Άβα Βαγγελάτου: Πρώτο κουδούνι

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”86584″ img_size=”full”][vc_column_text]Το πρώτο κουδούνι χτυπάει και φέτος για τους εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά σε Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια… Πρώτο κουδούνι σημαίνει για τους μαθητές την έναρξη ακόμα μιας σχολικής χρονιάς, με καλή διάθεση από την περίοδο ξεκούρασης των διακοπών, με τη χαρά της αντάμωσης των συμμαθητών, με νέα μαθήματα και εκπαιδευτικούς, με υψηλότερους στόχους για πολλούς… Αλλά και… με τα γνωστά και επαναλαμβανόμενα βάρη για τις λαϊκές οικογένειες, που καμαρώνουν αλλά και μοχθούν για τα παιδιά τους, για να τους προσφέρουν όλα όσα δικαιούνται, που το σημερινό σχολείο δεν τα προσφέρει, τους τα στερεί.

Γιατί στην εποχή μας, που θα μπορούσε και θα έπρεπε το σχολείο να καλύπτει πλήρως όλες τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, τη σχέση τους με τον Αθλητισμό και την Τέχνη, τα λαϊκά νοικοκυριά κάθε χρόνο τέτοιο καιρό συζητούν για τις εξωσχολικές δραστηριότητες που θα καταφέρουν ή δεν θα μπορέσουν τελικά να προσφέρουν στα παιδιά τους, για τις ξένες γλώσσες ή για την οικονομική αφαίμαξη των φροντιστηρίων…

Την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι εκπαιδευτικοί, κάθε χρόνο τέτοιο καιρό στα γραφεία των εκπαιδευτικών συζητάνε το πότε θα έρθουν όλοι οι αναγκαίοι αναπληρωτές συνάδελφοί τους, παλεύουν να φτιάξουν πρόγραμμα, αναγκάζονται να διδάσκουν διαφορετικά αντικείμενα από αυτά που έχουν σπουδάσει…

Και παρόλο που φέτος οι μαθητές μπαίνουν σε μια νέα τάξη, θα παραλάβουν τα ίδια παλιά βιβλία, τα γεμάτα ανακρίβειες, ελλείψεις, λάθη, που οι εκπαιδευτικοί πασχίζουν να τα συμπληρώσουν ως διδακτικά εργαλεία με φωτοτυπίες και σημειώσεις και οι γονείς μοχθούν πολλές φορές να τα καταλάβουν για να βοηθήσουν στο διάβασμα των παιδιών.

Την ώρα που θα έπρεπε τα σχολεία να λειτουργούν σε σύγχρονα κτίρια με όλους τους απαραίτητους βοηθητικούς χώρους, αντικρίζουμε ελλείψεις σε υποδομές, ανυπαρξία εργαστηρίων και βιβλιοθηκών, γραφεία εκπαιδευτικών μετατρέπονται σε αίθουσες διδασκαλίας, μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων γίνεται από γυμναστήριο μέχρι και εστιατόριο για τα παιδιά του ολοήμερου… ενώ παρά τους σεισμούς που ταρακούνησαν και φέτος το καλοκαίρι την Αττική, τα Δωδεκάνησα κ.λπ., περισσότερα από τα μισά σχολεία της χώρας δεν έχουν περάσει αντισεισμικό έλεγχο!

Και σ’ αυτά έρχεται να προστεθεί και η συνέχιση της κοροϊδίας με τη δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή. Γιατί η ΝΔ συνεχίζει στην πεπατημένη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στην εφαρμογή της χωρίς την αναγκαία επιπλέον χρηματοδότηση για προσωπικό και νέα κτίρια. Ετσι νήπια και προνήπια στοιβάζονται σε 25άρια τμήματα, κοντέινερ στήνονται σε αυλές για να χωρέσουν τα παιδιά κι άλλα στέλνονται σε νηπιαγωγεία μακριά από το σπίτι τους γιατί εκεί υπάρχουν θέσεις…

Στην Ειδική Αγωγή η παράλληλη στήριξη καθυστερεί να αρχίσει και μοιράζεται ένας εκπαιδευτικός σε δυο και τρεις μαθητές, οι δρομολογημένοι διορισμοί αναμένονται κατά τον Δεκέμβρη, ενώ η ανυπαρξία των αναγκαίων δομών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στέλνει χιλιάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες σε ιδιώτες ή στο σπίτι τους, εντελώς εκτός οποιασδήποτε εκπαιδευτικής δομής…

