ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Τα τριχίλιαρα της φωτιάς και τα μπαλώματα για την “εποποιία”

Μια διδακτική ιστορία

Εξόχως διδακτική για το πως ασκείται η πολιτική σε ετούτο τον τόπο, η ιστορία που διηγήθηκε ο Πέτρος Δούκας για το καλοκαίρι του 2007, τότε που η κυβέρνηση Καραμανλή μοίραζε αφειδώς τριχιλιαρα προς τους πληγέντες (;) από τις πυρκαγιές στην Ηλεια. Η χώρα θρήνησε τότε 84 νεκρούς, η κοινωνική κατακραυγή για την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να σώσει ζωές και περιουσίες ήταν τεράστια, όπως και η αποδοκιμασία σε δικαιολογίες, όπως ο περίφημος στρατηγός άνεμος, που αρθρώθηκαν ως επιχειρήματα, αλλά κατέληξαν στη σφαίρα του ανέκδοτου.
Κι όμως, η τότε κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας αυτή τη ανήθικη μέθοδο για να εξαγοράσει τις «ψυχές» των πραγματικών πληγέντων, να δωροδοκήσει την κοινή γνώμη που έπνεε τα μένεα εναντίον της, τα κατάφερε. Ανάτρεψε τη δυσμενή γι’ αυτή κατάσταση και κατήγαγε νίκη στις επόμενες εκλογές, έχοντας «ενταφιάσει» μια εθνική τραγωδία.

Ο Δήμαρχος Σπάρτης Πέτρος Δούκας παραδέχτηκε λοιπόν ότι το 2007 στις πυρκαγιές της Ηλείας η ΝΔ έδινε λεφτά χωρίς ελέγχους με τη σέσουλα, και έτσι πήρε τις εκλογές. Ο μέχρι -εκείνη τη στιγμή- υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης, Σπήλιος Λιβανός, συμφώνησε ότι αυτό που έγινε τότε ήταν μια εξαιρετική εποποιία, ένα σημείο αναφοράς για το κόμμα του “που γύρισε το παιχνίδι”.
Όλα αυτά γίνονταν σε χαλαρό κλίμα μπροστά στις κάμερες, εις γνώση των ομιλούντων που έπαιζαν και σε ζωντανή μετάδοση στο facebook.
Στη συνέχεια ο κ. Λιβανός παραιτήθηκε γιατί δεν χωράνε αστεϊσμοί γύρω από μια τραγωδία που άφησε πίσω της νεκρούς, και ο πρώην Υφυπουργός και νυν δήμαρχος Σπάρτης, Πέτρος Δούκας διεγράφη από τη Νέα Δημοκρατία.
Ο Πέτρος Δούκας, σε ανάρτησή του στο Facebook, την πρώτη μετά τη διαγραφή του, ζητά συγγνώμη από τον πρώην Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, λέγοντας παράλληλα πως “όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπήρξαν ούτε μπορούσαν να υπάρξουν ‘τσάντες’ ή οτιδήποτε άλλο τέτοιο”.
Η ουσία όμως δεν είναι το αν δόθηκαν τα χρήματα στους πυρόπληκτους το 2007 με βαλίτσες ή με σακούλες, αλλά το πώς δόθηκαν, ποια διαδικασία δηλαδή ακολουθήθηκε και το μπάχαλο που ακολούθησε με όσους ψευδώς πήγαν να πάρουν τις αποζημιώσεις. Γιατί όλοι θυμούνται πως το 2007 η τότε κυβέρνηση παρείχε αποζημιώσεις με μία μόνο υπεύθυνη δήλωση, με τις απαραίτητες διασταυρώσεις να γίνονται σε δεύτερο χρόνο, και με την όλη πρακτική να αναπτύσσεται πάνω στη λογική του “να κλείσουμε τα στόματα”. Παράλληλα, πολλοί άνθρωποι που έχασαν καλλιέργειες ή σπίτια, έμειναν χωρίς ευρώ.

Αυτή ήταν η εποποιία που περιέγραφε γλαφυρά ο κ. Λιβανός.

Να θυμίσουμε εδώ πως μετά την “ασύμμετρη απειλή” του Βύρωνα Πολύδωρα και μετά την τραγωδία της 24ης Αυγούστου του 2007 όταν και έχασαν τις ζωές τους 84 άνθρωποι και χιλιάδες στρέμματα δάσους και καλλιεργειών απανθρακώθηκαν, άρχισαν να καταβάλλονται τα ποσά των αποζημιώσεων με τραγικές όμως παραλείψεις από τις αρμόδιες αρχές.
Όλοι άλλωστε θυμόμαστε τις εικόνες στα τέλη Αυγούστου του 2007, όταν στις τράπεζες της Ηλείας γινόταν το αδιαχώρητο καθώς έσπευδαν οι λογής-λογής ψηφοφόροι- πυρόπληκτοι για το επίδομα των 3.000 ευρώ. Τα βοηθήματα παρέχονταν με μια υπεύθυνη δήλωση, αρκεί να είχαν μαζί τους απλά ταυτότητα ή άλλο έντυπο ταυτοπροσωπίας. Στη συνέχεια, μόνο 120 άτομα επέστρεψαν τα επιδόματα, καθώς όπως είπαν δεν γνώριζαν ότι δεν εδικαιούντο τα χρήματα και πως άκουσαν από την τηλεόραση για καταβολή χρημάτων. Χαρακτηριστικό είναι δε, πως ακόμη και σήμερα κανείς δεν είναι σε θέση να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις, για το πού κατέληξαν δεκάδες από τα συνολικά 210 εκ. ευρώ, που είχαν συγκεντρωθεί μέσω του Ταμείου Μολυβιάτη.

Εν κατακλείδι λοιπόν, η όλη ιστορία με τους κ.κ. Λιβανό και Δούκα έχει μια πολύ βαθιά ουσία. Ότι διακωμώδησαν εντελώς αμοραλιστικά και απροκάλυπτα τους πολίτες που διεκδίκησαν ή θα διεκδικήσουν αποζημιώσεις για την καταστροφή που έχουν υποστεί, διαφημίζοντας υπερήφανα το πελατειακό Κράτος που έχει γερά ποδάρια στη κοινωνία μας. Είναι λογικό λοιπόν για έναν μέσο πολίτη να σκεφτεί πως όλο αυτό, είναι ζήτημα στρατηγικής κουλτούρας, και όχι “ατυχούς διατύπωσης”.
Δείτε εικόνες από την “εποποιία” του 2007, όταν επιτήδειοι από κάθε γωνιά της Ελλάδας έφταναν στον Πύργο γιατί η Κυβέρνηση μοίραζε τριχίλιαρα.