Ανισότητα – του Δικηγόρου Γεωργίου Θ. Ντοά

Ο νέος εργασιακός νόμος, μεταξύ άλλων, καταργεί το οκτάωρο της εργασίας, νομιμοποιεί την εξαήμερη απασχόληση, αποδυναμώνει το δικαίωμα της απεργίας

Με τον συγκεκριμένο νόμο η κυβέρνηση  θεσμοθετεί άλλο ένα ευρύ πεδίο της οικονομικής δικτατορίας των μεγαλοεργοδοτών σε βάρος  των εργαζομένων.

Ο ηγεμονικός αυταρχισμός στα τέσσερα και πλέον χρόνια που κυβερνά, έχει αποκαλύψει πως θεωρεί ως πολιτική αρετή την ακατάπαυστη διεύρυνση των ταξικών και κοινωνικών ανισοτήτων.

Έχει αποκαλύψει ότι είναι πωρωμένος υπηρέτης των μεγάλων ολιγαρχικών συμφερόντων, μακελεύοντας όλες τις άλλες κοινωνικές ομάδες.

Έχει αποκαλύψει  την αντιστροφή της ευαγγελικής ρήσης «τα του καίσαρος στον καίσαρα και τα του Θεού στον Θεό», στη νεοθατσερική εκδοχή της «τα του καίσαρα στον καίσαρα και τα του Θεού πάλι στον καίσαρα».

Έχει αποκαλύψει ότι θεωρεί τους μεσαίους, τους μικρομεσαίους και τους φτωχούς κατώτερα είδη ανθρώπων, καταπιέζοντας το δικαίωμά τους  να ζήσουν με ευπρέπεια.

Ο ηγεμονικός αυταρχισμός δεν θα αλλάξει ποτέ πορεία, ό,τι καταστροφικό έργο έχει αρχίσει στην πρώτη θητεία του θα το συνεχίσει και στη δεύτερη, με ίδιο τρόπο, σε ίδιο δρόμο έως του τέλους του.

Θα συνεχίσει να χειραγωγεί τον λαό για να θεωρεί παράλογη την ισότητα και λογική τη μεγάλη ανισότητα, τρέφοντας με άπειρα κέρδη τη λαίμαργη φυλή των λίγων, κλέβοντάς τα από ό,τι έχει μείνει στους πολλούς.

Θα συνεχίσει να χειραγωγεί τον λαό για να αποδεχτεί ως πυξίδα στην άσκηση της εξουσίας του και στη λήψη των αποφάσεών του, τη θεωρία των στημένων παιγνίων υπέρ των ισχυρών, σε βάρος όλων των άλλων.

Θα συνεχίσει να χειραγωγεί με την προπαγάνδα τον λαό, θέτοντας φραγή στα μάτια του, στα αφτιά και στο μυαλό του, για να αποδέχεται πως ό,τι κακό γίνεται σε βάρος του από την εξουσία, γίνεται για το καλό του.

Στη χώρα η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, πληττόμενη και καταπτοημένη από τα μέχρι τώρα δεινά, τρομάζει και για τα άλλα, που τους επιφυλάσσει στο μέλλον και μέχρι του τέλους της, η αυταρχική εξουσία.

Είναι όμως ιστορικός δημοκρατικός νόμος, ότι αν μια πολιτική εξουσία δεν μπορεί να θρέψει τον λαό, τότε αναγκαστικά καθαιρείται από τον λαό, ως επικίνδυνη.

Η ιστορία ορίζει ακόμη, ότι χωρίς την ελευθερία και τον αγώνα του λαού, δεν μπορεί να εκφραστεί το ανέκφραστο της ελπίδας του να ζήσει με αξιοπρέπεια. Αυτό το ελεύθερο πνεύμα του λαού και η μαζική αγωνιστική δράση του, αναζητούνται.