Δημήτρης Τσιόδρας: Ένας ευρωπαϊστής στο Μέγαρο Μαξίμου
Του Παναγιώτη Φωτεινόπουλου
Η παιδική και εφηβική ζωή του Δημήτρη Τσιόδρα θα μπορούσε να είναι το ιδανικό υλικό για ένα μεταπολεμικό νατουραλιστικό μυθιστόρημα. Γεννημένος το 1959 στο Μάναρη Αρκαδίας, ο σημερινός Διευθυντής Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, μεγάλωσε στα 60s, τότε που το ρεύμα ήταν άγνωστη λέξη και το κρέας τροφή πολυτελείας.
«Έχω ζήσει μια ζωή παραπάνω με όλες αυτές τις συνθήκες που βίωσα ως παιδί. Τελείωσα το δημοτικό στο χωριό χωρίς ρεύμα. Που σημαίνει ότι δεν είχες φως, ψυγείο, τηλεόραση. Τα προϊόντα που είχαμε τότε, δεν υπήρχε ψυγείο να τα κρατήσει. Ήταν εποχικά. Κρέας είχαμε μία φορά τη εβδομάδα, τρώγαμε πάρα πολλά χόρτα. Δούλευαν σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Ο πατέρας μου με χιόνι με βροχή ήταν έξω για να δουλεύει στη γραμμή. Η μητέρα μου το ίδιο σε αγροτικές δουλειές», αναφέρει σε πρόσφατη συνέντευξή του στο thetoc, κρατώντας όμως τα θετικά διδάγματα αυτής της ζωής, όπως η αίσθηση της αυτάρκειας και η μεγάλη αυτοπεποίθηση.
«Έχεις μάθει να αντιμετωπίζεις καταστάσεις μόνος σου και να παίρνεις αποφάσεις. Νομίζω σε κάνει πολύ πιο αυτάρκη σε πάρα πολλά και ξέρεις να εκτιμάς διάφορα πράγματα τα οποία όταν τα έχεις δεδομένα δεν τα εκτιμάς και τόσο. Για να καταλάβεις, εμένα ακόμα και σήμερα μου φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο να πετάξω ψωμί. Μπορώ να πετάξω ένα φαγητό το οποίο έχει χαλάσει, αλλά αισθάνομαι ένα σφίξιμο να πετάξω ψωμί, γιατί έχω μεγαλώσει με ψωμί και το νιώθω σαν κάτι ιερό», θυμάται.
Οι σπουδές και η δημοσιογραφία
Ο Δημήτρης Τσιόδρας ερωτεύτηκε τη δημοσιογραφία από τις πρώτες του επαφές με τις εφημερίδες και τα περιοδικά που έφερναν φίλοι και γνωστοί, ερχόμενοι από την Τρίπολη. Λάτρευε να διαβάζει κάθε γραπτό και ιδιαίτερα τις ανταποκρίσεις.
«”Ρουφούσα” οτιδήποτε γραπτό έφτανε στα χέρια μου και με συνέπαιρνε το γεγονός ότι υπήρχε κάποιος που έγραφε ωραία κείμενα, άνθρωποι οι οποίοι ταξίδευαν, έκαναν ανταποκρίσεις και έλεγα “αυτό θέλω να κάνω και εγώ στη ζωή μου”. Ήθελα να γίνω δημοσιογράφος», επισημαίνει.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, αφού τότε ακόμα δεν είχαν ιδρυθεί Σχολές Δημοσιογραφίας, δουλεύοντας παράλληλα. Αρχικά βοηθός σερβιτόρου, στη συνέχεια σε μαγαζί με αντίκες στο Κολωνάκι, όπου απολάμβανε τις συζητήσεις προσώπων από τον χώρο της τέχνης, όπως ο Θεοδωράκης κι ο Σαββόπουλος. Οργανωμένος πολιτικά στην Αριστερά, κάτι σύνηθες εκείνη την εποχή, μέχρι που αντιλαμβάνεται τις αυταπάτες και μετατοπίζεται πολιτικά σε αυτό που λέμε ευρωπαϊκό κέντρο.
«Περνώντας τα χρόνια, κατάλαβα και αυτό άρχισε να αποκαλύπτεται πριν και από την κατάρρευση του τείχους, ότι όλα αυτά που πιστεύαμε δεν υπάρχουν παρά μόνο στη φαντασία μας. Και πλέον αντιλαμβάνομαι ότι θα πρέπει να δούμε και να βελτιώσουμε τη ζωή των ανθρώπων “εδώ και τώρα”. (…) Θεωρώ ότι από τη στιγμή που παίρνεις απόφαση ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν αναζητώντας επίγειους παραδείσους, αλλά πρέπει να δεις τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή των ανθρώπων εδώ και τώρα καλύτερη, νομίζω ότι πια έχεις διαλέξει και στρατόπεδο. Θεωρώ ότι το καλύτερο μέρος για να ζεις πολιτικά και κοινωνικά είναι η Ευρώπη»
Μετά το Πανεπιστήμιο, ο Δημήτρης Τσιόδρας έκανε το μεταπτυχιακό του στις Διεθνείς Σχέσεις στο Fletcher School of Law & Diplomacy, Tufts University, στις ΗΠΑ, και παρακολούθησε μεταπτυχιακό κύκλο με θέμα «Κοινωνιολογία των ΜΜΕ και Pop Κουλτούρα» στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Η συγγραφή και η πρόταση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Παράλληλα με τη δημοσιογραφία μελετά συστηματικά ιστορία και θεωρίες των διεθνών σχέσεων, εμβαθύνοντας αρκετά στην έννοια της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Έχει παρακολουθήσει από κοντά κρίσιμες συνεδριάσεις στην ΕΕ, έχει συνομιλήσει κατά καιρούς κι έχει κάνει συνεντεύξεις με σημαντικούς Ευρωπαίους παράγοντες, εμπειρία που τον οδήγησε να αποτυπώσει τις σκέψεις του σε βιβλίο.
