Δελτίο καιρού: Εμείς ελπίζοντας κι ο καιρός διαβαίνοντας…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”98726″ img_size=”full”][vc_column_text]Τοπίο στην ομίχλη

Διάβαζα χθες στο δελτίο του καιρού : « υγρασία 80% στις έξι το πρωί αλλά χωρίς ομίχλη”. Όμως στις εφτά, από την ομίχλη δεν έβλεπες τη μύτη σου. Για τον άνθρωπο της υπαίθρου η επαφή με τη φύση και η γνώση της είναι όρος επιβίωσης. Ο άνθρωπος όμως που γεννήθηκε και ζει στην πόλη, είναι έως απίθανο να ξέρει τα “χούγια” της φύσης.

Μέχρι την Κυριακή λοιπόν, ως αδαής… αστός, πίστευα πως η ομίχλη είναι  κάτι άυλο,  που παραδόξως, υγραίνει τα καπό των αυτοκινήτων! Είχα την τύχη να βγω στην αυλή του σπιτιού με ομίχλη, όμως ακριβώς τη στιγμή που την εμβόλιζαν οι πρώτες πρωινές ηλιαχτίδες.

Έκπληκτος διαπίστωσα ότι η ομίχλη δεν είναι άυλο νεφέλωμα που με τον ήλιο διαλύεται. Είναι μια χαρά νεράκι  που το μάτι δεν το διακρίνει στη συννεφιά. Όμως, όταν διαπερνούν την ομίχλη ηλιαχτίδες και έχεις τον ήλιο κόντρα, τότε βλέπεις πως αυτό που βρέχει τα καπό των αυτοκινήτων είναι βροχή αλλά στη μικρότερη μοριακή σύσταση που την κάνει… τοπίο στην ομίχλη.

Με αυτή τη γνώση πλέον, υπερήφανος που κατάλαβα ό,τι έπρεπε να είχα καταλάβει από τα φασκια μου  τράβηξα για τον καφενέ. Τρεις πελάτες κι ο καφετζής. Είπαμε για τα μικρά και τα μεγάλα μας. Μιλήσαμε και για τον καιρό…

Τι λες και εσύ κυρ Γιάννη με ρώτησε ο Κώστας που τον έχω χρεώσει με 108 κάθε πρωί να μου φτιάχνει τον καφέ. “Εμείς ελπίζοντας κι ο καιρός διαβαίνοντας, μονολόγησα.  Έτσι λέγαν’ οι παππούδες μας…”

Για καλύτερες μέρες

Διαβαίνοντας λοιπόν ο καιρός με την κυβέρνηση να ζει στο δικό της ροζ συννεφάκι, τον Κυριάκο να απολαμβάνει τον μήνα του μέλιτος με την ελληνική κοινωνία και την τελευταία να ελπίζει – τώρα που το κάρο της ανάπτυξης απέκτησε ρόδες – σε καλύτερες μέρες…

Μόνο που κι αυτές θα ρθούν με τη…σειρά τους. Τι κι αν υποστήριξε η Εφη Αχτσιόγλου, πως η αύξηση των μισθών αποτελεί ένα είδος «αναπτυξιακού εργαλείου»: μεγαλύτεροι μισθοί σημαίνει μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα, άρα μεγαλύτερη κατανάλωση, άρα μεγαλύτερη ενεργό ζήτηση, άρα μεγαλύτερη αγορά για τις επιχειρήσεις, άρα μεγαλύτερη ανάπτυξη.

Η άποψη αυτή χλευάστηκε δεόντως, ειδικά οι «ιδεολόγοι» της νέας διακυβέρνησης εμφανιζόμενοι ως απόλυτοι επαΐοντες, ξεσπάθωσαν. Και διόρθωσαν την τέως υπουργό με την επίκληση του «αυτονόητου»: Ex nihilo nihil. Τι θα μοιράσεις, όταν δεν υπάρχει τίποτε για να μοιραστεί; Πρώτα ανάπτυξη και μετά αυξήσεις, δεν είναι προφανές; Όπως είπε και ο πρωθυπουργός, με ανάπτυξη 4% όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.

