Αιρετικά και επίκαιρα: Ένα γράμμα από τις γενιές 30-39
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”25114″ img_size=”full”][vc_column_text]Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
Στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
Αφού η ιστορία σας ανήκει
Σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε…[/vc_column_text][vc_column_text]Αρχικά ας συστηθούμε: Είμαστε οι γενιές 30-39. Ακόμη και γι’ αυτό το τυπικό ηλικιακό εύρος, άλλοι αποφάσισαν για μας, όπως αποφάσισαν και επί της ουσίας. Μας αφιέρωσαν κοτζάμ κατηγορία στην επιχείρηση «Ελευθερία», μόνο που ακόμη δεν την είδαμε αυτήν την έρμη τη λευτεριά, και η αλήθεια είναι πως δεν νιώθουμε βέβαιοι αν υπήρξαμε ποτέ πραγματικά ελεύθεροι. Συχνά αναφέρονται σε εμάς ως την λεγόμενη «χαμένη γενιά». Σχεδόν συνηθίσαμε να το ακούμε και πλέον δεν επισημαίνουμε την διαφωνία μας, παρότι αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι μέσα μας αποδεχόμαστε σιωπηρά τον τίτλο των μεγάλων χαμένων.
Βλέπετε, όπως κάθε νέα γενιά, ξεκινήσαμε και εμείς με όνειρα και προσδοκίες. Είχαμε όμως την ατυχία να συμπέσουμε με τα χρόνια των μνημονίων, των μνημονίων της λιτότητας, της εκχώρησης των πάντων και της αποδόμησης κάθε θετικού, παραγωγικού και δημιουργικού στοιχείου. Δέκα ολόκληρα χρόνια διήρκησε τυπικά αυτή η περίοδος. Ποιος θα απολογηθεί για την καταστροφή; Ποιος θα ζητήσει συγνώμη για την οικονομική, κοινωνική και πολιτική χρεοκοπία; Ποιος θα απολογηθεί για το μισό εκατομμύριο Ελλήνων που έφυγαν μετανάστες; Ποιος θα μας αποζημιώσει για τον χαμένο χρόνο; Κανείς, είναι η απάντηση. Κανείς δεν ενδιαφέρεται και κανείς δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί στο ελάχιστο. Μόνο το τομάρι τους ενδιαφέρονται να σώσουν, και των παιδιών τους, κι ας καούν όλοι οι άλλοι.
Από μια μεριά είναι για λύπηση. Ο πλούτος και οι θέσεις τις οποίες εξασφάλισαν και θα εξασφαλίζουν συγκρίνεται μόνο με την ηθική τους κατάπτωση και τον εξανδραποδισμό τους. Και για τους γόνους τους, τις καλύτερες προθέσεις είχαν, αλλά τους μετέτρεψαν κι αυτούς σε θλιβερά ανθρωπάκια, τα οποία δεν διστάζουν να πατήσουν επί πτωμάτων προκειμένου να αναρριχηθούν στα κλιμάκια της εξουσίας. Μαθητευόμενα λαμόγια, άτομα κενά και κατά βάθος δυστυχισμένα, αν δεν είναι παντελώς ηλίθια. Τουλάχιστον η δική μας δυστυχία φέρει μέσα της το ιστορικό βάθος ενός Σίσυφου. Πόσες φορές ανεβήκαμε αυτήν την απότομη ανηφοριά, αγκομαχώντας, με τον βράχο στην αγκαλιά μας και πόσες φορές ακόμη θα τον ανεβούμε; Άσπρισαν τα μαλλιά μας πια, πρόωρα…
Ωστόσο, ίσως η καταδίκη μας στον Άδη να μην είναι τελική. Πάντα υπάρχει η έξοδος προς τα πάνω και καμιά φορά ακόμη και αυτοί οι οποίοι περνούν τους εαυτούς τους για θεούς, μπορεί τελικά να μην είναι και τόσο έξυπνοι. Και σε κάθε περίπτωση μας φοβούνται. Τα φοβούνται τα νιάτα. Φοβούνται τη δυναμική που υποβόσκει κάτω από το ηττημένο σαρκίο τους. Φοβούνται ότι μια μέρα θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Γι’ αυτό τα θέλουν αμόρφωτα, αγγράμματα, ηττοπαθή, μίζερα. Γι’ αυτό και τα καθυβρίζουν με τέτοια αξιοσημείωτη συνέπεια. Από τότε που ξεκίνησε η πανδημία, έβαλαν τα νιάτα στο στόχαστρο και τον υποτιθέμενο ασυνείδητο του χαρακτήρα τους, με την συνδρομή βεβαίως των καλοταϊσμένων μίντια. Επιχείρησαν και επιχειρούν ξεδιάντροπα να φορτώσουν την μνημειώδη ανικανότητά τους και την απύθμενη ηλιθιότητα που τους διακατέχει στους «νέους ανθρώπους», εν μέσω μίας ακόμη ασύλληπτης οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής.
Μέχρι που σοκαρίστηκαν κιόλα, με την κατάρρευση των σκελετών τους οποίους οι ίδιοι είχαν κατασκευάσει! Όταν άνοιξε το σύστημα για τους 30-39, καταγράφονταν εκατοντάδες χιλιάδες ραντεβού καθημερινά. Και με AstraZeneca κύριοι! Και με ό,τι άλλο θέλετε! Δεν μας πειράζει! Δεν μας σκιάζουν οι θρομβώσεις! Γνωρίζουμε καλά εμείς από εκπτώσεις και συμβιβασμούς! Τώρα διαπιστώνουν ότι οι μεγαλύτερες ηλικίες είναι εκείνες που διστάζουν περισσότερο και δεν πηγαίνουν να εμβολιαστούν. Για φαντάσου! Φοβούνται το μπάχαλο, τα ψέματα, την άγνοια, την παραπληροφόρηση. Ακόμη μία αποτυχία, που δρομολόγησε νέες εξαγγελίες για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς και αποκλεισμό των μη εμβολιασμένων από βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Εμείς πάλι φοβόμαστε για λογαριασμό τους, όταν συνειδητοποιούμε πως 8000 άνθρωποι έχουν καταλήξει εκτός ΜΕΘ (σε σύνολο 12301 νεκρών) ή όταν πληροφορούμαστε για ΜΕΘ με 100% θνητότητα, όπως συμβαίνει άλλωστε και με το νοσοκομείο του Πύργου. Μήπως φταίμε εμείς και γι’ αυτό; Ή μήπως φταίτε εσείς, που μοιράσατε ζεστό χρήμα παντού εκτός από τα νοσοκομεία, και βαφτίσατε ΜΕΘ κοινούς θαλάμους και αποθήκες δίχως στοιχειώδεις εγκαταστάσεις;
Αφήστε μας ήσυχους λοιπόν. Αφήστε μας στην άκρη. Και για εσάς δηλαδή, είναι καλύτερο να μην μας ενοχλείτε ιδιαίτερα γιατί ποτέ δεν ξέρετε… Τελειώνετε επιτέλους με την χουντικής έμπνευσης απαγόρευση κυκλοφορίας, την οποία σκέφτεστε να άρετε μόνο και μόνο επειδή θέλετε να καλωσορίσετε το δολάριο, δηλαδή τους Αμερικανούς τουρίστες. Αφήστε μας στις μουσικές μας, στους έρωτές μας, στις αγωνίες, στα τραγούδια μας. Κάντε τις λαμογιές σας, αλλά αφήστε μας ελεύθερους να απολαύσουμε έστω το τίποτα, το οποίο μας επιφυλάξατε.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