Το 2017 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Ευρωπατριωτισμός ή Εθνοκεντρισμοί; (Εκδόσεις Μίνωας) στο οποίο περιγράφει την πορεία υλοποίησης της ευρωπαϊκής ιδέας μέσα από διάφορες κρίσεις: απόρριψη σχεδίου Αμυντικής Κοινότητας, κρίση «0άδειας καρέκλας», διαμάχη για τον χαρακτήρα της νομισματικής ένωσης, προβλήματα γύρω από τη γερμανική επανένωση, ανταγωνισμό στη ζώνη του ευρώ.
Δίνει ιδιαίτερη σημασία στις θεωρητικές αναλύσεις διότι φωτίζουν σημαντικές πλευρές των γεγονότων και μαζί με την Ιστορία οδηγούν σε σημαντικές διαπιστώσεις για την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ. «Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσει η Ευρώπη τις νέες μεγάλες προκλήσεις, ώστε να μην ξαναζήσει στιγμές από το πιο σκοτεινό παρελθόν της» σημειώνει.
Μετά τις εκλογές του 2019, δέχεται την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη να αναλάβει διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού. Κερδίζει τους πάντες με δύο θεμελιώδη χαρακτηριστικά: είναι προσβάσιμος σε όλους και ειλικρινής. Παραμένει ιδιαίτερα αγαπητός στις τάξεις των δημοσιογράφων γιατί Απαντά στα τηλεφωνήματα των ρεπόρτερ και φροντίζει ώστε να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Γνωρίζει πολύ καλά από πρώτο χέρι τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις του ρεπορτάζ και διακρίνεται για τον νηφάλιο πολιτικό του λόγο.
«Όταν έχεις περάσει πολλές ώρες στο πεζοδρόμιο και στη νεραντζιά έξω από το Μαξίμου σαφώς και δεν μπορείς να ξεχάσεις. Αυτό που κρατάω πάντα ως αρχή είναι να σέβομαι τους συνομιλητές μου και να μην πω ποτέ ψέματα. Προτιμώ να μην απαντήσω σε κάποιο τηλέφωνο παρά να πω ψέματα. Αυτό ήθελα και όταν είχα τη θέση του δημοσιογράφου έξω από το Μαξίμου. Δεν ήθελα “να με ρίχνουν στα βράχια”, σχολιάζει επ’ αυτού.
Oι φήμες περι ευρω-υποψηφιότητας
Οι πληροφορίες θέλουν τον Δημήτρη Τσιόδρα υποψήφιο στις ευρωεκλογές με τη ΝΔ. Ο ίδιος αρκείται στο να δηλώνει συνεπής ευρωπαϊστής, επισημαίνοντας ότι ο πρωθυπουργός είναι αυτός που αποφασίζει για τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου.
««Ασχολούμαι αρκετά με τα ευρωπαϊκά πράγματα και λόγω σπουδών, έχω γράψει ήδη ένα βιβλίο και τώρα κυκλοφορεί το δεύτερο σε σχέση με την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Το πρώτο αφορούσε περισσότερο την προβολή θεωριών των διεθνών σχέσεων στο ευρωπαϊκό υπόδειγμα. Οπότε με ενδιαφέρει ο χώρος που λέγεται Ευρώπη. Από εκεί και πέρα για τις υποψηφιότητες είναι κάτι το οποίο μπορεί να πει μόνο ο πρωθυπουργός. Θα ζητήσω την ψήφο αν ο Πρωθυπουργός κρίνει ότι μπορώ να το κάνω. (…). Υπάρχει ένα κομμάτι των πολιτών που ξέρουν ποιος είμαι, ξέρουν τι πρεσβεύω. Έχω γνώση της ιστορίας και είμαι περήφανος για τη χώρα μου, είμαι ταυτόχρονα ευρωπαϊστής και πιστεύω ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να κινούνται σε ευρωπαϊκή τροχιά και έχοντας μεγαλώσει σε μια φτωχή οικογένεια και δουλέψει πολύ και σκληρά, ξέρω καλά τις κοινωνικές ανάγκες», τονίζει και αναλύει όσα περικλείονται στην έννοια της Ευρώπης.
«Όταν μιλάς για Ευρώπη, πρέπει να ξέρεις πρώτα απ’ όλα για τι πράγμα μιλάς. Πρέπει να ξέρεις ισορροπίες. Πρέπει να ξέρεις τα αντικρουόμενα συμφέροντα που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων χωρών. Γιατί η Ευρώπη δεν είναι μια γενική ιδέα. Αποτελείται από κράτη, από κοινωνίες, από ανθρώπους που έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα. Εκεί λοιπόν να δεις τη θέση της δικής σου χώρας μέσα σε όλο αυτό το γίγνεσθαι και βεβαίως και μέσα στο σύνολο», καταλήγει.
