Ασταθή Στιγμιότυπα- Το δέντρο του Άη-Λιά
Γράφει η Αστάθεια
Η κυρά- Ρήνη καθάριζε με το σάρωθρο το χώμα γύρω από το μεγάλο δέντρο, όταν η Χαϊδούλα άρχισε να γαβγίζει. Σήκωσε τα μάτια της και είδε έναν ιερέα, καβάλα σ’ ένα άλογο, να πλησιάζει προς το μέρος της.
-Την ευλογία σου, Πάτερ!
-Καλημέρα, κυρά! Να σου συστηθώ, είμαι ο παπά-Γιάννης, ο νέος εφημέριος του χωριού. Μόλις τοποθετήθηκα από την Μητρόπολη και εξερευνώ την περιοχή. Μου ‘παν ότι εδώ είναι το ξωκκλήσι του Άη-Λιά και ήρθα να το δω. Βλέπεις πλησιάζει κι η γιορτή του Προφήτη και θέλω να είμαι προετοιμασμένος.
-Καλώς ήρθες, Πάτερ. Είμαι η Ρήνη και το εκκλησάκι υπάρχει στην ιδιοκτησία της οικογένειας, εδώ και πολλές γενιές. Και το γιορτάζουμε μ’ όλο το χωριό κάθε χρόνο. Κάτσε στον πάγκο να σου φέρω λίγο νερό από την βρυσούλα- την Βρύσα, που λέμε εδώ, να δροσιστείς.
-Και το δέντρο, τι μεγάλο που είναι;
-Α! Το δέντρο του Άη-Λιά… Μεγάλη η ιστορία του. Πιες το νεράκι σου, να σου φέρω και λουκουμάκι να στα πω.
Η κυρά- Ρήνη ξεκινάει την αφήγηση της:
«Αυτή η βελανιδιά –που στέκει μονάχη της, δεν έχει καμιά σχέση με το δάσος της Κάπελης. Υπάρχει εδώ κι εξακόσια χρόνια, όπως μας είπαν από το Δασαρχείο. Υπήρχε και το χρόνια της Ελληνικής Επανάσταση. Οι παλιοί λένε ότι εδώ έδεσε το άλογο του ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν επισκέφτηκε τη μονή της Κρεμαστής, για αφήσει το πεσκέσι του για τον αγώνα. Μονάχο του, τόσα χρόνια, θα ‘χει πολλές ιστορίες να αφηγηθεί. Για τους κεραυνούς που το χτυπήσανε κι άντεξε… για τους ταξιδιώτες που ξαπόστασαν στον ίσκιο του. Ίσως και ξωτικά ή νεράιδες να χάιδεψαν τα κλαριά του.»
Ο παπάς είχε μείνει άφωνος. Τι θαυμάσια ιστορία. Όμως έπρεπε να ασχοληθούν με τα πρακτικά, για να τηρηθούν τα έθιμα και οι παραδόσεις του τόπου, για του πανηγυρισμούς του Προφήτη.
Έτσι την παραμονή της γιορτής μαζεύτηκε το χωριό στον Άη-Νικόλα, για τον εσπερινό. Οι κάτοικοι άφησαν τα πρόσφορα στον ναό, για να μεταφερθούν στο ξωκκλήσι και να διαβαστούν την επόμενη. Μετά ανέβηκαν σε κάρα κι κατευθύνθηκαν στο ξωκκλήσι- που είχε θέα από τα βουνά του Ερυμάνθου μέχρι τα Στροφάδια. Τα κορίτσια στόλισαν την εικόνα με λουλούδια από τους κήπους και τις αυλές και όλοι καθάρισαν το εκκλησάκι. Μετά κάθισαν στους πάγκους, που είχε στήσει η κυρά- Ρήνη για το γιορτάσι, δροσίστηκαν στη Βρύσα και ήπιαν μετά ένα ποτήρι κρασί με λίγες μελισσές κολιρέικες ελιές και ζυμωτό ψωμί. Το βράδυ επέστρεψαν στο χωριό.
Όταν το ξημέρωμα, λάλησαν οι πετεινοί, όλοι ήσαν σε αναταραχή. Να ανέβουν στα κάρα, φορτωμένα με τις λειτουργιές και τα γλυκά για να πάνε να λειτουργηθούν στο ξωκκλήσι.
Μετά τη Λειτουργία, στους πάγκους κάτω από δέντρο, είχαν απλωθεί οι πιατέλες με τα λουκούμια, το λαδορεβανί, τα σταφύλια και τα σύκα ενώ τα παιδιά πηλαλούσαν τριγύρω και τραγουδούσαν.
-Άντε, και του Χρόνου με Υγεία εύχονταν όλοι ενώ ένα φυλλαράκι ταξίδεψε με τ’ αεράκι να διαδώσει τη χαρά.
*Φωτό: Βάσια Σπερδούλη ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΑΗ ΛΙΑ
Αφιερώνεται στον Πολιτιστικό Σύλλογο Κολιρίου «Κολιραίων Γη».
Γράφτηκε ειδικά για την εκδήλωση του Συλλόγου, την Παρασκευή 19.07.24
στον προαύλιο χώρο του Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρων Κολιρίου, ώρα 21:00.
