«Πάντα το χρώμα μου ήταν το γκρίζο, πόσο κουράστηκα λάθος να ελπίζω…». Η Δήμητρα Γαλάνη να τραγουδά σε ήχους Γιάννη Σπανού και λόγια Δημήτρη Ιατροπουλου; Όχι, οι φρούδες ελπίδες της κυβέρνησης για την πανδημία που τόσο οικτρά διαψευστήκαν Ο τουρίστας κορονοιος επανέρχεται και μας θυμίζει ότι δεν έφυγε ποτέ, όσο κι αν τον ξόρκιζε με ευχολόγια και θριαμβολογίες η κυβέρνηση.  Και είναι σαφές ότι δεν µας έρχεται η έξαρση των κρουσµάτων μόνο από τον εισαγόμενο τουρισμό, αλλά κυρίως από τον συνωστισµό, τη µη τήρηση των στοιχειωδών κανόνων προστασίας, εξ ου και η προσβολή νεότερων ηλικιακών οµάδων.

Νέες ανάγκες, νέο σποτάκι.

Οι μέρες περνούν και το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου μοιάζει πιο εφιαλτικό από κάθε περίοδο της Ελλάδας στην πανδημία με τα κρούσματα κάθε μέρα να σπάνε το ρεκόρ της προηγούμενης και τίποτα να μην φαίνεται να μπορεί να τα σταματήσει.

Ή μήπως υπάρχει; Η δοκιμασμένη συνταγή των πρώτων μηνών της επιδημίας στη χώρα μας συνοδεύτηκαν από ένα τηλεοπτικό σποτάκι στο οποίο πρωτοστάτησε ο ηθοποιός και παρουσιαστής Σπύρος Παπαδόπουλος. Τότε ήταν μέρος της καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι», τώρα ενόψει του Δεκαπενταύγουστου η καμπάνια αλλάζει σε μένουμε ασφαλείς και το σενάριό του μεταμορφώνεται στις ανάγκες της εποχής.

Το πλύσιμο των χεριών και το κλειδαμπάρωμα στο σπίτι δεν είναι πια αυτά που μας προτρέπει η πολιτεία, δεν υπάρχει εξάλλου καραντίνα, τα μαγαζιά και οι εκκλησίες πρέπει να δουλέψουν αλλά όχι και τόσο πολύ.

Οι κανόνες ο ένας πιο περίεργος από τον άλλον. Ανοιχτά μαγαζιά αλλά ως τις 11. Ανοιχτά τα μπαρ αλλά όχι όρθιοι. Φοράμε μάσκα σε κάθε περιοχή του πλοίου αλλά πάμε τη χωρητικότητα των πλοίων από το 60 στο 80%. Θέλουμε να λέμε ότι οι τουρίστες δεν φέρνουν τον ιό αλλά προσπαθούμε να περιορίσουμε με τοπικά lockdowns τις μετακινήσεις του εσωτερικού πληθυσμού.

Όλους αυτούς τους νέους κανονισμούς προσπάθησε να ενσωματώσει το νέο σποτ της Πολιτικής Προστασίας, ακόμα μία φορά με τον Σπύρο Παπαδόπουλο σε ρόλο σωτήρα.