Εδώ οι καλές πατάτες
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”95943″ img_size=”full”][vc_column_text]«Μήπως να τρώγαμε καμία τηγανητή πατατούλα;» είπα, χωρίς να περιμένω απάντηση, στη σύζυγό µου, η οποία έγραφε στο facebook σαν πολυβόλο. «Καιρό έχουμε να φάμε». «Είσαι τρελός; Θέλεις να πας φυλακή; Ή θέλεις να σε ξεκατινιάσουν στα πρόστιμα;» απάντησε εκείνη. «Βγήκαν εκτός νόμου και οι πατάτες;» ρώτησα. «Πότε έγινε αυτό;». «∆εν είδες τι τον έκαναν τον άνθρωπο που η πεθερά και η νύφη του καθάριζαν πατάτες; Είκοσι χιλιάρικα πρόστιμο του βάλανε. Έχεις εσύ είκοσι χιλιάρικα;». «Πατάτες είπα να φάμε», ψέλλισα, «όχι χαβιάρι».
Η σύζυγός µου πληκτρολόγησε άλλη µία σελίδα και µετά είπε: «Για να καθαρίσω πατάτες νόμιμα, πρέπει να µε προσλάβεις». «Σε προσλαμβάνω» απάντησα. «Όχι έτσι» είπε αυστηρά το έτερόν µου ήμισυ. «Πρέπει να µε προσλάβεις µε µισθό και να µε ασφαλίσεις. Αλλιώς o ΕΦΚΑ θα σου βάλει πρόστιμο». «∆εν γίνεται να σε προσλάβω για είκοσι λεπτά, µέχρι να τηγανίσεις δυο πατάτες;». «Α, για να σου πω» απάντησε η σύντροφος του βίου µου. «∆εν θα συναινέσω εγώ για τη φαλκίδευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ούτε θα υπονομεύσω την εργατική νομοθεσία. Θα µε προσλάβεις τουλάχιστον έναν µήνα». «Καλά» απάντησα. «Και πόσα θέλεις;».
«Λαμβανομένων υπόψη των προσόντων µου», απάντησε εκείνη, «θέλω τέσσερα χιλιάρικα. Χειμώνας έρχεται και πρέπει να ψωνίσω». «Καλά, θα σε ειδοποιήσω» απάντησα εγώ, µε ύφος εργοδότη. «Μην τηλεφωνήσεις εσύ, θα σε πάρουμε εμείς». «Και ποιοι είσαστε εσείς;». «Εγώ και το μαχαίρι που θα καθαρίσω πατάτες µόνος µου» απάντησα ηρωικά…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