Άλλωστε οι «αναπτυξιακές» επιτυχίες της παγκόσμιας Δεξιάς  είναι πασίγνωστες. Ιδιωτικοποιήσεις, απορυθμίσεις και εν γένει ευελιξίες έφεραν τον κόσμο στο χείλος του γκρεμού το 2008 και το πράγμα «σώθηκε» μόνο με την εξωφρενικών διαστάσεων στήριξη από το επάρατο κράτος. Διαφορετικά, οι «ορθολογικώς δρώντες» επιχειρηματίες θα είχαν μετατραπεί σε επεα πτεροεντα , κοινώς σε φτερά στον άνεμο. Το μόνο αναπτυξιακό της Δεξιάς ήταν η κοινωνικοποίηση των ζημιών, ο σοσιαλισμός για τους πλούσιους. Και η κρίση, φυσικά, είναι ακόμα εδώ και επανακάμπτει ίσως χειρότερα –τόση επιτυχία!

Γητευτής ψυχών

Θα μου πεις τώρα και με το δίκιο σου, τι κάθεσαι και θυμάσαι περσινά ξινά σταφύλια.  Αφού όλα πάνε πρίμα, οι επιδόσεις της κυβέρνησης είναι εξαιρετικές, το επιτελικό κράτος που έφτιαξε μέσα σε τρεις μήνες λειτουργεί άψογα, οι πολίτες εγκρίνουν χωρίς δισταγμό τις επιλογές της, ο αντίπαλός της έχει βυθιστεί σε κρίση εσωστρέφειας, η υπόθεση της Novartis αποδείχθηκε περίτρανα πως είναι σκευωρία και όχι σκάνδαλο, ο Αλέξης τρώει τη σκόνη του Κυριάκου, ο οποίος και λαϊκός είναι και συνεπής και συναινετικός και φανατικός εχθρός της δημαγωγίας. Πρόκειται για έναν γητευτή ψυχών.

Με λίγα λόγια, στη θέση της χειρότερης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης έχουμε την καλύτερη κυβέρνηση από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Θα λέγαμε την καλύτερη κυβέρνηση από αρχαιοτάτων χρόνων αλλά εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν κράτη και κυβερνήσεις με τη σημερινή μορφή. Οπότε δοξάστε τους και αινείτε τον Κύριον για την καλοτυχία μας.

Αυτή είναι η μοίρα μας αυτό το ριζικό μας

Φυσικά πρίμα πάνε τα πράγματα και όσον αφορά την εθνική μας καρμανιόλα. Τόσο ο υπουργός  με το μεγάλο όνομα, όσο και απαξάπαντες οι τοπικοί κυβερνητικοί εθνοπατέρες μας διαβεβαίωσαν ότι το έργο θα γίνει – είτε το θέλει ο Τσίπρας είτε όχι – επι των ημερών του Μητσοτάκη. Κι ως προς αυτό θα συμφωνήσω αναφανδόν.  Μόνο κάποιοι  κακοπροαίρετοι εξακολουθούν να μεμψιμοιρούν και να δημιουργούν εντυπώσεις σε ένα ανύπαρκτο θέμα. Κάποια στιγμή, θες σήμερα, θες αύριο, θες σε τέσσερα τέρμινα ο υπουργός θα πάρει την μεγάλη απόφαση και θα κηρύξει την έναρξη εργασιών. Και μάλιστα μετά βαΐων και κλάδων.  Κάτι σαν Ολυμπιακοί αγώνες ‘πα να πει. Τώρα αν μέχρι τότε κάποιες δεκάδες ψυχές ακόμα συναντήσουν τον Μεγαλοδύναμο, τι να κάνουμε. Αυτή είναι η μοίρα μας αυτό το ριζικό μας…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]