FOLLOW US: facebook twitter

Χριστούγεννα στο χωριό τέλη 90s

Ημερομηνία: 31-12-2021 | Συντάκτης:

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”155065″ img_size=”full”][vc_column_text]Γράφει ο Παναγιώτης Γκαμούρας


[/vc_column_text][vc_column_text]

– Άντε ξύπνα, μεσημέριασε, έλεγε η μάνα μου καθώς είχε σχεδόν ετοιμάσει και συσκευάσει το μισό σπίτι σε δύο σακ βουαγιαζ. Η ώρα εντωμεταξύ ήταν 7.15, αλλά πάντα της υπερβολής ήταν. Ο πατέρας μου είχε ξεκινήσει να φορτώνει το αυτοκίνητο, ένα κλασικό mazda 626, το οποίο αγκομαχούσε από το βάρος. Παιχνίδια για τα ξαδέλφια στο χωριό, αναψυκτικά, γλυκά, ρούχα, παπούτσια (ΠΑΣΟΚ εποχές, ντε). Με την τσίμπλα στο μάτι, να προσπαθώ να βάλω το τζιν μου, σκεπασμένος ήδη με μια μικρή κουβέρτα,για να μπω γρήγορα στο αυτοκίνητο να συνεχίσω εκεί τον ύπνο μου. Γιατί 1.5 ώρα δρόμος από τον Πύργο στον Άγιο Σώστη, νομίζω γύρω στα 16 μου είδα ολόκληρη την διαδρομή. Ως τότε πάντα κοιμόμουν. Στον δρόμο ο πατέρας να ρωτάει “Άννα, το πήραμε αυτό; Μήπως ξεχάσαμε εκείνο;” Μια ζωή άγχος μην είχε ξεχάσει τίποτα λες και θα χαλούσαν τα Χριστούγεννα, αν είχαμε ξεχάσει καμμία κόκα κόλα. Μετά η Οδύσσεια των στροφών… 3796 στροφές σε 93χλμ δρόμου. Λες και τον δρόμο τον είχε σχεδιάσει σκουλήκι της άμμου. Κάπου πριν την Ανδρίτσαινα αχουσε η ιαχή θριάμβου του πατέρα μου “ΦΤΑΣΑΜΕΕΕΕΕΕΕ”, αλλά πάντα μας ξυπνούσε 10 χλμ πιο νωρίς για να μην είμαστε σαν κοιμισμένα κουνάβια, όταν δούμε τον παππού και τη γιαγιά, όπως έλεγε.

[/vc_column_text][vc_column_text]Με μισόκλειστα μάτια χάζευα το παγωμένο τοπίο της ορεινής Ηλείας. Είχε χιονίσει το προηγούμενο βράδυ. Δεξιά και αριστερά του δρόμου έβλεπες λευκούς “λεκέδες” χιονιού που σιγά σιγά γινόντουσαν λιμνούλες. Μικρές κρυστάλλινες σταγόνες στόλιζαν την πέτρινη γέφυρα που διασχίζαμε. Στα φύλλα των δέντρων υπήρχε ένα αχνό λευκό πέπλο και καμμία φορά εαν ήμασταν τυχεροί ίσως βλέπαμε και καμμία αλεπού να κρυφοκοιτάει πίσω από τα χορτάρια. Έκανα “χααααα” στο τζάμι και έγραφα το όνομα μου και την ημερομηνια, κρυφά να μην με δει ο πατέρας μου και με μαλώσει που λερώνω τα τζάμια . Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι πάντα με έβλεπε, αλλά εκείνη την μέρα δεν έλεγε τίποτα. Η μυρωδιά του χιονιού με συνεπαίρνει ακόμα και σήμερα. Όταν πάω σε μέρη που έχει χιονίσει μου έρχονται μνήμες από εκείνα τα ταξίδια. Πολλές φορές μάλιστα βάζαμε αλυσίδες στους τροχούς του αυτοκινήτου, γιατί ο δρόμος ήταν σαν καθρέπτης από τον λεπτό πάγο. Λίγο πριν φτάσουμε στην είσοδο του χωριού, το νιώθαμε. Εκείνο το ξαφνικό “βούλωμα-βουητό” στα αυτιά από το υψηλό υψόμετρο, η μυρωδιά του ξύλου στα τζάκια, τα παλιά πέτρινα σπίτια πριν την γεφυρούλα. Μνήμες. Αναμνήσεις. Μυρωδιές και αισθήσεις. Χωρίς κινητά ή ειδοποιήσεις, η γιαγιά και ο παππούς μας περίμεναν στο πορτόνι με προσμονή με το που περνούσαμε την εκκλησία του Αγ. Πέτρου. Ραντάρ η κυρά Κανέλλα είχε. Χανόμουν στην αγκαλιά τους, φιλιά, χάδια και παιχνίδι με τα μικρά ξαδέρφια μου. Κάποιοι λένε ότι τα Χριστούγεννα τους τα θυμίζουν η γαλοπούλα ή το ψητό. Εμένα Χριστούγεννα είναι η μυρωδιά του τυρόψωμου της γιαγιάς μου. Στον παλιό πέτρινο φούρνο είχε ήδη 2-3 ταψιά. Μου έκλεινε το μάτι και μου ψιθύριζε “το ένα είναι μόνο για σένα “.[/vc_column_text][vc_column_text]Χριστούγεννα στην πόλη, Πάσχα στο χωριό; Μπααααα… Χριστούγεννα στο χωριό, με χιόνια, με καλό φαγητό, με αγάπη, με παιχνίδια και με αναμνήσεις μιας άλλης υπεροχής ρομαντικής εποχής.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Η σχετική ανάρτησή του στο facebook:[/vc_column_text][vc_column_text][/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Καιρός Πύργος

leventis

opap
300x600
olympia

Screenshot