ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Για τα μάτια του κόσμου…
Κλοτσάω το χρόνο. Αντίστροφα μετρά το 2023 και οι σύγχρονες Πυθίες ψαλιδίζουν πάλι προσδοκίες. Αγχωμένες προτάσεις γεμίζουν τις μέρες με δυσοίωνα σήματα. Οι τυχεροί, μέσω χρήματος η επιρροής θα πάρουν το διαβατήριο για ασφαλές καταφύγιο. Οι άλλοι, οι πολλοί, θα περιμένουν και θα περιμένουν…
Η ουσία. Ποια είναι η ουσία; Εδώ ολόκληροι φιλόσοφοι, πνεύματα σοφά, πυλώνες της διανόησης και δεν μπόρεσαν να βγάλουν άκρη. Να συμφωνήσουν έστω μεταξύ τους για την ουσία των πραγμάτων. Για τα όντως όντα. Θα τα καταφέρουμε τάχα εμείς; Τόσο μικροί στο πνευματικό μας διαμέτρημα; Τόσο ανόητοι στην πεζή μας καθημερινότητα; Τόσο διασπασμένοι στο εφήμερο των ζητημάτων, χαμένοι στον αχανή διαδικτυακό σκουπιδότοπο της πληροφορίας και της σαχλαμάρας; Στ’ αλήθεια, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να φιλτράρεις αδιακόπως όλον αυτόν τον τεράστιο όγκο της ασυναρτησίας και της σκόπιμης παραπληροφόρησης. Αν θέλεις δηλαδή να είσαι ζώον πολιτικό κατά την αριστοτελική παραδοχή και ουχί ζώον σκέτο!
Από την άλλη, σε σχέση με όλους αυτούς τους εξοχότατους και πανσοφότατους οι οποίοι προηγήθηκαν ημών, διαθέτουμε ένα μόνο αλλά σημαντικό πλεονέκτημα. Κι αυτό διότι το αντικείμενο της ιδικής μας έρευνας ή καλύτερα απασχόλησης, είναι πολύ πιο απλό, πολύ πιο απτό και πολύ πιο ταπεινό. Δε φιλοδοξούμε για παράδειγμα να κατανοήσουμε σαν τον Πλάτωνα την αθέατη πλευρά των πραγμάτων, ούτε να αναλύσουμε τη φύση της πολιτικής και των πολιτευμάτων σαν τον Αριστοτέλη. Οι φιλοδοξίες μας στο επίπεδο του στοχασμού και της κατανόησης είναι απλά … ελληνικές. Προσπαθούμε με άλλα λόγια διαρκώς να αντιληφθούμε την τάξη των πραγμάτων σε αυτό κατά τα άλλα θαυμάσιο, ηλιόλουστο φρενοκομείο που λέγεται Ελλάς!
Παράδειγμα βγαλμένο από την ζωή, έτσι όπως την παρουσιάζει η δημοσιογραφική ατζέντα. Από τότε που «έσκασε» το σκάνδαλο της Εύας, τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο και μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζονται από τις λεπτομέρειες αυτής της συγκλονιστικής υπόθεσης. Πρώτη διαπίστωση: Ξαφνικά δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Ως δια μαγείας εξέλειψαν η πείνα, η φτώχεια κι η δυστυχία. Δεν υπάρχει ακρίβεια, δεν υπάρχει πληθωρισμός, με μια φράση, ούτε πολίτες καθίστανται καθημερινά φτωχότεροι, ούτε οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Το ρεύμα; Τζάμπα. Η βενζίνη; Τζάμπα. τα νοίκια; Δωρεάν. Και οι τράπεζες; Το χαβά τους, ως συνήθως.
Αντίστοιχα δεν υπάρχει ούτε συνταγματική εκτροπή πλέον! Τι είμαστε εδώ κάτω; Καμιά μπανανία, να κρυφακούν δικαστές, στρατιωτικούς, υπουργούς και επιχειρηματίες; Να παρακολουθούν όλες τις κινήσεις τους ακόμα και μέσα από τις συνομιλίες τους με συγγενικά, φιλικά, ή και… εξαιρετικά φιλικά πρόσωπα; Να καταγράφουν ποιους συναναστρέφονται και τι συμφωνίες κάνουν; Τι ντιλς κλείνουν με ή χωρίς την έγκριση του αρχηγού; Να τους έχουν ανά πάσα στιγμή στο χέρι με την απειλή του εκβιασμού; Δε συμβαίνουν αυτά, κυρίες και κύριοι, στις σοβαρές φιλελεύθερες δημοκρατίες!
Οπότε, αφού δεν έχουμε κανένα άλλο πρόβλημα ως πολίτες και ως χώρα, θα ασχοληθούμε, θέλουμε δε θέλουμε, με την Εύα. Πλην όμως δε θα ασχοληθούμε καθόλου με την ουσία και θα φροντίσουν άλλοι γι’ αυτό. Γιατί η ουσία του ζητήματος δεν αφορά αν είχε κρύψει τα λεφτά κάτω από την κούνια του μωρού ή στα λούκια του μπάνιου η Εύα, η οποία είναι βέβαιο ότι θα τη θυσιάσουν ως άλλη Ιφιγένεια προκειμένου να φυσήξει ούριος άνεμος στα πανιά κάθε καταχραστή και κάθε λωποδύτη, όπως συμβαίνει πάντοτε με τους υπέρμετρα αλαζονικούς απατεώνες.
Μία στο τόσο χρειάζεται και καμιά «θυσία» στο βωμό της δικαιοσύνης ώστε οι υπόλοιποι να εξακολουθούν να κατακλέβουν και να εξαπατούν ανενόχλητοι. Και οι υπόλοιποι είναι πολλοί. Δεν είναι ένας και δύο. Σαν την Εύα υπάρχουν χιλιάδες. Ολόκληροι κομματικοί στρατοί με βαθμούς, αξιώματα και ιεραρχία, μαζί με ημέτερους, κουμπάρους, αδερφούς, ανιψιούς, ξαδέρφια πρώτα, δεύτερα, τριτοξάδερφα, βαφτισιμιούς και κολλητούς, λυμαίνονται τον κρατικό μηχανισμό, υφαρπάζουν θέσεις, ζουν ξοδεύοντας αλόγιστα τον οβολό του ελληνικού λαού, του τσαμπουνάνε καθημερινά παραμύθια και τον κλέβουν κι από πάνω. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, για κάθε μία Εύα που ανέρχεται με ταχύ ρυθμό τα σκαλιά της θεσμικής και κοινωνικής καταξίωσης, άλλοι χίλιοι βυθίζονται στην απαξίωση, αποκλείονται αναξιοκρατικά από δουλειές, αμείβονται δυσανάλογα ή παραμένουν άνεργοι, και αν δεν ξενιτευτούν, τελικά φυτοζωούν παρακολουθώντας τις ευκαιρίες για κάτι καλύτερο να τους προσπερνούν και να χάνονται αργά και βασανιστικά στον ορίζοντα της ζωής. Αυτή είναι η ουσία. Χιλιάδες Εύες ζουν εις βάρος εκατομμυρίων και είναι απολύτως βέβαιο ότι η τιμωρία της, εφόσον αποδειχθεί ότι είναι ένοχη, δεν πρόκειται καθόλου να συνετίσει τους ομοίους της.
