Ασταθή στιγμιότυπα-Η αταξία της Ευταξίας
Γράφει η Αστάθεια
Η Ευταξία ένιωθε να κουβαλάει το φορτίο του ονόματός της, σαν να της ανατέθηκε το καθήκον να τηρούνται όλα σε τάξη κι αυτό εφάρμοσε στη ζωή της από τα μικράτα της. Τακτοποιημένο το σπιτικό της, η ζωή της αλλά και οι σκέψεις της.
Με τα χρόνια ανέπτυξε πολυεπίπεδη προσωπικότητα με πολλές συγκλίνουσες αλλά και αποκλίνουσες δραστηριότητες που αντανακλούσαν τον έντονο χαραχτήρα της. Είχε καταξιωθεί στη δουλειά της ως σκηνογράφος σε κινηματογράφο και θέατρο αλλά φλέρταρε με την ενδυματολογία και τη γραφή.
Θυμάται τη ζωή της ανάμεσα σε βιβλία, σημειωματάρια, μολύβια και μπογιές σε γραφείο ή σχεδιαστήριο ή υπολογιστή. Με την εμπειρία της σκηνογράφησε το χώρο της σε τακτοποιημένες ενότητες να καλύπτουν τις επιθυμίες της και τις ανάγκες της. Σε ένα μεγάλο και φωτεινό δωμάτιο κυλούσε η καθημερινότητα μοιρασμένη ανάμεσα στην εργασία, τη δημιουργία, τα γραφτά και την ψυχαγωγία.
Εκείνο το απόγευμα ανέμενε τον Τίμωνα, το γιό της παιδικής της φίλης Υακίνθης- που επιθυμούσε την αρωγή της στη σκηνογραφία της σπουδαστικής του ταινίας. Τα κουλουράκια και το αρωματικό τσάι είχαν σερβιριστεί στο μεγάλο τραπέζι.
Τον υποδέχτηκε με το γλυκό χαμόγελο της και μια τεράστια αγκαλιά. Εκείνος, αφού της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο, απορημένος ρώτησε:
-Ευταξία, πως ζεις σ’ αυτό το χάος; Πώς χωράς τη ζωή σου;
Εκείνη προς στιγμή προβληματίστηκε αλλά με το πάθος που την διέπει ξεκίνησε την «υπεράσπιση» των αξιών της.
-Μα δεν καταλαβαίνεις , αγαπητέ μου; «Βλέπεις το δέντρο και δεν βλέπεις το δάσος»; Δεν κατανοείς ότι ένας «γεμάτος» άνθρωπος, με διάθεση για ζωή δεν αρκείται σε έναν καναπέ, μια τηλεόραση και ένα λάπτοπ για να υπάρξει; Θα ήθελες να είμαι κούφια και άδεια; Σου φαίνονται χαώδη αλλά υπάρχει μια αρμονία και μια ροή…
Έλα να στα εξηγήσω. Δες τις βιβλιοθήκες με τα ράφια γεμάτα βιβλία πλήρως τακτοποιημένα. Ξέρεις, δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτά. Μπροστά οι πολυθρόνες για την ανάγνωση και το ψηλό τραπεζάκι για τις σημειώσεις.
Δίπλα το γραφείο για τα γραψίματα μου και την οργάνωση των σκέψεων. Θα σου φανεί περιττή η παλιά γραφομηχανή αλλά είναι έμπνευση και θύμηση και θέλω να υπάρχει. Πιο πέρα ο υπολογιστής με τη μεγάλη οθόνη, που πέρα από εργαλείο δουλειάς έχει και τον ψυχαγωγικό του ρόλο. Έχω ψηφιοποιήσει την ταινιοθήκη και την μουσική συλλογή.
Γι’ αυτό απέναντι υπάρχει ο μεγάλος καναπές με το τραπέζι, όχι του καφέ αλλά πιο ψηλό να στηρίζεις τους αγκώνες σου και να σκέφτεσαι. Να ξέρεις το αντέγραψα από ταινίες του γερμανικού εξπρεσιονισμού στο κινηματογράφο. Όμως, μετά την ψηφιοποίηση των βινυλίων, μου λείπουν οι νύχτες με jazz και όπερα παιγμένα στις 33 στροφές. Και μετά το σχεδιαστήριο…
-Κατάλαβα τώρα, Ευταξία. Πόσο δίκιο έχεις!
– Έλα λοιπόν να μιλήσουμε για την ταινία σου και σε τι μπορώ να σε βοηθήσω…
