ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ: “Καλά …Χριστούγεννα”
Δεν είναι ευχή. Ένας σαρκαστικός ευφημισμός είναι, τον οποίο κατά καιρούς υιοθετούμε όταν θέλουμε – σαν τους αρχαίους προγόνους μας – να ξορκίσουμε το κακό. Αναφωνούμε «Καλά Χριστούγεννα» ακριβώς επειδή αναμένουμε ότι κάτι δεν πρόκειται να μας συμβεί. Όπως τώρα που η ζωή τα έφερε έτσι ώστε τα Χριστούγεννα να είναι εδώ, και ταυτόχρονα να βρίσκονται πιο μακριά από ποτέ. Αυτή είναι η αμείλικτη πραγματικότητα όπως καταδεικνύεται από τα στοιχεία της πραγματικής οικονομίας, αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες. «Να μου δώσει ο Μητσοτάκης τον μισθό του, να του δώσω εγώ τον δικό μου, να δούμε πως θα περάσει, διαμαρτυρόταν ένας παππούς, απ’ αυτούς που κατά καιρούς διαταράσσουν βίαια τον αγγελικά πλασμένο κόσμο των μίντια.
Αλλά όχι όλων των μίντια! Η «Ναυτεμπορική», για παράδειγμα, μπουμπούνισε ότι πριν το «food pass» έρχονται νέες αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, γεγονός το οποίο θα επιτρέψει στους σουπερμαρκετάδες να βγάλουν κέρδος και από εκεί, σα να βγάζεις δηλαδή από τη μύγα ξύγκι.
Το μόνο κακό είναι ότι δεν έχουμε μερικούς κουλουράδες υπουργούς να ελέγχουν και να πειθαρχούν τους απείθαρχους της αγοράς, και πρώτους απ’ όλους τους παρόχους της ηλεκτρικής ενέργειας οι οποίοι ανακοίνωσαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 30% (!) αύξηση στα τιμολόγια του ρεύματος. Εδώ κι αν πρόκειται για «Καλά Χριστούγεννα» καθώς η ένδοξη Ελλάς εξακολουθεί να είναι πρώτη και αξεπέραστη στο ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στα 48.5 λεπτά ανά κιλοβατώρα εξαγγέλθηκε η χρέωση από το Γενάρη –εδώ πια λέμε και καλή χρονιά– με την κυβέρνηση να απαντά δυναμικά διαβεβαιώνοντας ότι θα καλύψει σημαντικό μέρος της ληστρικής αύξησης από την τσέπη της. «Από την τσέπη της;». Ε όχι κι από την τσέπη της! Από την τσέπη των βαριά φορολογούμενων πολιτών φεύγουν αυτά τα λεφτά και μπαίνουν στις μεγάλες τσέπες των παρόχων.
Κατά τα άλλα, η Eurostat ανακοίνωσε άλλη μία πρωτιά για αυτήν την έρμη χώρα, αλλά από το τέλος, καθώς ο μέσος όρος των μισθών τους οποίους λαμβάνουν οι Ευρωπαίοι είναι υπερδιπλάσιος από τους αντίστοιχους των Ελλήνων ιθαγενών! Κι αυτό δίχως να συνυπολογίσουμε τον ελληνικό πληθωρισμό που πάει για μετάλλιο φέτος.
Αυτή είναι η αλήθεια και είναι σκληρή. Όποιος ψάχνει χαρούμενες χριστουγεννιάτικες ιστορίες, ας ψάξει αλλού. Γιατί στο κάτω κάτω δεν έχουν όλα τα παραμύθια χαρούμενο τέλος. Υπάρχουν και πικρές χριστουγεννιάτικες ιστορίες όπως «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και είναι εξόχως διδακτικές. Σημασία λοιπόν δεν έχει να παραμυθιαζόμαστε με παραμύθια της Χαλιμάς για νέα success stories και άλλες ιστορίες θριάμβου, αλλά να ξεκινήσουμε από το βασικό, το πολλαπλά αποδεδειγμένο αξίωμα το οποίο εισηγείται ότι πολύς κόσμος υποφέρει. Τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους.
