Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα δικαιώματα: Μια πονεμένη ιστορία 75 ετών

Πριν από 75 χρόνια, στις 10 Δεκεμβρίου 1948, τα τότε 58 κράτη μέλη της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησαν την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Παρίσι.

Μια αναγκαιότητα μετά  τη φρίκη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που είχε αφήσει 50 εκατομμύρια νεκρούς.

Το θέμα συζητήθηκε στην πρώτη σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1946 και παραπέμφθηκε στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, προκάτοχο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η Επιτροπή συνεδρίασε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1947 στη Νέα Υόρκη και δημιούργησε μια ομάδα σύνταξης της Διακήρυξη. Η Ελινορ Ρούζβελτ, χήρα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Φραγκλίνου Ρούζβελτ προήδρευσε της συνεδρίασης. Όλα τα μέλη της επιτροπής έπαιξαν βασικούς ρόλους, αλλά ο Ρούσβελτ πιστώθηκε ως η κινητήρια δύναμη πίσω από την ψήφιση της Διακήρυξης και τη χαρακτήρισε ως «Magna Carta» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το τελικό σχέδιο παραδόθηκε στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που συνήλθε στη Γενεύη. Αυτό το έγγραφο, γνωστό ως προσχέδιο της Γενεύης, στάλθηκε στα 58 κράτη μέλη του ΟΗΕ της εποχής, ζητώντας να κάνουν σχόλια ή παρατηρήσεις.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1948 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ως το κοινό ιδανικό που πρέπει να επιτύχουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη. Ο στόχος: Όλα τα άτομα και όλα τα όργανα της κοινωνίας, έχοντας αυτή τη Διακήρυξη συνεχώς στη διάθεσή τους, «να αγωνίζονται, μέσω της διδασκαλίας και της εκπαίδευσης να αναπτύξουν τον σεβασμό αυτών των δικαιωμάτων και ελευθεριών και να εξασφαλίσουν, μέσω προοδευτικών εθνικών και διεθνών μέτρων, την καθολική και αποτελεσματική αναγνώριση και εφαρμογή τους, τόσο μεταξύ των πληθυσμών των ίδιων των κρατών μελών όσο και μεταξύ των εδαφών που υπάγονται στη δικαιοδοσία τους».

Τον Ιούνιο του 1993, ο ΟΗΕ οργάνωσε την Παγκόσμια Διάσκεψη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Βιέννη.

Η Διακήρυξη της Βιέννης καλούσε, μεταξύ άλλων, την ενίσχυση της εποπτικής ικανότητας του ΟΗΕ, η οποία περιελάμβανε τη δημιουργία της θέσης του Ύπατου Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 1993.

Σήμερα, ο ΟΗΕ έχει πολλούς τρόπους για να παρακολουθεί και να διασφαλίζει ότι τα κράτη εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Έτσι, οι «συνθήκες» παρακολουθούν την εφαρμογή των συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα από τα κράτη, ενώ οι ειδικοί εισηγητές και οι διερευνητικές αποστολές, που αποτελούνται από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, μελετούν συγκεκριμένα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή εθνικές καταστάσεις.

Πηγή: Naftemporiki.gr