Εμπαιγμός της σταφίδας

Της Ζωής Αναστασοπούλου

Δικηγόρου,  Περιφ. Συμβούλου

Είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτικό για τους σταφιδοπαραγωγούς να εμπλέκονται τα τελευταία δύο χρόνια σε αλλεπάλληλες συζητήσεις και εκκλήσεις για λύση στο ζήτημα της απορρόφησης της σταφίδας σε μη επιζήμια, για την επιβίωση της συγκεκριμένης καλλιέργειας, τιμή, έστω στο κόστος παραγωγής.  Είναι τουλάχιστον απαξιωτικό οι ιδιαίτεροι αυτοί καλλιεργητές να βιώνουν ανώφελη παλινδρόμηση επαναλαμβανόμενων λιμναζόντων αδιεξόδων χωρίς λύση, τόσο εκ μέρους της πολιτείας, όσο και της Ευρώπης.

Με λίγα λόγια, τι πάμε και τι φέρνουμε δυο χρόνια τώρα στην Ελληνική Βουλή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στα γραφεία των Υπουργών, στους δρόμους, στις πλατείες στα αμπέλια και εσχάτως στα πανηγύρια και τανάπαλιν ;

 Δύο ετών αποθέματα σταφιδικής παραγωγής στις αποθήκες, έλλειψη παλετοκιβωτίων για την αποθήκευση και της φετινής παραγωγής κατά την αγορά από την Παναιγιάλειος Ένωση Συνεταιρισμών, εξευτελιστικές προσφορές τιμών 0,70 ευρώ το κιλό από τους εμπόρους, που δεν αγγίζουν ούτε το ήμισυ των καλλιεργητικών εξόδων, αποκαρδιωτικά χρονοβόρα απορρόφηση των αποθεμάτων, καθυστέρηση του ΥπΑΑ στην εξεύρεση λύσης με κρατικά κονδύλια, παραπομπή στην δυσκίνητη Ευρωπαϊκή Επιτροπή,  αδυναμία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να προτείνει χρηματοδοτικό εργαλείο πλην μίζερων αποζημιώσεων μέρους μόνον των πραγματικών δαπανών και υπό άνισες και περιοριστικές προϋποθέσεις, αδυναμία έστω συμπερίληψής της στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα διανομής φρούτων, λαχανικών και γάλακτος σε σχολεία, στρατόπεδα κλ με σκοπό την όποια αποσυμφόρηση των αποθεμάτων προκειμένου την εξομάλυνση των τιμών σε κανονικό πλαίσιο προσφοράς και ζήτησης.

 Κατάληξη, η απόγνωση του αγροτικού κόσμου που αρχίζει με πικρία να συνειδητοποιεί ότι η πατροπαράδοτη καλλιέργεια της σταφίδας κάπου εδώ ολοκληρώνει το μακραίωνο λαμπρό ταξίδι της, περιθωριοποιημένη και απροστάτευτη, καίτοι  μοναδικής διατροφικής  αξίας του πανθομολογούμενου «μαύρου χρυσού».

Διότι προφανώς δεν υπάρχει σχεδιασμός διάσωσης στο ΥπΑΑ, διότι προφανώς αδυνατεί η πολιτεία να προλάβει κρίσεις, διότι η κρίση στην ομαλή προώθηση οποιουδήποτε αγροτικού προϊόντος αποτελεί ασύμμετρη απειλή στην αγροτική παραγωγή και το αγροτικό εισόδημα, ενώ από την άλλη το επίσημο Κράτος αιφνιδιάζεται ξανά (!) αντί να διαθέτει μηχανισμούς αντιμετώπισης και στήριξης.

 Και κάπου εδώ παίρνουν θέση τα ευχολόγια αντί στεφάνων… καθώς η ενεργειακή κρίση εν γένει, η εκτόξευση των τιμών στα αγροεφόδια και στο πετρέλαιο κίνησης, ο περιορισμός αναγκαστικά των καλλιεργειών ως αντικειμενικοί παράγοντες δυσχερειών, συνθέτουν το σκηνικό της αβεβαιότητας στο ευρύτερο περιβάλλον της γεωργίας πόσο μάλλον στην καλλιέργεια της σταφίδας που εδώ και δυο χρόνια οι παραγωγοί της ουδέν έχουν εισπράξει και δικαίως απαιτούν έστω και σήμερα βιώσιμες και άμεσες λύσεις «χθες».

 Εκτός και αν η με τον τρόπο αυτό υποβάθμιση του εν λόγω πολύτιμου αγροτικού αγαθού υποκρύπτει έντεχνα στοχευμένη υποτίμηση με σκοπό την δημιουργία δεσπόζουσας θέσης στο δίπολο προσφοράς και ζήτησης  με απώτερο στόχο την εξαφάνιση των μικρών παραγωγών και συνακόλουθα την δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος ανάπτυξης επιχειρηματικών trusts που θα έρθουν θα σαρώσουν και θα ελέγχουν οι ίδιοι το εμπόριο. Πού τρέχει ο λογισμός μου…?