Αναζωπυρώσεις: Η μαρτυρία ενός εθελοντή
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”142477″ img_size=”full”][vc_column_text]Όταν σταματάει να φαίνεται η φλόγα, η φωτιά εξακολουθεί να καίει για μέρες. Υπάρχουν ρίζες δέντρων που καίνε για εβδομάδες. Αυτό σημαίνει πως αν κανονικά λέμε ότι πρέπει να προσέχουμε να μην πετάμε ένα αναμμένο τσιγάρο στο δάσος γιατί υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς, οι πρώτες μέρες μετά τη φωτιά έχουν εκατοντάδες τέτοιες εστίες που περιμένουν ένα αεράκι για να ξαναγίνουν πυρκαγιά. Χθες ήμουν όλη την ημέρα στη Βαρυμπόμπη κάνοντας το ίδιο πράγμα:
Όπου υπήρχε μικρή εστία μέσα στα καμμένα, αδιαφορούσαμε διότι δεν μπορούσε να μεταδώσει τη φωτιά και διότι ούτως ή άλλως αυτές οι εστίες είναι αμέτρητες. Όταν όμως υπήρχε εστία στα σύνορα του καμμένου με το άκαυτο, τότε ρίχναμε πάνω χώμα με το φτυάρι ή, αν υπήρχε η δυνατότητα από κοντινά σπίτια, μπόλικο νερό με κουβάδες και φροντίζαμε όταν θα φεύγουμε το κομμάτι αυτό να μην σιγοκαίει πια δίπλα σε πευκοβελόνες. Σε κάποια στιγμή σβήσαμε μια αναζωπύρωση που πρόλαβε να κάψει 3τ.μ.
Βοηθούσαμε τους πυροσβέστες για αρκετή ώρα, διότι ένας άνθρωπος μόνος του, που έχει στα χέρια του τον αυλό και πίσω όλη την εγκατάσταση, είναι αδύνατο να μετακινηθεί και να χτυπήσει τη φωτιά από κοντά αν δεν έχει χέρια που να συγκρατούν το βάρος από τις σωλήνες. Αυτό το έχω κάνει πολλές φορές και ξέρω ότι είναι χρήσιμο.
Θέλω να πω ότι υπάρχει πάντα η δυνατότητα να προσφέρει κάνεις μια βοήθεια που να είναι ουσιαστική χωρίς να κινδυνεύσει και ταυτοχρόνως να διευκολύνει τους πυροσβέστες αντί να τους πρήζει λέγοντάς τους τι πρέπει να κάνουν. Αν υπάρχουν και οχήματα που να μπορούν να ρίξουν νερό στις εστίες που εντοπίζουν οι εθελοντές, ακόμα καλύτερα. Όμως εδώ μιλώ μόνο για αυτό που πετυχαίνει κανείς περπατώντας, πριν ακόμα πετύχει την ενίσχυση της πυροσβεστικής από το κράτος.
Όλα αυτά είναι πράγματα που δεν ενδιαφέρουν τα κανάλια, γιατί δεν γίνονται τη στιγμή της μεγάλης έξαρσης της φωτιάς, αλλά είναι πολύ χρήσιμα, φρονώ, προκειμένου να αντιμετωπίσεις την αναζωπύρωση. Προφανώς η δική μου ατομική περίπτωση δεν λέει πολλά και είμαι σίγουρος ότι ένας ειδικός θα είχε πολλά να διορθώσει στα όσα συνηθίζω να κάνω. Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι αν η πυροσβεστική πρέπει να διαχειριστεί δεκάδες πολίτες που ανακατεύονται στα πόδια της χωρίς να έχουν ιδέα τι πρέπει να κάνουν, μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι πάντα θετικό. Ωστόσο είμαι απολύτως βέβαιος ότι υπάρχει πολύ μεγάλη προθυμία για βοήθεια και σημαντική αδυναμία αυτή η βοήθεια να οργανωθεί κατά έναν τρόπο αποδοτικό.
Την ώρα που κάναμε τις δουλειές που σας περιέγραφα, μας πλησίασε ένας κύριος με αυτοκίνητο και μας προσέφερε ωμά μακαρόνια. Επισημαίνω ότι τα σπίτια δεν έχουν ηλεκτρικό, οπότε είτε είμαι κάποιος που το σπίτι του έχει καεί είτε όχι, τα ωμά μακαρόνια δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μου χρησιμεύσουν. Δεν το λέω για να ειρωνευτώ τη χειρονομία αυτού του ανθρώπου, την οποίαν εκτιμώ, αλλά διότι έχω διαπιστώσει ήδη από το Μάτι ότι οι τύψεις του κόσμου για το ότι δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι την ώρα της πυρκαγιάς οδηγούν κάποτε σε καταστάσεις παραλογές. Στο Μάτι συγκεντρώθηκαν (και πετάχτηκαν) τόνοι φαγητού.
Στην περίπτωση της Βαρυμπόμπης η κινητοποίηση που αφορούσε τα ζώα ήταν νομίζω πολύ σωστή και αποτελεσματική. Είναι από τις περιπτώσεις που με τον καιρό δημιουργείται αρκετή οργάνωση ώστε το αυθόρμητο φιλοζωικό αίσθημα να μπορεί να μεταφραστεί σε χρήσιμες πρακτικές χειρονομίες.
Δεν ξέρω ποιες ακριβώς θα ήταν οι αντίστοιχες κινήσεις για την πυρκαγιά και αυτό που σας περιέγραψα βασίζεται απλώς και μόνο στη συναναστροφή μου εδώ και πολλά χρόνια με πυροσβέστες την ώρα της φωτιάς, όπου προσπαθώ απλώς να βρω έναν τρόπο να τους φανώ χρήσιμος και να μην τους ζαλίζω λέγοντάς τους πως να κάνουν τη δουλειά τους, παραπονούμενος που δεν υπάρχει αρκετό κράτος ή πιέζοντας τους να είναι πιο κοντά στο σπίτι μου. (Συνήθως αυτή είναι η βασική συνεισφορά των κατοίκων, μαζί με το να καταβρέχουν την αυλή τους).
Επειδή αντιλαμβάνομαι ότι μιλάμε για πλήθη που μπορεί να πλησιάζουν τη φωτιά, η καθοδήγηση των εθελοντών είναι κάτι που πρέπει να γίνεται από ειδικούς και με μεγάλη προσοχή, αλλά μιλάμε για κάτι που γίνεται μετά την έξαρση. Εγώ λέω μερικά πράγματα που ξέρω εμπειρικά, και που μπορεί να μην ισχύουν όλα. Ωστόσο, εκτός από την πολιτική κουβέντα για το πώς η κυβέρνηση έχει βάλει τους νεαρούς μπάτσους με τα αλεξίσφαιρα και το βλέμμα του χουλιγκάνου να περιφέρονται στη φωτιά γιατί δεν ενδιαφέρθηκε να ενισχύσει την πυροσβεστική, είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να αντιμετωπιστούν οι αναζωπυρώσεις, έστω και χωρίς περισσότερα καναντέρ.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