Την ώρα που όλα τα παιδιά μπορούν να μορφώνονται ολόπλευρα στο σχολείο μέχρι τα 18 τους χρόνια, οι μαθητές από τη Γ’ Λυκείου αποχαιρετούν πια τη γενική μόρφωση και μπαίνουν σε μια “αρένα” για τις πανελλαδικές εξετάσεις πολύ πιο αγχωτική και ανταγωνιστική, που η κυβέρνηση της ΝΔ δηλώνει ότι θα την κάνει ακόμα χειρότερη, και για την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση θα μετρούν οι βαθμοί όλων των τάξεων του Λυκείου…

Κι ενώ μπορούμε να σχεδιάζουμε και να ξέρουμε πόσους επιστήμονες χρειαζόμαστε, τα παιδιά μας μένουν άνεργα…

Οι γονείς κοιτάμε τα παιδιά μας στα μάτια, προσπαθώντας να τους προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, να χτίσουμε για κείνα ένα καλύτερο μέλλον, όμως πέφτουμε διαρκώς πάνω σε τοίχους, πάνω σε αυτά που δικαιούμαστε και μας στερούν, πάνω σε ελλείψεις που ζητούν και από εμάς να συμπληρώνουμε, βάζοντας διαρκώς το χέρι στην τσέπη για πράγματα που θα έπρεπε να παρέχονται δωρεάν.

Το ΠΑΜΕ και οι εκπαιδευτικοί του έχουν  πρόταση που απαντάει οριστικά σ’ αυτά τα προβλήματα, λύνει την αντίθεση ανάμεσα στις σύγχρονες δυνατότητες της εποχής μας και τη μιζέρια που εισπράττουμε στην Εκπαίδευση, γιατί ξεμπερδεύει με την κοινωνία της εκμετάλλευσης και τη μόρφωση που γίνεται εμπόρευμα και κοιτάει τους γονείς στην τσέπη!

Ο δρόμος για το “σήμερα” και το “αύριο” των παιδιών μας, για να σταθούμε πραγματικά δίπλα τους, είναι ο δρόμος του συλλογικού αγώνα για να κατακτήσουμε όσα μας ανήκουν. Για να έχουμε το σύγχρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο που αξίζει στα παιδιά μας τον 21ο αιώνα. Με το παράδειγμά μας να διδάξουμε τα παιδιά μας να μη συμβιβάζονται με τα ψίχουλα, να παλεύουν και να κατακτούν όσα δικαιούνται.

Να ζωντανέψουμε και να μαζικοποιήσουμε τους Συλλόγους και τα άλλα όργανα των γονέων. Να τους κάνουμε εστίες συλλογικής διεκδίκησης με γνώμονα το συμφέρον των παιδιών μας, τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες τους, το δικαίωμά τους στο παιχνίδι, στον αθλητισμό, στην ψυχαγωγία.

Να απαιτήσουμε σήμερα:

— Παιδεία σύγχρονη, δημόσια και δωρεάν, ουσιαστική και όχι στα λόγια.

— Ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στις τέχνες και στον αθλητισμό.

— Να μη βάζει το χέρι στην τσέπη κανένας γονιός γι’ αυτά που έχουν ευθύνη η κυβέρνηση και οι δήμοι.

— Να ανεγερθούν νέα, ασφαλή και σύγχρονα σχολεία και ιδιαίτερα νηπιαγωγεία. Να γίνει προσεισμικός έλεγχος σε όλα τα σχολεία.

— Ουσιαστική στήριξη των σχολείων, για να αντιμετωπίζονται έγκαιρα τα προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής.

— Αμεση κάλυψη των κενών, καμία διδακτική ώρα χαμένη. Αμεση έναρξη ενισχυτικής διδασκαλίας και πρόσθετης διδακτικής στήριξης.

— Κανένα παιδί εκτός ολοήμερου σχολείου. Να λειτουργήσουν όλα τα Τμήματα Ενταξης για τους μαθητές που το έχουν ανάγκη.

— Να λειτουργήσουν όλες οι δομές Ειδικής Αγωγής για τους μαθητές που το έχουν ανάγκη.

— Δωρεάν μετακίνηση όλων των μαθητών.

— Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους μαθητές, άμεση υποδομή για δωρεάν δελτία υγείας.

— Διαγραφή των χρεών των σχολείων προς τις ΔΕΚΟ».

 

Άβα Βαγγελάτου, εκπαιδευτικός-δημοτική σύμβουλος[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]