Αιρετικά και επίκαιρα: Πολτός στα μούτρα σας!

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”137442″ img_size=”full”][vc_column_text]

Της Δήμητρας Μυριλλα

[/vc_column_text][vc_column_text]Φρικώδης η είδηση: οι πιστώτριες τράπεζες του σημαντικού εκδοτικού οίκου «Γαβριηλίδης», που διαλύθηκε μετά τον θάνατο του Σάμη Γαβριηλίδη (Φεβρουάριος 2020), κατάσχεσαν και πολτοποίησαν τα βιβλία που υπήρχαν στην αποθήκη και στα ράφια της υπερχρεωμένης επιχείρησης( τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του οίκου εκποιήθηκαν μέσω πλειστηριασμού).

Απεχθής η πολτοποίηση βιβλίων αλλά νόμιμη, βάσει νομού που καμιά      κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε να αλλάξει.

Όταν το πρωτ ‘ ακούς αρχικά μένεις ενεός, σχεδόν εμβρόντητος… «οι τράπεζες πολτοποίησαν βιβλία»…. Πολτοποίησαν… Δηλαδή γράμματα, λέξεις, σκέψεις, ιδέες, νοήματα, ποιήματα, ιστορίες, αφηγήσεις, εξομολογήσεις, μνήμες… όλα ένας χυλός. Η τραγική είδηση ήρθε στο φως της δημοσιότητας από καταγγελίες συγγραφέων και δεν διαψεύστηκε.

Μετά το μυαλό τα βάζει σε μία τάξη.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Οι εκδόσεις Γαβριηλίδη ήταν βουτηγμένες στα χρέη, εκείνα τα χρέη που οικοδομεί κάθε μικρός ή μεσαίος εκδοτικός οίκος χτίζοντας επίμονα πάνω στο ανθρώπινο πνεύμα και στην ανάγκη του ανθρώπου να συνθέσει ένα καλύτερο κόσμο καμωμένο από λέξεις… έναν κόσμο που ίσως λύνει τα μυστήρια του σύμπαντος και της ύπαρξης.

Ο εκδότης, ο Σάμης Γαβριηλίδης, έφυγε πριν από ένα χρόνο περίπου. Όχι όμως και τα χρέη του. Οι τράπεζες δεν ξεχνούν ποτέ και μήτε ο θάνατος, παρά το βλοσυρό, μαύρο και τρομακτικά θριαμβευτικό παράστημά του, μπορεί να τις κάνει να παραβλέψουν την απληστία τους. Μα, θα πει κανείς… και από τη μύγα ξύγκι; Ναι, και από τη μύγα ξύγκι!

Διότι, δυστυχώς, οι εκδόσεις Γαβριηλίδη – και όχι μόνο αυτές – είναι ένα από τα θύματα του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς. Εκείνης δηλαδή της αγοράς όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και ετούτο, αλίμονο, παρουσιάζεται ως ύψιστη εκδήλωση της ατομικής ελευθερίας.

Με άλλα λόγια είναι ένα από τα θύματα της ραγδαίας συγκεντροποίησης του κλάδου του βιβλίου σε λίγους εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι μαζεύουν τη δουλειά και το χρήμα με όρους εμπορικού κέρδους και μόνο. Τόσο ώστε εδώ να μην ισχύει καθόλου ένας από τους βασικούς νόμους της διαλεκτικής, ότι η ποσότητα μετασχηματίζεται σε ποιότητα. Αντίθετα, στην προκειμένη περίπτωση η ποσότητα σε τίτλους είναι και παραμένει ένας άλλου τύπου πνευματικός «πολτός». Δεδομένου, δε, ότι για την Ευρωπαϊκή Ένωση ο κύκλος της παραγωγής βιβλίου συνιστά μια βιομηχανία που δεν πρέπει να πάει χαμένη για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου με όρους κερδοφορίας, αντιλαμβανόμαστε ότι οι μικροί και μεσαίοι εκδοτικοί οίκοι για όσο επιβιώνουν, το κατορθώνουν με τη θηλιά των τραπεζών στο λαιμό τους.

Στις εκδόσεις Γαβριηλίδη συμβολοποιήθηκε με τραγικά αποκρουστικό τρόπο αυτό που η ιστορία και οι νόμοι αυτού του βρώμικου συστήματος επιτάσσουν. Ο,τι δεν παράγει κέρδος καταστρέφεται. Προφανώς, αφού τα πιστωτικά αυτά «ευαγή» ιδρύματα μπορούν να πετάξουν στο δρόμο γονείς και παιδιά για να αρπάξουν το σπίτι τους, μπορούν τόσο εύκολα, τόσο κυνικά, τόσο χυδαία να κάνουν πολτό τα βιβλία.

Στο κάτω κάτω τα βιβλία δεν έχουν ψυχή… πιστεύουν οι ανόητοι. Και είναι βέβαιο ότι αυτό το πιστεύουν επειδή οι ίδιοι, δηλαδή εκείνοι που τα διοικούν, είναι τέρατα.

Αυτό το απαράδεκτο, χυδαίο και τραγικά δυσοίωνο συμβάν, ας το βάλουμε δίπλα στο στραπατσαρισμένο δημόσιο σύστημα υγείας, στο κολαστήριο της κατάργησης του 8ωρου της εργασίας, στην περιστολή, την ποινικοποίηση ως και την περίπου κατάργηση βασικών δημοκρατικών ελευθεριών, στην καταδίκη χιλιάδων φτωχών παιδιών να μείνουν εκτός δυνατοτήτων μόρφωσης, στις στρατιές των ανέργων, των ανέστιων, των κυνηγημένων, των βασανισμένων, των χαροκαμένων.

Την πολτοποίηση των βιβλίων από τις πιστώτριες τράπεζες ας τη δούμε ως την τρομακτική πραγματική και συμβολική υπογραφή ενός τερατώδους συστήματος, οι οργανικοί υπηρέτες του οποίου «ξεχνάνε» εύκολα.

Όσοι έκαψαν βιβλία… κάηκαν στην ίδια φωτιά… Διαβάστε ιστορία κύριοι πιστωτές![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]