Άστους καλύτερα να πνιγούν
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”85504″ img_size=”full”][vc_column_text]«Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να τερματίσει τη ναυτική διάσταση της αποστολής ¨Επιχείρηση Σοφία¨, η οποία είχε σκοπό την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων στη Μεσόγειο, εξαιτίας των διαφωνιών των χωρών – μελών της, δήλωσαν ευρωπαϊκές διπλωματικές πηγές. Στο πλαίσιο της επιχείρησης αυτής θα συνεχίσει να προσφέρεται αεροπορική υποστήριξη, ενώ άλλη μια διάσταση του προγράμματος, η εκπαίδευση της ακτοφυλακής της Λιβύης, θα συνεχιστεί επίσης. Εάν τα κράτη-μέλη της ΕΕ διαφωνούν με την απόφαση να τερματιστεί η συγκεκριμένη διάσταση της αποστολής, έχουν προθεσμία ως σήμερα το απόγευμα να υποβάλουν ένσταση. Σε διαφορετική περίπτωση, η απόφαση θα ισχύσει σε έξι μήνες. Η ¨Επιχείρηση Σοφία¨ παρατάθηκε τον Δεκέμβριο για τρεις μήνες, ως την 31η Μαρτίου, μια προσωρινή λύση, αφού τα κράτη μέλη δεν δέχθηκαν να κάνουν πιο μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις».
Με άλλα λόγια η υπόθεση «αλληλεγγύη και αξία της ανθρώπινης ζωής» τερματίζεται και τυπικά-θεσμικά για την Ένωση, η οποία με την ανωτέρω απόφαση γράφει επιτέλους τον επίλογο στο χρονικό μιας προαναγγελθείσας παραίτησης. Είναι μία παραίτηση που έχει ιδιαίτερο ιστορικό βάρος για την Ευρώπη του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας, της προόδου, των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των πολιτικών κινημάτων. Είναι μία απόφαση που σηματοδοτεί την ήττα της θεσμισμένης Ευρώπης από τις δυνάμεις του συντηρητισμού, του αυταρχισμού και της οπισθοδρόμησης.
Το εξαιρετικά θολό τοπίο είχε διαφανεί από τις τελευταίες Συνόδους Κορυφής στις οποίες το προσφυγικό-μεταναστευτικό συμπεριλαμβανόταν στην ατζέντα των αρχηγών των κρατών-μελών. Αντί λοιπόν να ληφθούν ουσιαστικές αποφάσεις, είχαμε επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις και κάθε φορά την εκ νέου εκπεφρασμένη διάθεσή τους να συνεχίσουν τα μέτρα διαχείρισης της κρίσης και να επεξεργαστούν περαιτέρω, στο εγγύς μέλλον, αποτελεσματικές λύσεις. Άρες μάρες κουκουνάρες. Καθυστερούσαν απλώς να ανακοινώσουν το αναπόφευκτο αδιέξοδο, εφόσον κανείς δεν έδειχνε διατεθειμένος να κάνει παραχωρήσεις ώστε να επιτευχθεί δίκαιη και λειτουργική κατανομή του οικονομικού και πολιτικού κόστους που συνεπάγεται η φιλοξενία ή η αφομοίωση των προσφύγων-μεταναστών στις χώρες τους. Κάπως έτσι γκρεμίζεται μία ακόμη ψευδαίσθηση για την Ευρώπη που νομίζαμε ότι έχουμε και που δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε τώρα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις. Και κάπου εδώ, οφείλουμε να καληνυχτίσουμε ξανά τον Κεμάλ, με την απαισιόδοξη σκέψη ότι δεν θα αλλάξει ποτέ.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
