Έφυγε η Βάσω μας…
Οι καρδιές μας μεσίστιες…
Είναι δύσκολο το αντίο για τους πολύτιμους ανθρώπους της ζωής μας και πώς αλήθεια να το πεις; Και δυστυχώς έφτασε η ώρα του αποχωρισμού για την δική μας Βάσω, την αδελφή μας, την μεγαλύτερη από τα εννιά αδέλφια της οικογένειάς μας, που βασίλεψε η ψυχή της έτσι ξαφνικά, όπως ξαφνικά και απροσδόκητα έρχονται όλα στη ζωή μας. Οι καρδιές μας από την ώρα που σταμάτησε η δική της, μεσίστιες… Ο πόνος ανείπωτος. Μαζί με κάθε σημαντικό αποχαιρετισμό, αποχαιρετούμε όχι μόνο το δικό μας άνθρωπο, αλλά και ένα κομμάτι του εαυτού μας, ένα κομμάτι της ζωής μας. Γιατί με την Βάσω ζήσαμε μαζί, δεμένοι μια ολόκληρη ζωή, ανάσα από την ανάσα μας. Ήταν ο άνθρωπος που στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια δίπλα μας, σαν μάνα κι αδελφή, παλικαρίσια, με γενναιότητα, με αγάπη, με ανιδιοτέλεια, αγνοώντας πολλές φορές ακόμα και τις δικές της ανάγκες για να προσφέρει στους άλλους. Πάντα κοντά μας στα εύκολα και στα δύσκολα. Με απλωμένες τις φτερούγες της, αγκάλιασε προστατευτικά όλη την οικογένεια, μας κανάκεψε στα μικρά μας χρόνια, μας παρηγόρησε όποτε χρειάστηκε, μας φρόντιζε μέχρι την τελευταία στιγμή…
Την Κυριακή το πρωί, όλοι μαζί όπως τότε που ήμασταν παιδιά, κάναμε τον κύκλο της γειτονιάς που αναστηθήκαμε και την συνοδέψαμε στον Άγιο Σπυρίδωνα, λίγα μέτρα από τον σπίτι μας, εκεί που έζησε όλη της τη ζωή, για να την νοιώθουμε δίπλα μας, για να την έχουμε κοντά μας. Γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν πραγματικά μόνο όταν τους ξεχνάς κι εσύ Βάσω θα ζεις πάντα μέσα μας…
Οικογένεια Ρήγα
ΠΡΩΙΝΗ
