ΑΝΔΡΩΜΑΧΗ του Κώστα Ακρίβου

Εξαιρετική η εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας από τον Όμιλο Φίλων Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λεχαινών

Γράφει η Πουλχερία Γεωργιοπούλου

Στις 8 Μαρτίου, κάθε χρόνο, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών.

Όλα άρχισαν στις 8 Μαρτίου του 1857. Τότε, έγινε μια μεγάλη διαμαρτυρία από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, με αίτημα τις καλύτερες συνθήκες εργασίας και τη μείωση των ωρών εργασίας.

Ο Όμιλος Φίλων Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λεχαινών σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ τιμώντας αυτή την ημέρα , πραγματοποίησε το Σάββατο 4 Μαρτίου 2023 εκδήλωση- παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Ακρίβου « ΑΝΔΡΩΜΑΧΗ». Για το βιβλίο μίλησαν οι φιλόλογοι Πόπη Μπίντακα και η Ντίνα Ζωγοπούλου, αποσπάσματα διάβασε η Φωτεινή Ασημακοπουλου.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ζεστή η εκδήλωση που οργάνωσε η δραστήρια Δημοτική Βιβλιοθήκη Λεχαινών με καλεσμένο τον συγγραφέα και εκπαιδευτικό Κώστα Ακρίβο ομιλητή στο Διεθνές Συνέδριο για τον Ανδρέα Καρκαβίτσα, ο οποίος συνδέεται με μακρά σχέση με την Ηλεία καθώς είχε υπηρετήσει παλαιότερα στην Ανδρίτσαινα.

Η Ανδρομάχη, του Κώστα Ακρίβου με το ωμέγα αντί για όμικρον

Η Ανδρομάχη, του Κώστα Ακρίβου με το ωμέγα αντί για όμικρον, που έδωσε «πολλών ανδρών μάχες», γίνεται ένα σύμβολο που μιλάει για την οδύνη των ξεριζωμένων, για την οδύνη αυτών που βρίσκονται από τη μεριά των νικημένων.

Για την οδύνη , των γυναικών που πάντοτε αποτελούν το εύκολο θύμα, για τη δολοφονία, για την αιχμαλωσία, το βιασμό ,για τον καταναγκασμό και την υστέρηση σε εργασιακά ζητήματα και άλλα όχι μόνο σε περιόδους πολέμου, αλλά και σε περιόδους ειρήνης.

Πώς θα εξελισσόταν η «Ιλιάδα» αν γραφόταν από Τρώες ραψωδούς, ηττημένους στον Τρωικό Πόλεμο, που θα μπορούσαν να γράψουν τον θρηνητικό ποιητικό λόγο για να στιγματίσουν τη σκληρότητα των αντιπάλων τους;

Η τραγική Ανδρομάχη των Τρώων, που είδε να καταρρέει όλος ο κόσμος της. Έχασε όσα λάτρευε. Ο πόλεμος άφησε ερείπια, ανοιχτούς τάφους, καμένες σάρκες, νεκρά παιδιά. Και επιφύλαξε για την ίδια και τις άλλες Τρωαδίτισσες την ατίμωση. Τους εξώθησε να θάψουν κατάβαθα τον πρότερο εαυτό τους. Να περιπλανηθούν στην εξορία των νικητών. Γεννώντας και ανατρέφοντας τα παιδιά τους. Αιμορραγώντας στη σκέψη του παρελθόντος. Η μνήμη των παιδιών και των συζύγων γίνεται κάρβουνο αναμμένο στις πληγές τους.

Λείψανα γυναικών που περιπλανιούνται σε ξένους τόπους. Που άλλες προσφέρουν ερωτικές υπηρεσίες στους ισχυρούς. Πουλάνε το κορμί τους για να επιζήσουν. Ξέρει η Ανδρομάχη –και οι ομοιοπαθείς της– ότι η ιστορία των νικητών θα τις ταξινομήσει ως πόρνες. Ως βάρβαρες τουλάχιστον. Και όμως αντέχουν και επιμένουν. Ονειρεύονται τον δικό τους τόπο. Εκεί που θα πλαγιάζουν χωρίς τον φόβο του βιασμού και του σφαγιασμού.

Ο Κώστας Ακρίβος έγραψε ένα βιβλίο για τους νικημένους. Με τόλμη, λυρισμό, τρυφερότητα, με γνώση των πηγών, με αυτοσυγκράτηση έτσι ώστε να μην γίνει κραυγαλέο, κάποιες φορές σκληρό, όσο σκληρή είναι η ζωή, αλλά που αφήνει στο τέλος μια αχτίδα φωτός να νικήσει τα σκοτάδια.

Η «Άνδρ ω μάχη» του γίνεται ένα γυναικείο σύμβολο που ξεπερνά τους αιώνες και φτάνει στις μέρες μας.