ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Στην εποχή του παραλογισμού
Ζούμε στην εποχή του παραλογισμού
στου μέσα μας έντονου θυμού-
Στην εποχή του ‘‘ελεύθερα σκοτώνω‘‘
σε ό,τι σου δόθηκε, σου παραδόθηκε
που όταν μπαίνουν όρια
ξυπνούν τα τέρατα, μέσα σου, αθόρυβα-
και οι φωνές σου λένε:
‘‘χτύπα αλύπητα‘‘
κι ύστερα πες :
‘‘η κακιά ώρα‘‘
και τώρα;
Ποια ποινή θα σε λυτρώσει;
Ποια ουσία θα βρεθεί να σε ναρκώσει;
Ποια ζωή θα σε εξιλεώσει;
ΠΟΙΑ ΜΑΝΑ ΘΑ ΝΤΡΑΠΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΘΑ ΣΕ ΣΤΑΥΡΩΣΕΙ ………….
Ελένη Βασιλείου, Γυναικοκτονία – Asteroskoni (Ανοιχτή Βιβλιοθήκη, 23.07.2021)
Περιστέρι, Ρέθυμνο, Ζάκυνθος. Στην εποχή του παραλογισμού. Στην εποχή του «ελεύθερα σκοτώνω». Δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Δεν είναι ένα. Είναι πολλά. Είναι παντού. Σε ολόκληρη τη χώρα και αυτό είναι ανατριχιαστικό παρότι κάποιοι δεν ανατριχιάζουν μπροστά στη φρίκη και τη βαρβαρότητα. Πέντε χιλιάδες εκατόν σαράντα καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας μέσα σε ένα οχτάμηνο. Δώδεκα γυναικοκτονίες. Τρεις μέσα σε μόλις 48 ώρες. Ακούει κανείς; Τριάντα λεπτά προτού πέσει νεκρή από τα χέρια του συζύγου της, η γυναίκα της Ζακύνθου είχε πάει στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, όπου κατήγγειλε για ακόμη μια φορά τον σύζυγο της για βίαιη και κακοποιητική συμπεριφορά. Δεν θεώρησαν ότι οφείλουν να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Ούτε καν να τη συνοδεύσουν μέχρι το σπίτι της προκειμένου να διαπιστώσουν τι συμβαίνει. Λίγο αργότερα συνόδευσαν το άψυχο σώμα της.
Δεν αναρωτιέμαι τάχα πως αισθάνθηκαν, αν τους γέννησε μάνα και δαύτους. Αυτό που αναρωτιέμαι κάθε φορά είναι γιατί δεν είναι κατηγορούμενοι. Πόσες γυναίκες θα είχαν σωθεί… Πόσες γυναικοκτονίες θα είχαν αποφευχθεί; Αλλά ξέχασα. Ορισμένοι, οι οποίοι δεν ανατριχιάζουν με ειδεχθή εγκλήματα, ανατριχιάζουν με τον όρο «γυναικοκτονία». Εκεί είναι που τους λούζει κρύος ιδρώτας κι αυτό συνιστά μία ακόμη ένδειξη με τι έχουμε να κάνουμε. Να σου πω γιατί δε τους αρέσει; Γιατί η υιοθέτηση του όρου αυτονόητα συνεπάγεται την αναγνώριση μιας πατριαρχικής κοινωνίας με ό,τι αυτό συμπεριλαμβάνει. Πολύ περισσότερο όμως τρομάζει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους, οι οποίοι ακόμη κι αν δεν το ομολογούν ανοιχτά, θεωρούν ότι η γυναίκα είναι κτήμα τους και προορίζεται για συγκεκριμένα καθήκοντα, ανάμεσα στα οποία είναι η υποτίμηση, η κακομεταχείριση, το ξύλο και γιατί όχι, η δολοφονία.
«Έτσι τα βρήκα, έτσι τα άφησα». Πως τα βρήκε δηλαδή ο νταής φαλλοκράτης, ο κοινωνιοπαθής σοβινιστής και υποψήφιος δολοφόνος; Ότι οι γυναίκες δε μιλούν και κυρίως δεν αντιμιλούν ή δε φέρνουν αντιρρήσεις, δεν έχουν δικαιώματα, ούτε όνειρα. Έτσι τα βρήκαν ως παιδιά, παρακολουθώντας τους άντρες μετά το φαγητό να αράζουν και να κουβεντιάζουν και τις γυναίκες μόνο να μαζεύουν, να πλένουν, να καθαρίζουν, να μεγαλώνουν παιδιά, να κουμαντάρουν μία ολόκληρη οικογένεια. Σήμερα μάλιστα τη συντηρούν κιόλας. Εργαζόμενες μητέρες για όλες τις χρήσεις. Και εμείς έτσι κάπως τα βρήκαμε αλλά δε θα τα αφήσουμε έτσι. Για χάρη των γυναικών που μας μεγάλωσαν, των γυναικών που μας συντρόφευσαν και των γυναικών που μεγαλώνουμε εμείς, θα τα κάνουμε λαμπόγυαλο.
Ήδη οι νέες γενιές μπαμπάδων αποκαθηλώνουν βίαια τα τοτέμ και «τις αξίες» των δικών τους, μεγαλώνοντας σωστά αγόρια και κορίτσια με υψηλό δείκτη αυτοσεβασμού και αυτοεκτίμησης. Αλλά δεν αρκεί. Χρειάζονται δομές προστασίας παντού με εξειδικευμένο προσωπικό, εκτός αστυνομικών τμημάτων. Προς το παρόν πάντως τα πράγματα δεν δείχνουν καλά ούτε εδώ, καθώς σχετική τροπολογία την οποία κατέβασε προς ψήφιση όχι μία αλλά δύο φορές η αξιωματική αντιπολίτευση για τη νομική κατοχύρωση του όρου «γυναικοκτονία», απορρίφθηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία. Μάλλον κάποιοι είναι ιδιαίτερα απασχολημένοι με την κατασκευή πλαστών non paper και την διασπορά fake news. Θα ήταν ευχής έργο αν διοχέτευαν όλη αυτή την προσπάθεια στην κατεύθυνση εύρεσης άμεσης επίλυσης ενός μείζονος κοινωνικού προβλήματος. Για να ζουν οι γυναίκες ελεύθερα κι όχι ελεύθερα να τις σκοτώνουν. Για να πάψουμε να ζούμε στην εποχή του παραλογισμού.
