ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Οδός Αβύσσου 146
Ἑστία εὐδυνάτοιο Κρόνου θύγατερ βασίλεια, ἣ μέσον οἶκον ἔχεις πυρὸς ἀενάοιο, μεγίστου, τούσδε σὺ ἐν τελεταῖς ὁσίους μύστας ἀναδείξαις, θεῖσ᾽ αἰειθαλέας, πολυόλβους, εὔφρονας, ἁγνούς• οἶκε θεῶν μακάρων, θνητῶν στήριγμα κραταιόν, ἀιδίη, πολύμορφε, ποθεινοτάτη, χλοόμορφε• μειδιόωσα, μάκαιρα, τάδ᾽ ἱερὰ δέξο προθύμως, ὄλβον ἐπιπνείουσα καὶ ἠπιόχειρον ὑγείαν.
Ορφικός ύμνος Εστίας
Η θεά Εστία. Λάμβανε πάντοτε την πρώτη θυσία στα σπιτικά των αρχαίων. Γιατί; Διότι το σπίτι είναι η αρχή. Είναι ο ιερός ιδιωτικός χώρος, ο οποίος διαχωρίζεται αυστηρά από τον δημόσιο, τον κοινό για όλους. Φτωχικό ή πλούσιο, μικρό ή μεγάλο, ηλιόλουστο ή σκοτεινό, δεν είχε σημασία. Δεν έχει σημασία, γιατί ο,τι και να είναι, παραμένει το καταφύγιό μας, ακόμη και το οχυρό μας από τον έξω κόσμο. Είναι ο χώρος της οικογένειας, των παιδιών μας, των αγαπημένων μας προσώπων. Εκεί που μαζευόμαστε να φάμε, να ξεκουραστούμε, να προστατευθούμε από το κρύο και τη βροχή, να κοιμηθούμε. Γι’ αυτό η Εστία θεωρούνταν κραταιό στήριγμα των θνητών. Γιατί κρατούσε ζωντανή τη φλόγα σε κάθε σπίτι, όπως την κρατούσε ζωντανή και στον Όλυμπο.
Αυτό που ωστόσο δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι πως η θεά Εστία, εκτός από θεά του σπιτιού και της οικογένειας, ήταν και η θεά του κράτους. Βέβαια, τότε ακόμη το κράτος δεν μπούκαρε στα σπίτια σπάζοντας τις πόρτες, για να τα δώσει στα αρπαχτικά funds και στους Πάτσηδες. Αλλά, τι να κάνουμε, τα funds, τα τραπεζικά ιδρύματα αλλά και εκείνοι οι οποίοι κρατούν τις τύχες των ανθρώπων στα χέρια τους, δεν πιστεύουν ούτε σε θεούς, ούτε σε δαίμονες. Ίσως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο τελευταίος πτωχευτικός νόμος, δεν περιέχει καμία από τις πρότερες προστατευτικές διατάξεις για την πρώτη κατοικία. Αυτή είναι η αλήθεια και είναι σκληρή. Όχι βεβαίως για τους κυβερνώντες οι οποίοι κάνουν αυτό το οποίο πιστεύουν και κάποια στιγμή θα κριθούν, αλλά για τους δύσμοιρους τους ανθρώπους που τους παίρνουν το σπίτι για 15 χιλιάρικα, όταν αλλού βρέχει εκατομμύρια.
Γιατί δυστυχώς δεν είναι μόνο η Ιωάννα Κολοβού, η οποία στο κάτω κάτω έτυχε να είναι παλιά δημοσιογράφος και να έχει μία διαδρομή πίσω της. Η περίπτωσή της κινητοποίησε άμεσα την κοινωνία των πολιτών και τελικά το fund παραιτήθηκε. Τι θα γίνει όμως με τις υπόλοιπες Ιωάννες και τους τους υπόλοιπους Γιάννηδες Αγιάννηδες του κόσμου τούτου; Ήδη έγινε γνωστή από τον ΑΝΤ1 –παρεμπιπτόντως η συντριπτική πλειοψηφία των μεγάλων μέσων ενημέρωσης δεν είδε ποτέ την υπόθεση της κ. Κολοβού– η περίπτωση μιας άνεργης, χωρισμένης και κυρίως μητέρας δύο ανήλικων, την οποία ενοχλούν καθημερινά οι γνωστές εισπρακτικές και της έχουν καταστήσει σαφές ότι ένα ωραίο πρωί θα μπουκάρουν στο σπίτι της και πετάξουν και την ίδια, και τα παιδιά της στο δρόμο.
Αυτή είναι η άβυσσος που περιμένει χιλιάδες δανειολήπτες και οφειλέτες. Ήδη το ανακοίνωσε με κάθε επισημότητα και ο κεντρικός τραπεζίτης, ο κ. Στουρνάρας, αυτό το οποίο εδώ και μήνες επισημαίνουν μία χούφτα σοβαρών αναλυτών: βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας γενιάς κόκκινων δανείων. Οι πληθωριστικές πιέσεις οι οποίες ασκούνται το τελευταίο εξάμηνο στα νοικοκυριά είναι τεράστιες, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να καλύψουν το σύνολο των υποχρεώσεών τους. Η ουσιώδης διαφορά σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο των μνημονίων είναι ότι πλέον δεν θα υπάρχει καμία προστασία, καμία μέριμνα και γενικώς, όπως αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας από το βίντεο με την εισβολή στο σπίτι της κ. Κολοβού, κανένα έλεος. Το μόνο που θα υπάρχει γι’ αυτούς τους άτυχους ανθρώπους θα είναι η άβυσσος της αστεγίας. Και το μόνο που θα αλλάζει θα είναι το νούμερο. Η οδός, πάντα η ίδια. Οδός Αβύσσου.
