Αναπολώντας το χθες: Η ζωή μου στα περίπτερα…
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”119370″ img_size=”full”][vc_single_image image=”119369″ img_size=”full”][vc_column_text]
Γράφει ο Πάνος Παρασκευάκος
Η σήμανση άλλαξε ….
Κ-60, κατανοητό άνω των 60 ετών.
Άνω των εξήντα, προκειμένου να αναπολήσεις εκείνα τα πρώτα περίπτερα με τους γραφικούς περιπτεράδες , τους φίλους της γειτονιάς, που μας καλημέριζαν όλους με το όνομα μας.
Λιτή και απέριττη η πραμάτεια τους, τα μικροπράγματα της καθημερινότητας.
Μερικά πακέτα τσιγάρα, με τα μισά πακετάκια και τα χύμα, σπίρτα του μονοπωλίου, τα φιλαράκια του δυόσμου και μερικές καραμέλες με τις ¨τσάρλεστον¨ μπροστά – μπροστά.
Μερικές φουρκέτες και τσιμπιδάκια για τον κότσο της γιαγιάς, τις λεπίδες και το σαπουνάκι του παππού, φυτίλι για τη λάμπα του πετρελαίου, την ίσκα για τον αναπτήρα της γκαζιέρας και μερικές καρτέλες με τα μικρά φακελάκια με αρώματα της κουζίνας.
Και γύρο – γύρω κρεμασμένα το ρομάντζο , το φαντάζιο, ο θησαυρό το ντομινό και τα εικονογραφημένα περιοδικά για το χαρτζιλίκι μας .
Νοσταλγικά θυμάμαι το πρώτο μου, όχι από το χαρτζιλίκι αλλά δώρο της μαμάς προς επαφή και εθισμό στου λόγου τη τέχνη.
Κλασσικά Εικονογραφημένα και χαραγμένα στη μνήμη οι άθλιοι, η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά, ο Τομ Σόγιερ, το 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες, βαθύς εθισμός με
μεγάλες αξίες για μικρά μυαλά.
Θυμάμαι ότι τα βρήκα ήδη εκεί να περιμένουν , να με καρτεράνε πάνω από μια δεκαετία κρεμασμένα προκειμένου να μάθω ανάγνωση και γραφή.
Και μετά εκείνο το πρώτο χαρτζιλίκι, εκείνο το μαζεμένο δεκαρίτσα- δεκαρίτσα μέχρι να γίνει πενηνταράκι , προς εξαργύρωση στο περίπτερο.
Ο Μικρός Ήρωας με τον Γιώργο Θαλάσση με την Κατερίνα και τον Σπίθα, σε περιπέτειες απέναντι στον ¨κατακτητή¨ , θα κεντρίζουν την
παιδική μου ¨εθνική υπερηφάνεια¨ σπέρνοντας τα πρώτα ψήγματα του παιδικού μου ¨εθνικού πατριωτισμού¨, της παιδικής μου εθνικοφροσύνης.
Έτσι απλά και ύπουλα , σχεδόν υποσυνείδητα.
Μα την τύχη είχα ή την χρονική συγκυρία, την περίοδο της σποράς, να ωριμάζουν οι παιδικές μου ορμές και να αναζητούν ήρωες μάχιμους , ήρωες της δράσης και της άγριας περιπέτειας .
Την τύχη είχα ή την χρονική συγκυρία να προλάβει , να προσδιορίσει και να προσανατολίσει τις παιδικές μου ορμές προς την αγορίστικη ωρίμανση ο Τζιμ Άνταμς με περιπέτειες στην ομορφιά της άγριας δύσης.
Ο Μικρός Σερίφης Δημήτρης Αδαμόπουλος συντροφιά με τη Ντιάννα Μορισσον, τον Πεπίτο Γκονζάλες, τον Τσιπιρίπο, κατά τύχη ή χρονική συγκυρία , με συνεπαίρνουν τόσο- όσο να αφήσω απότιστα εκείνα τα σπέρματα, ώστε να μη ριζώσουν μέσα στο παιδικό μυαλό μου και πολύ περισσότερο να μη μπολιάσουν την παιδική ψυχή μου.
