Αν αφήσουμε τους ξεπουλητάδες των νερών, το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”113560″ img_size=”full”][vc_column_text]

Της Νίνας Γεωργιάδου

‘Εσύ κι εγώ και όλοι σ’ αυτό τον πλανήτη, είμαστε μαύροι, κάτω από το δέρμα.

Αδέρφια που χωριστήκαμε πριν από δυο χιλιάδες περίπου γενεές.

Πάνε κάπου 130000 χρόνια, που η Αφρική χτυπήθηκε από παρατεταμένες ξηρασίες.

Οι megadroughts, όπως ονομάζονται αυτοί οι μακρόσυρτοι άνυδροι καιροί, κρατούσαν πάνω από 20 χρόνια. Με τέτοια αναβροχιά. τα χωράφια έγιναν φρύγανα και τα δέντρα στάχτη.

Λέγεται, πως αυτό το ξερικό αμανάτι οφειλόταν σε απανωτά φαινόμενα LaNiña (με την οποία δεν έχω καμιά σχέση) και η οποία πάγωνε τόσο το νερό του Ειρηνικού, ώστε δεν μπορούσε να εξατμιστεί, να φτιάξει υδρατμούς και σύννεφα, να τα ταξιδέψουν οι αέρηδες πάνω απ΄την Αφρική, να γίνουν βροχή να την ποτίσουν για να καρπίζει και να τρέφει όλων των λογιών τα ζώα, κι εμάς μαζί.

Έτσι, η Μάνα Αφρική στέγνωσε απ’ το ξερικό αμανάτι και όσοι είχαν πόδια, άρχισαν να ανηφορίζουν βόρεια ή να κατευθύνονται ανατολικά για να γλιτώσουν.
Αυτή ήταν μια από τις πρώτες και παλλές προσφυγιές του κόσμου.

Ευτυχώς τότε δεν υπήρχαν φασίστες και σύνορα και οι άνθρωποι πήγαιναν όπου βαστούσαν τα πόδια τους, για να βρουν φαί και νερό.

Πρώτα πέρασαν τα στενά του BabelMandab στην Ερυθρά θάλασσα και κατεθύνθηκαν στην Ευρασία.

Την Ευρώπη δεν την προτίμησαν γιατί το μεγαλύτερο κομμάτι της ήταν τότε σκεπασμένο με πάγους.

Αργότερα που έλειωσαν οι πάγοι, κυριολεκτικά και μεταφορικά, οι προ προ παππούδες μας ήρθαν και στην Ευρώπη και ξάσπριζαν σιγά-σιγά, καθώς ο ήλιος δεν ήταν ο Αφρικανικος ανελέητος, ώσπου κάποιοι γίναμε ασπρουλιάρηδες.

Αυτή η πορεία στο χρώμα του δέρματος και στα περάσματα της Γης, είναι φυλαγμένη με κώδικες μέσα στη γενετική μας αλυσίδα.

Προσωπικά, πάρα πολύ συχνά και το’χω εξομολογηθεί πολλές φορές, άλλοτε από κούραση κι άλλοτε από την ένταση των συναισθημάτων, νοιώθω μαύρη, μέσα κι έξω.σα να γεννήθηκα σε ορυζώνες της Νέας Ορλεάνης

Τότε ακούω τις μουσικές που μου ταιριάζουν.

Κι έτσι όπως μαζευτήκαμε εδώ η γράφουσα και η LaNiña των παγωμένων νερών, ας έρθει απ’ όλα τα ζεστά, γλυκόλαλα μαύρα λαρύγγια, η NinaSimone, να θερμάνει τα νερά των ωκεανών, να γεννηθούν τα σύννεφα, να γινουν βροχή να ποτίσουν τα χωράφια και ν’ αυγατίσουν τις πηγές.

Μόνο το νου μας, γιατί τώρα καραδοκούν ξεπουλητάδες των νερών κι αν τους αφήσουμε “το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία”.

Πηγή: tvxs.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]