ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Εμπρός… προς τα πίσω
Εκσυγχρονισμός. Εξέλιξη. Ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Άυλα πιστοποιητικά. Χωρίς φυσική παρουσία. Δίχως γραφειοκρατία και άνευ τυχόν αργόσχολων υπαλλήλων οι οποίοι κωλυσιεργούν υπό την κάλυψη απόκρυψη πολύπλοκων και ολοσχερώς άσκοπων διαδικασιών. Μα αν υφίσταται πλέον αυτή η πολύτιμη δυνατότητα, γιατί να μην την επεκτείνουμε και σε άλλες παλιές, καλές και δυστυχώς λησμονημένες εκφάνσεις του βίου μας; Συνιστά εξάλλου η παρούσα ιστορική και τεχνολογική συγκυρία μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να επιτευχθεί μέσω αποτελεσματικών εργαλείων η θεσμική θωράκιση του κράτους από την Αριστερά, όπως έχει επισημάνει σε καίριο χρόνο ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης. Ένα τέτοιο εργαλείο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η επαναφορά του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων, το οποίο επί δεκαετίες ολόκληρες προστάτευσε τη χώρα από την κόκκινη απειλή, και της έκδοσής του μέσω του gov.gr.
Γεννάται ωστόσο αναπόφευκτα ένα σύνθετο όσο και κρίσιμο για την ορθή λειτουργία του εξυγιαντικού μηχανισμού πρόβλημα. Πέραν των ανοιχτά και δεδηλωμένα επικίνδυνων στοιχείων, με ποιο τρόπο θα εξασφαλιστεί η κατάδειξη όλων εκείνων, οι οποίοι κρύβονται πίσω από το δημοκρατικό παραπέτασμα. Αναγκαία προκύπτει η ανάγκη της αδιάκριτης παρακολούθησης, για λόγους εθνικής ασφάλειας πάντοτε και όχι για την διαιώνιση της εξουσίας του «συστήματος», όπως διατείνονται ανερυθρίαστα οι συνωμότες και οι υπονομευτές του έθνους. Εδώ ισχύει ακριβώς η αντίθετη αρχή που ισχύει κατά την απονομή της δικαιοσύνης. Εδώ όλοι είναι ένοχοι, μέσω αποδείξεως του εναντίου. Όπως ήταν άλλοτε, όπου η ασφάλεια διατηρούσε φακέλους και γνώριζε ποιοι ραδιουργούσαν ή ήταν ύποπτοι για τη διασάλευση της εθνικής σταθερότητας και της κοινωνικής ειρήνης.
Ασφαλώς και θα τους «ακροαστούν». Ασφαλώς και θα τους παρακολουθήσουν. Και βεβαίως ασφαλώς και θα λογοδοτήσουν, εάν συντρέχουν λόγοι. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παράγοντες, ακόμα και… ομοϊδεάτες. Αυτό το τελευταίο θα πρέπει να το ξαναδούν, γιατί φαίνεται πως ο εσωτερικός εχθρός βρίσκει καταφύγιο ακόμα και σε άνευ υποψίας φωλιές. Μάλιστα κάποιοι «φίλοι» έχουν αποθρασυνθεί τελείως. Κραυγαλέο παράδειγμα η τοποθέτηση του πρώην προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, στην Τελετή Μνήμης των 317 Μαρτύρων Ηρώων του Κομμένου Άρτας, θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας κατά την εγκληματική επιδρομή της 16ης Αυγούστου 1943, ο οποίος αναφέρθηκε στη «διαχρονική αξία της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και στο στοιχειώδες χρέος μας να την υπερασπιζόμαστε, όλοι ανεξαιρέτως, εμπράκτως και αδιαλείπτως. Διότι το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και οι Θεσμοί της είναι ”εύθραυστα” αγαθά και απαιτείται διαρκής εγρήγορση για την αποτελεσματική θωράκισή τους».
Αν τα λέει αυτά ένας πρώην υπερ-υπουργός του κόμματος της ΝΔ και πρώην ανώτατος πολιτειακός παράγοντας στο προσκήνιο, αντιλαμβάνεται κανείς τι θα λέγεται στο παρασκήνιο. Κατά συνέπεια, προς τι οι αντιδράσεις και αβάσταχτες δημοκρατικές τάχα ευαισθησίες; Τι επιδιώκουν άραγε οι φωνασκούντες και ταραχοποιοί των μέσων κοινωνικής δικτύωσης; Να παραδοθεί η χώρα στο χάος και στην αναρχία; Στους συμπαθούντες του Ρώσου τυράννου; Ας μην λησμονούμε τι δήλωσε στους Νιου Γιορκ Τάιμς ο αντιπρόεδρος και υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης, κατονομάζοντας την Τουρκία και τη Ρωσία ως υπεύθυνες για τη φασαρία γύρω από το υποτιθέμενο σκάνδαλο των υποκλοπών. Σάμπως δε θα είχαν όφελος από την αποσταθεροποίηση μιας χώρας, μείζονος μέλους του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε μία τόσο κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία.
Οι στιγμές είναι ιστορικές. Η Ελλάδα είχε και έχει πάντοτε την ευλογία και την κατάρα να ευρίσκεται σε κρίσιμη γεωγραφική θέση. Ο προηγούμενος αιώνας έχει αποδείξει ότι ήταν απολύτως απαραίτητο να λαμβάνονται κατά περιόδους δραστικά μέτρα ώστε να εντοπίζονται και να εξολοθρεύονται οι εξωτερικοί και κυρίως εσωτερικοί εχθροί του έθνους και να διασφαλίζεται η σταθερότητα και η κοινωνική ειρήνη. Ίσως το πιο μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, να είναι η επιστροφή προς τα πίσω.