Με το πέρασμα των χρόνων ,μεγαλώνει το μπόι, μεγαλώνει το μυαλό, μεγαλώνει ο προβληματισμός, μεγαλώνει το χαρτζιλίκι.
Ήδη της εφηβείας το πρώτο χνούδιασμα τα χείλη σκιάζει και το πενηνταράκι γίνεται δραχμούλα, για όσους φυλάνε στη ψυχή τους ακόμη.
Κατά σύμπτωση ή χρονική συγκυρία, στο περίπτερο – στα μανταλάκια, θα βρω και πάλι της ζωής μου τη διέξοδο θα βρω στης εφηβείας μου τα πρώτα.
Ο Αστερίξ και η ανυπόταχτη παρέα του, κόντρα στον ρεαλισμό της εποχής τους, το ¨χαίρε¨ στον Καίσαρα αμφισβητούν σαν πρόγονοι και καθοδηγητές του ¨ουτοπισμού¨ της εφηβικής μου ορμής
Ένα ολάκαιρο χωριό με τον Οβελίξ, τον Πανοραμίξ, τον Μοναρχίξ, ακόμη και ο γέροντας Μαθουλίξ, μέχρι και ο σκύλος τους ο Ιντεφίξ, αμφισβητούν την ¨¨Παξ Αμερικάνᨨ συγνώμη την ¨¨Παξ Ρομάνᨨ .
Εκείνη την ανυπόταχτη παρέα που μεθυσμένη από το μαγικό φίλτρο, ή ότι άλλο μεθάει το μυαλό και την ψυχή, διεκδικούν την ανεξαρτησία τους από τον τότε πλανητάρχη Καίσαρα και φωταγωγούν το μέλλον με ελπίδα, σπέρνοντας ταυτόχρονα το σπέρμα και το μπόλιασμα του εφηβικού μου επαναστατισμού.
Εκείνης της ανυπόταχτης παρέας που μαζί με τον μοναχικό και μόνο κάου- μπόυ στις αναζητήσεις της εφηβείας μου περί δικαίου και άδικου, περί θεμιτού και αθέμιτου, περί ρεαλισμού και ουτοπίας, περί δράσης και αδράνειας, περί συμμετοχής και αποχής μπόλιαζαν… τις διεξόδους του μέλλοντος μου.
Έτσι απλά και μεθοδικά σχεδόν ευσυνείδητα .
Και σαν το χαρτζιλίκι ανταμοιβή του κάματου έγινε και εκείνη η δραχμούλα με την Αθηνά και τη κουκουβάγια έγινε το πρώτο μου χάρτινο με τη Μπουμπουλίνα και το Παλαμήδι να μου θυμίζουν την ευσυνείδητη διαδρομή μου.
Και σαν το περίπτερο, πολύ- περίπτερο έγινε με δεκάδες καλούδια , μέχρι και ο τηλεφωνικός θάλαμος της γειτονιάς .
Και σαν εκείνη η φιλική καλημέρα του πάντα και ακόμη φιλικού περιπτερά έγινε η πρώτη προσωπική προσφώνηση ¨¨καλημέρα παλικάρι μου¨¨ .
Και σαν το μπόλιασμα ρίζωμα έγινε, τα εικονογραφημένα εφημερίδα γίνηκαν.
Τώρα πια δεν ψάχνω ¨¨τον έτσι απλά υποσυνείδητο ή ευσυνείδητο¨ προσανατολισμό μου , τώρα ξέρω, τώρα βρήκα το μαγικό μου φίλτρο που μεθά μυαλό και ψυχή και τον προορισμό μου καλλιεργώ .
Και η προσφώνηση ¨¨ καλημέρα παλληκάρι μου¨¨ …
Συνεχίζει, ¨¨ σου έχω κρατήσει και σήμερα τον Ριζοσπάστ稨.
Κ60 , η σήμανση άλλαξε , όπως άλλαξε και το περίπτερο της γειτονιάς και εκείνοι οι φιλικοί περιπτεράδες που τώρα παιδόπουλα είναι, όλα με πτυχίο, για 400 κι’ ας τα ‘χουν 400 .
Και η προσφώνηση ¨¨ καλημέρα παλικάρι μου¨¨ …[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
