Τα χαμένα παιδιά του προσφυγικού

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”100035″ img_size=”full”][vc_column_text]Το ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο στο προσφυγικό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη στοιχειοθέτηση. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη που κλήθηκε από τον πρωθυπουργό να διαχειριστεί το ζήτημα μετά την αδιανόητη κατάργηση του υπουργείου μεταναστευτικής πολιτικής το παραδέχτηκε, το πρόβλημα είναι «έξω και πέρα από κάθε δυνατότητα διαχείρισης».

Η κυβέρνηση επένδυσε στο δόγμα της αποτροπής με κάθε τρόπο. Σχεδόν κατήργησε τη λέξη «πρόσφυγας» και επέλεξε μια πολιτική που στο επίκεντρο έχει την αυστηρή φύλαξη των συνόρων, την αστυνόμευση, τις επαναπροωθήσεις και τις απελάσεις. Με το νομοσχέδιο Χρυσοχοΐδη «ξήλωσε» το άσυλο μαζί με τα υπόλοιπα προσφυγικά δικαιώματα που είχαν μείνει όρθια – αφού λίγο καιρό πριν είχε καταργήσει το ΑΜΚΑ ακόμη και για ασυνόδευτα ανήλικα, την πιο ευάλωτη ομάδα προσφύγων που εκτιμάται σε περίπου 5.000 παιδιά.

Όλα στη λογική ότι οι πρόσφυγες θα σταματήσουν να έρχονται. Το σχέδιο αυτό ήταν εξαρχής καταδικασμένο να αποτύχει. Οι ροές συνεχώς αυξάνονται και οι άνθρωποι που εργάζονται στο προσφυγικό πιστεύουν ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. «Είδατε την κατάσταση στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος έχει και πάλι λόγο να μετακινείται. Κανένας δεν εξασφαλίζει ότι οι άνθρωποι θα σταματήσουν να έρχονται σε μεγάλους αριθμούς. Ακόμη και τον χειμώνα. Διότι πολύ απλά τρέχουν να σωθούν από κάτι που είναι πολύ χειρότερο από το κρύο και την θάλασσα. Από τον πόλεμο», η Φωτεινή Κοκκινάκη υπεύθυνη επικοινωνίας της μη κυβερνητικής οργάνωσης Human Rights 360*, που δρα στο πεδίο του προσφυγικού.

Παιδιά σε κίνδυνο: Η πιο ευάλωτη ομάδα

Σήμερα στην Ελλάδα βρίσκονται, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 4.779 ασυνόδευτοι ανήλικοι. Από αυτούς λίγο περισσότεροι από 1.200 εκτιμάται ότι διαμένουν σε ασφαλείς δομές, καθώς τόσες είναι συνολικά οι θέσεις που διαθέτει η Ελλάδα. «Σαφώς δεν υπάρχουν αρκετές θέσεις. Αυτό το είχαμε δει και το 2015. Και φτάνουμε το 2019 έπειτα από συζητήσεις επί συζητήσεων να μιλάμε συνολικά για ένα σύστημα το οποίο δεν είναι σε καμία περίπτωση έτοιμο να τα δεχτεί και να τα βοηθήσει. Ούτε καν προς τη στέγασή τους», υπογραμμίζει η κ. Κοκκινάκη.

Εξαιρετικά τρομακτικό είναι το γεγονός ότι περίπου 1.178 προσφυγόπουλα αγνοούνται. Δεν μπορούν να εντοπιστούν με τις αρχές να εικάζουν είτε ότι μετακινούνται διαρκώς, είτε ότι βρίσκονται στο δρόμο, με αποτέλεσμα φυσικά να κινδυνεύουν. «Αυτό που γνωρίζουμε ως δεδομένο είναι ότι τα παιδιά που στη συντριπτική της πλειονότητα είναι εφηβικής ηλικίας, έχουν την τάση να φεύγουν. Ακόμη και από δομές που είναι πιο ασφαλείς από τα καμπς. Ενδεχομένως να προσπαθούν να φτάσουν στις οικογένειές τους που μπορεί να βρίσκονται σε άλλη χώρα ή να βρουν μόνα τους το δρόμο τους. Συμβαίνει αυτό με αρκετή ευρύτητα».

Πάνω από 3.000 παιδιά διαμένουν σε δύσκολες συνθήκες μαζί με άγνωστους σε αυτά ενήλικες στα καμπς. «Θεωρητικά στα καμπς υπάρχουν τα λεγόμενα safe zones. Τα οποία safe zones, όμως είναι μέσα στον ίδιο χώρο. Ναι μεν σε ένα άλλο σημείο, ναι μεν με την επίβλεψη των οργανώσεων, αλλά στον ίδιο χώρο. Έχουμε ακούσει για προβληματικές εκδηλώσεις, έχουμε άκουσε ιστορίες παιδιών, τα οποία κατά τη διάρκεια της νύχτας φοβούνται να πάνε ακόμη και στην τουαλέτα. Διότι δεν ξέρουν τι μπορεί να τους συμβεί, τι θα αντιμετωπίσουν. Πρόκειται συνολικά για ένα πάρα πολύ αμφίβολο σύστημα. Σε καμία περίπτωση τα παιδιά δεν μπορεί να μένουν στα καμπς», σημειώνει η κ. Κοκκινάκη.

Θρέφοντας την ξενοφοβία 

Στις περιπτώσεις που πρόσφυγες – κυρίως οικογένειες και παιδιά – λόγω ευαλωτότητας μετακινούνται σε πόλεις και χωριά όπου διαμένουν σε άλλες δομές και ξενοδοχεία, αυτοί έρχονται όλο και πιο συχνά αντιμέτωποι με τους οργισμένους ντόπιους που στήνουν «μπλόκα» ακόμη και σε πούλμαν με ασυνόδευτα ανήλικα. Ακροδεξιά στοιχεία σέρνουν το χώρο και εκμεταλλεύονται το φόβο που βρίσκει έκφραση στις τοπικές κοινωνίες, ακόμη και στις πιο νηφάλιες φωνές.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]