φταίει κανείς άλλος παρά μονάχα ο κακός μας εαυτός. Κι είναι που ξεχάσαμε ότι εκτός από σώματα έχουμε και ψυχές. Κι οι ψυχές γεμίζουν μόνο με αγάπη. Καλές αγαπημένες γιορτές σε όλους.

* Η Βάσω Σωτηροπούλου  είναι εκπαιδευτικός – Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ανδραβίδας Κυλλήνης.