«Δεκαεπτά χρόνια από την πυρκαγιά που άλλαξε τη Ζαχάρω, την Ηλεία και την Ελλάδα»
Κωνσταντίνος Μητρόπουλος, Δήμαρχος Ζαχάρως
Στις 24 Αυγούστου συμπληρώθηκαν 17 χρόνια από την καταστροφική πυρκαγιά που έπληξε την περιοχή μας. Μια πυρκαγιά που οι συνέπειές της είναι αισθητές, ακόμα και σήμερα, στον τόπο μας.
Το 2007 απετέλεσε μια τραγική περίοδο. Βιώσαμε τον σκληρό χαμό 63 ανθρώπων στον τόπο μας, 27 εκ των οποίων στη στροφή του δρόμου στην μαρτυρική Αρτέμιδα, όπου θα εγκλωβιστούν, θα τους φτάσουν οι φλόγες και θα βρουν τραγικό τέλος.
63 συνάνθρωποι μας. Υπήρξαν συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, συνεργάτες. Άφησαν πίσω τους οικογένειες σε απόγνωση, με αβάστακτο πόνο και πληγές που δεν θα κλείσουν ποτέ. Οι τραγικές αυτές απώλειες, καθώς και οι στιγμές που βιώσαμε, έχουν αποτυπωθεί τόσο βαθιά μέσα μας, που η θύμηση απλά και μόνο του 2007 μάς δημιουργεί συναισθήματα ανείπωτης θλίψης και στεναχώριας.
Η πυρκαγιά του 2007 είναι μια ανοιχτή πληγή για τον τόπο μας. Οι επιπτώσεις της στην οικονομία της περιοχής οδήγησαν μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας, κυρίως νέων, στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, μακριά από τον τόπο τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία, στην ευρύτερη περιοχή κάηκαν κατ’ εκτίμηση 60.000 ζώα, 4.000.000 ελαιόδεντρα έγιναν στάχτη, 1.500 σπίτια καταστράφηκαν και πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας έμειναν άστεγοι.
Ταυτόχρονα, επήλθαν συνέπειες και στο φυσικό περιβάλλον. Σύμφωνα με έρευνες Ελληνικών και ξένων Πανεπιστημίων, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις στην περιοχή παρέμειναν αισθητές, αφού τόσο οι πλημμύρες όσο και οι κατολισθήσεις παρουσίασαν ραγδαία αύξηση. Διαπιστώθηκε ότι αποκλειστικά εξαιτίας της πυρκαγιάς του 2007, οι πλημμύρες εντάθηκαν κατά 3,3 φορές και οι κατολισθήσεις κατά 5,6 φορές.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι συνεχίζουμε να υφιστάμεθα τις συνέπειες της πυρκαγιάς, σε όλους τους κοινωνικοοικονομικούς πυλώνες της περιοχής μας.
Η 24η Αυγούστου είναι η επέτειος μιας βαθιάς απώλειας που συνεχίζεται σε όλους του τομείς. Μέσα σ’ αυτό το δύσκολο και, συναισθηματικά, βαρύ περιβάλλον που βιώνουμε, χρειάζεται να βρούμε τη δύναμη να προχωρήσουμε μπροστά.
Να μετουσιώσουμε τη θλίψη και την οργή σε δημιουργία, ώστε να αγωνιστούμε και να προσφέρουμε το καλύτερο δυνατό στον τόπο μας. Το οφείλουμε σ’ αυτούς που τόσο άδικα χάθηκαν στις φλόγες. Το οφείλουμε στις νέες γενιές που ακολουθούν.
Ας είναι αιωνία η μνήμη των συνανθρώπων μας κι ας βοηθήσουμε όλοι μαζί να σταθεί ξανά η περιοχή μας γερά στα πόδια της”.
