Ana Laura Calderon: «Η ταινία μου είναι ένας τρόπος ενδυνάμωσης των κοριτσιών να ακολουθήσουν τα όνειρά τους!»

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”153173″ img_size=”full”][vc_column_text]Ένα παλιό ζιζάνιο και δύο καινούρια, η Μαρία, η Άννα Μαρία και η Ζωή, συζήτησαν με την σκηνοθέτη, μοντέρ και παραγωγό Ana Laura Calderon από το Μεξικό στον ραδιοφωνικό σταθμό VOX, για την ταινία της «Η Καρδιά του Μεσκίτ», που προβλήθηκε χθες στο Θέατρο Απόλλων.

Η Καρδιά του Μεσκίτ αφορά στην ιστορία της Lucia, που ανήκει στην φυλή ιθαγενών Yoreme. Η μητέρα της πέθανε και για να απαλύνει τον πόνο του πατέρα της αποφασίζει να μάθει άρπα, ένα παραδοσιακό όργανο που μόνο άνδρες επιτρέπεται να παίζουν.[/vc_column_text][vc_column_text]Μαρία: Καλωσήρθατε! Χαιρόμαστε που σας έχουμε κοντά μας σήμερα![/vc_column_text][vc_single_image image=”153174″ img_size=”full”][vc_column_text]Ζωή: Πώς εμπνευστήκατε το θέμα της ταινίας; Αφορούσε σε κάποια προσωπική εμπειρία;

Μερικά χρόνια πριν, κάνοντας μια έρευνα με τους φίλους μου, ρωτούσαμε αν υπάρχουν γυναίκες μουσικοί και μας έλεγαν όχι διότι μόνο άντρες επιτρέπεται να παίζουν μουσικά όργανα. Εγώ όμως συνέχιζα να ρωτάω και εν τέλει μου αποκάλυψαν ότι κάποτε υπήρχε μια γυναίκα μουσικός, η οποία κατέληξε απομονωμένη από την υπόλοιπη κοινωνία. Ήθελα όμως η ταινία που θα κάνω να μην εμμένει στην ιστορία της συγκεκριμένης γυναίκας αλλά να προσαρμοστεί στην σημερινή εποχή. Έτσι φτιάχτηκε ο χαρακτήρας ενός μικρού κοριτσιού το οποίο κατάφερε στο τέλος να πραγματοποιήσει το όνειρό του.

Άννα Μαρία: Η επόμενη ερώτηση αφορά την θέση των γυναικών στη φυλή που αναφέρεται στην ταινία αλλά και γενικά στο Μεξικό. Πώς είναι να είσαι γυναίκα εκεί;

Ακόμα και σήμερα δυστυχώς υπάρχουν ακόμα διακρίσεις και στερεότυπα. Ιδιαίτερα τα παλαιότερα χρόνια, η μουσική και ο χορός αφορούσε κατ΄ εξοχήν τους άνδρες καθώς είχαν περισσότερο χρόνο εξάσκησης από τις γυναίκες οι οποίες ήταν απασχολημένες με την συντήρηση του σπιτιού και της οικογένειας. Ωστόσο, τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν. ΟΙ γυναίκες έχουν αρχίσει να ασχολούνται περισσότερο με τον τομέα αυτόν. Μάλιστα, πρόσφατα έμαθα ότι στην φυλή αυτή τώρα υπάρχει μια γυναίκα χορεύτρια! Ο κινηματογράφος επίσης ήταν ένας ανδροκρατούμενος χώρος. Οπότε όλες οι ιστορίες λέγονταν με την αντρική ματιά. Τώρα όμως όλο και περισσότερες γυναίκες ασχολούνται με το κινηματογραφικό πεδίο, έχοντας την ικανότητα να εκφράσουν διαφορετικές ευαισθησίες, ιδέες και συναισθήματα.

Ζωή: Ποιο ήταν το μήνυμα που θέλατε να μεταδώσετε μέσω αυτής της ταινίας;

Η ταινία αυτή στοχεύει στην έμπνευση των παιδιών να ακολουθήσουν τα όνειρά τους με την βοήθεια της οικογένειάς τους και της κοινότητας στην οποία ανήκουν.

Άννα Μαρία: Βλέπουμε έντονη την διάκριση μεταξύ γυναικών και ανδρών και ιδιαίτερα στο καλλιτεχνικό πεδίο. Αυτή η διάκριση υπάρχει ακόμα;

Πάντα υπήρχε διάκριση και ιδιαίτερα στην παραδοσιακή μουσική καθώς, όπως λέει και η λέξη, είναι παράγωγο της παράδοσης. Οι άνδρες πολλές φορές έπρεπε να φύγουν σε περιοδείες για να βγάλουν χρήματα ενώ οι γυναίκες έπρεπε να μείνουν πίσω στο σπίτι και τις οικογένειές τους. Η ταινία είναι ένας τρόπος ενδυνάμωσης των κοριτσιών να ακολουθήσουν τα όνειρά τους παρά τα στερεότυπα. Επιπλέον, είμαι και μητέρα, οπότε θέλω η κόρη μου να γίνει οτιδήποτε αυτή θελήσει στη ζωή της. Όπως βλέπετε, στην ταινία υπάρχουν πολλές δυναμικές γυναίκες, πράγμα που ενθαρρύνει την πρωταγωνίστρια στον στόχο της.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο blog μας: www.zizanionews.wordpress.com[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]