Αιρετικά και επίκαιρα: Σε ποιαν Ελλάδα κύριε Πρόεδρε;
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”29820″ img_size=”full”][vc_column_text]«.. Το λεω για να τ΄ ακούν οι νέοι, και να σκορπίσουν τα λαχεία τους κι αυτοί, όπου μπορέσουν κι όπου βρουν. Να μην τ΄ αφήσουν κέρδος στους πολλούς. Έτσι τουλάχιστον, θα κατακτήσουμε τη δυνατότητα να μας φοβούνται. Ποιους; Εμάς, τους ποιητές. Μια και δεν είναι δυνατό να μας εντάξουν στα συρτάρια τους, σ΄ ό,τι μπορούν να ελέγξουνε και να προβλέψουν οι ανερχόμενοι πολλοί. Τους φοβερίζει η άρνησή μας να δεχτούμε φάκελο, κατάταξη, τάξη κι αριθμό. Τους φοβερίζει η άρνησή μας να ενταχθούμε στις ομάδες αυτών που όταν κοιμούνται, τα χέρια τους είναι από μέσα ή απ΄ έξω από το πάπλωμα. Γιατί τα χέρια τα δικά μας την ώρα του ύπνου, ζωγραφίζουν ελεύθερα τους ανέμους, με χρώματα και με σχηματισμούς πτηνών, και μας τοποθετούν παντοτινά μες στους αιώνες, με την αθάνατη κι ερωτική μορφή του Λαχειοπώλη τ΄ Ουρανού». Απόσπασμα από το βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι «Τα σχόλια του Τρίτου».
Πρωινό της 15ης Ιουνίου. Επισκέπτομαι την σελίδα γνωστού ενημερωτικού σάιτ. Ο τίτλος του άρθρου, φαρδύς πλατύς: «27 χρόνια χωρίς τον Μάνο Χατζιδάκι». Πέρασαν κιόλας 27 χρόνια; Να πω την αλήθεια μου, κάπου κουράζομαι με αυτό τον ατέρμονο κύκλο των αναμνήσεων. Τις συνοδεύει πάντα η θλίψη μιας απώλειας…
Από την άλλη όμως η μνήμη είναι και χαρά. Θυμάμαι σημαίνει εκτιμώ. Θυμάμαι σημαίνει αγαπώ, δημιουργώ, σκέφτομαι. Δεν είναι απλά μνημόσυνα αυτά. Είναι αφορμές για να θυμηθείς, ποιος είσαι, τι θέλεις, με ποιους ταυτίζεσαι και αναγκαία ποιους έχεις απέναντί σου. Έτσι νιώθω ειλικρινά ευγνώμων για τον Χατζιδάκι, τόσο για την μουσική του, όσο και για τον δημόσιο άνδρα, που δεν δίσταζε να παρεμβαίνει και να σχολιάζει με ιδιαίτερα δηκτικό ύφος τα τεκταινόμενα. Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του, θυμήθηκα την επιστολή που είχε στείλει στην «Αυγή» και την «Καθημερινή», αλλά που ουσιαστικά απευθυνόταν στον Σαρτζετάκη. Ο τελευταίος είχε δηλώσει το ανεκδιήγητο, «ότι δεν πρέπει να ανήκει μόνο η Ελλάδα στους Έλληνες, αλλά και οι Έλληνες στην Ελλάδα».
Δίχως να επιθυμώ να αποφύγω τις εξετάσεις στις οποίες υποβάλλεται όποιος δημοσιεύει άρθρα γνώμης, θεωρώ επιβεβλημένο να αναδημοσιευθεί για ακόμα μία φορά η εν λόγω επιστολή, με την ελπίδα να διδαχθούν οι νέοι, αλλά και να θυμηθούν οι παλιοί, μπας και βάλουν μυαλό, έστω και στα γεράματα. Θα σημειώσω μόνο ότι τρομάζει κανείς με τον απίστευτα επίκαιρο χαρακτήρα όσων επισημαίνονται. Η επιστολή δημοσιεύτηκε στην Αυγή, στο φύλλο της 28ης Ιουλίου 1988. 33 χρόνια μετά, όλα είναι διαφορετικά, κι όμως τίποτε δεν έχει αλλάξει. Η Ελλάδα εξακολουθεί να μας αρρωσταίνει. Και σίγουρα η Ελλάδα τους, ο τρόπος με τον οποίον την αντιλαμβάνονται και την απομυζούν, δεν έχει καμία σχέση με τη δική μας. Αλήθεια, εσείς, σε ποιαν Ελλάδα ανήκετε; Σε ποιαν Ελλάδα;
Αγαπητή Αυγή,
με την ευκαιρία της 14ης επετείου “αποκαταστάσεως” της Δημοκρατίας, ακούσαμε από τον ελληνολάτρη γλωσσολόγο Πρόεδρό μας κ. Σαρτζετάκη και το εξής εξωφρενικό: Οι Έλληνες να ανήκουν στην Ελλάδα. Και βέβαια, το εξωφρενικό είναι στο ότι κατά τον Πρόεδρό μας οφείλουμε να ανήκουμε. Τι ιδέα! Σε ποιαν Ελλάδα κύριε Πρόεδρε; Στην Ελλάδα της αυθαιρεσίας, του κρατικού ερασιτεχνισμού, του εξογκωμένου παρακράτους, της αναλγησίας και του εξευτελισμού του ανώνυμου πολίτη, του με επίσημο πρόγραμμα καταποντισμού της αξιοπρέπειάς του, του ευνουχισμού της νεότητάς του; Στην Ελλάδα με την εξοντωτική φορολογία για να καλυφθεί η ανικανότητα του κράτους να ασκήσει οικονομική πολιτική; Στην Ελλάδα της κομπίνας και της αστυνομολατρείας, της ταύτισης έθνους και κάθε κυβερνήσεως, ώστε σαν ο πολίτης αντιδρά να χαρακτηρίζεται αυτομάτως ως αντεθνικός; Στην Ελλάδα των Γούκων, των οπλοφορούντων Κουρήδων και Μιχαλόπουλων, των εμπρηστών, του ανεκδιήγητου κ. Τόμπρα, της ρυπαρότητας και της συνεχώς «αθώας» Αγίας Αθανασίας του Αιγάλεω; Όχι, κ. Πρόεδρε. Όσοι ξεφύγαμε από τις “στοργικές θωπείες” της μητρός Ελλάδος και μείναμε ελεύθεροι, θα διδάξουμε και τους άλλους να γίνουν ελεύθεροι και να μην ανήκουν πουθενά. Κάθε σοβαρός Έλληνας οφείλει ν’ αντιδράσει στη μεσαιωνικής προθέσεως -συγχωρέστε με- ρήση σας. Οι Έλληνες πολίτες δεν ανήκουν. Φροντίσατε να κάνετε την προεδρική σας θητεία πιο σεμνά και δίχως μεγαλοστομίες. Γιατί η Ελλάδα σας κ. Πρόεδρε αρχίζει να μας αρρωσταίνει. [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
