Δεν θέλει πολύ για να κάνεις έναν αγαπημένο φίλο. Τον γνωρίζεις τυχαία μια μέρα, ταιριάζετε, συνεννοείστε. Φτάνει μόνο να κάτσει στη διπλανή καρέκλα. Απλά είναι τα πράγματα κι ας φτιάχνονται απ’ αυτά οι πιο σημαντικές δομές της ζωής μας.. Πιάνετε κουβέντα και καταλήγετε να έχετε τα ίδιαόνειρα,τους ίδιους πόθους, τις ίδιες αγωνίες, το ίδιο αγαπημένο φαγητό, κοινό γούστο στις ταινίες, να διαφωνείτε στην πολιτική και να συμφωνείτε πού θα πιείτε τον επόμενο καφέ.
Το παρελθόν μπαίνει σαν ακίδα στο δάχτυλο και οι αναμνήσεις έρχονται να σε κάνουν να νοσταλγήσεις. Δε θα ‘πρεπε να το αρνιόμαστε αυτό. Τα όμορφα που ζήσαμε κάποτε αξίζουν μόνο γιορτή.
Πριν από μερικά χρόνια απέφευγα συστηματικά τους αποχαιρετισμούς. Ένιωθα ένα αφόρητο μίγμα συναισθημάτων – αμηχανία, θλίψη – που αδυνατούσα να διαχειριστώ.
Αλλά, ποιος μπορεί να γλιτώσει από τη δοκιμασία των αποχαιρετισμών στην πορεία της ζωής; Στην πραγματικότητα οι αποχαιρετισμοί – αποχωρισμοί μάς επισκέπτονται με πολλές και διαφορετικές μορφές Κάποιους αποχαιρετισμούς τους επιδιώκουμε, κάποιοι μας επιβάλλονται, άλλοτε πάλι απλώς συμβαίνουν χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε.
Ο αποχαιρετισμός είναι διαδικασία, όχι γεγονός Στην πραγματικότητα δεν αποχαιρετάς απλώς έναν άνθρωπο, αλλά μια σειρά από εμπειρίες, μαθήματα ζωής, προσδοκίες και όνειρα που συνδέονται μ΄ αυτό. Τα συναισθήματα που πηγάζουν από την αλλαγή θα έρχονται για καιρό στο προσκήνιο για να τα αντιμετωπίσεις και να τα αγκαλιάσεις.
Στον πολιτισμό μας ξοδεύουμε τεράστια ποσότητα συναισθηματικής ενέργειας για να αποφύγουμε τη θλίψη και τον πόνο, λες και δεν είναι φυσιολογικό να υπάρχουν στη ζωή ενός ανθρώπου. Όταν όμως καταπιέζεις τη θλίψη και τον πόνο δεν μπορείς να νιώσεις ούτε τη χαρά όταν έλθει με τη σειρά της. Άφησε λοιπόν τον εαυτό σου να παραδοθεί στη θλίψη που συνοδεύει κάθε αποχαιρετισμό.
Τους αποχωρισμούς με αγαπημένους φίλους πρέπει να τους γιορτάζουμε. Για όσα ζήσαμε μαζί, για όσα μας έκαναν να γελάσουμε μέχρι δακρύων στο τέλος μιας κακής μέρας, για όσα μάθαμε μαζί. Για όσα περάσαμε. Για όσα ξεπεράσαμε. Πάρε τη απόφαση να αποχαιρετήσεις με αγάπη κάποιον ή κάτι που τελείωσε στη ζωή σου. Ίσως να ανάψεις ένα κερί για τον φίλο που έφυγε απ΄ αυτόν τον κόσμο, ίσως να γράψεις ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα αναπολώντας με νοσταλγία αυτά που μαζί μοιραστήκατε.
Κλείσε ένα απόγευμα της εβδομάδας σου, κλείσε ένα μαγαζί για την παρέα, και φτιάξτε άλλη μια ανάμνηση. Οι αποχαιρετισμοί είναι γιορτή. Ας μην πούμε αντίο· ας πούμε ότι θα τα ξαναπούμε κι ας πιούμε σ’ αυτό!
Φίλε Νίκο καλό σου ταξίδι. Θα ξαναβρεθούμε σε καινούργια μέρη…
Γιάννης Ρήγας
