B. Μανδαράκης: “ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ – Μια προσωπική εμπειρία”
(Αφιερωμένο στους γιατρούς και στο νοσηλευτικό προσωπικό)
Πριν λίγες μέρες χρειάσθηκε να κάνω μια χειρουργική επέμβαση και νοσηλεύτηκα στο Νοσοκομείο Πύργου. Αυτές τις στιγμές περνούν από το μυαλό διάφορες σκέψεις:
Αντιλήφθηκα ότι, αυτά που έχω διαβάσει από κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές κλπ. επιστήμες φαίνονται απλά και εύκολα. Μπροστά τους η Ιατρική φαντάζει –είναι– μεγαλειώδης και δυσνόητη, ειδικότερα η χειρουργική, που επεμβαίνει άμεσα στο σώμα. Ποιο άλλο επάγγελμα μπορεί να είναι πιο πιεστικό, κρίσιμο, και αγχώδες από αυτό του χειρουργού, όταν βρίσκεται με το νυστέρι στο χέρι πριν από μια εγχείρηση. Όταν μάλιστα ασκεί την επιστήμη του σε τόσο δύσκολες λειτουργικές συνθήκες. Χρειάζεται γνώση, αυτοκυριαρχία, δύναμη για να ξεπερνά όλες τις αντιξοότητες ώστε να είναι σωστός και αποτελεσματικός.
Θέλω, λοιπόν, να ευχαριστήσω από καρδιάς και νου, τον χειρουργό Γιάννη Κιρκιλέση. Επίσης τον ουρολόγο Θάνο Γιαννόπουλο και το προσωπικό του νοσοκομείου Πύργου. Όλους αυτούς που δίνουν καθημερινά την μάχη για την δημόσια υγεία, σε ένα νοσοκομείο ελλειμματικό από την ίδρυση του.
Αντιλήφθηκα επίσης, για άλλη μια φορά, ότι οι ασθενείς δεν έχουν την φροντίδα την οποία χρειάζονται και έχουν ανάγκη. Αυτό συμβαίνει διότι υπάρχουν, πολλές ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, το οποίο λειτουργεί πάνω από τις δυνάμεις του. Τι να σου κάνουν ένας γιατρός και δύο νοσοκόμες για πενήντα ασθενείς.
Είναι επομένως επιτακτική αναγκαιότητα, η όσο γίνεται πληρέστερη λειτουργία του Νοσοκομείου Πύργου, ακόμη και εντός του προβληματικού πλαισίου του ΕΣΥ.
Όμως για να γίνει αυτό, (ξεπερνώντας την σοβαρή υπαρκτή κυβερνητική ευθύνη-ανικανότητα), σε ότι εξαρτάται σε τοπικό επίπεδο, χρειάζεται να κατανοηθεί από όλους, κυρίως από τους εμπλεκόμενους, (αυτοδιοίκηση, 6η ΥΠΕ, διοικητής, και εργαζόμενοι), ότι δεν πρέπει να προκρίνουν τοπικές μικροπολιτικές και συντεχνιακές λογικές, σε βάρος της υγείας των πολιτών της Ηλείας, επαναλαμβάνοντας προηγούμενα ολέθρια λάθη.
Χρειάζεται συνεννόηση και ορθολογισμός, αξιολογώντας τις ανάγκες του νομού, με προσπάθεια σύνθεσης και όχι ταύτισης της πρωτοβάθμιας με την νοσοκομειακή περίθαλψη. Και, τουλάχιστον όσο αφορά την τοπική κοινωνία, ας μην προσθέτουμε περισσότερα εμπόδια στην περίθαλψη, στα ήδη δομικά και άλλα προβλήματα που υπάρχουν κεντρικά στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Η Νοσοκομειακή Περίθαλψη στην Ηλεία, υπάρχει ακόμη, χάριν της αυταπάρνησης γιατρών και προσωπικού, ας βοηθήσουν και οι υπόλοιποι παράγοντες.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΝΔΑΡΑΚΗΣ 19/09/16
