Γράφει ο Χάρης Μικελόπουλος

Είναι κρίμα, μα βλέπω ήδη να συμβαίνει για μια ακόμη φορά. Η διαίρεση της Ηλείας δεν τελειώνει ποτέ και ειδικά σε πολύ σοβαρά ζητήματα όπως αυτό των Πανεπιστημιακών Τμημάτων. Τα όσα έχουν συμβεί είναι γνωστά σε όλους και δεν υπάρχει λόγος αναφοράς ξανά σε αυτά.

Το θέμα είναι πως μετράμε ήδη τρία χρόνια χωρίς τα τμήματα που καταργήθηκαν με την αναδιάρθρωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που ουσιαστικά ξεκίνησε και τελείωσε στην Ηλεία καθώς κανείς άλλος νομός στην χώρα δεν αποκλείστηκε κατά αυτόν τον τρόπο. Η συζήτηση έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, με ποιο τρόπο θα καταφέρουμε να επανακτήσουμε την χαμένη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Σε αυτή την συζήτηση αρχίζει να διαφαίνεται αυτό που μας κυνηγά επί χρόνια και ευθυνόμαστε εμείς για αυτό. Ποιος θα προλάβει πρώτος ή καλύτερα ποιος θα νικήσει τον άλλον,σαν να είμαστε αντίπαλοι. Πόλεις που τις χωρίζουν μόλις λίγα χιλιόμετρα, αντί να έχουν βρει κοινή γραμμή πλεύσης για την ανάπτυξη συνολικά αυτού του νομού που ζούμε όλοι, ορίζουν τα όριά τους, κρατούν αδιάλλακτη στάση και τελικά σκιαμαχούν για χρόνια δίχως νόημα.

Τι συμβαίνει αυτό το διάστημα;

Τρεις περιοχές διεκδικούν Τμήματα ή Σχολές, ο Πύργος, η Αμαλιάδα και η Αρχαία Ολυμπία. Ξεπερνώντας συναισθηματικές φορτίσεις και αναφορές σε πνεύματα και μεγαλεία, ένα πρόκειται να μας φέρει στην πραγματικότητα. Ο ορθολογισμός.

Τι ζητά κάθε περιοχή;

Σχολή ή τμήματα. Μέχρι εδώ καλώς. Δικαίωμά του καθενός να ζητά ό,τι θεωρεί σωστό και δίκαιο για τον τόπο του. Ποιος αποφασίζει για την ίδρυση εκ νέου τμημάτων ή σχολών στην Ηλεία; Oυσιαστικά δύο. Το Πανεπιστήμιο Πατρών και το Υπουργείο Παιδείας. Δεν μας απασχολούν εδώ οι επιτροπές, τα συμβούλια κτλ. Στο τέλος ένας παίρνει και την οριστική απόφαση, ο πρωθυπουργός. Καλώς ή κακώς έτσι γίνεται.

Πάμε στην ουσία.

Τι υπάρχει σήμερα; Kανονικά τίποτα.

Και το εξηγώ. Έχει παρουσιαστεί ένα σχέδιο μέσω μνημονίου συνεργασίας Πανεπιστημίου Πατρών, Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος και δήμου Αρχαίας Ολυμπίας για την δημιουργία σχολής Ανθρωπιστικών-Ολυμπιακών Σπουδών με έδρα την Ολυμπία. Υπάρχει μελέτη σκοπιμότητας και βιωσιμότητας που έχει δημοσιευθεί ήδη. Δεν το συζητώ για την αξία της Ολυμπίας, το ιδεώδες, τον Ολυμπισμό, τον αθλητισμό και το τεράστιο μέγεθός της παγκοσμίως.

Επανέρχομαι. Ορθολογισμός.

Προβλέπεται η δημιουργία τριών τμημάτων, δυο ελληνόφωνων κι ενός ξενόγλωσσου. Οι εγκαταστάσεις δεν υπάρχουν. Προτείνονται τα δυο παλαιά ξενοδοχεία Απόλλων και Ξένιος Ζευς τα οποία απαιτούν πάρα πολλά χρήματα για να μετατραπούν σε πανεπιστημιακά τμήματα. Προτείνονται εναλλακτικές έως ότου βρεθούν τα χρήματα. Οι εγκαταστάσεις της ΔΟΑ, το κτίριο ΣΠΑΠ, το παλαιό δημαρχείο.

Ας πούμε πως ξεκινά έτσι, με την εναλλακτική προσωρινή λύση. Κανείς δεν αναφέρει αυτό που υπάρχει στην μελέτη βιωσιμότητας και είναι το πιο σοβαρό και το πιο δύσκολο. Να γίνει η σχολή αυτή ελκυστική και βιώσιμη.

Επανέρχομαι. Ορθολογισμός για να μην ξεχνιόμαστε.

Τεράστιο το όνομα Ολυμπία. Η πραγματικότητα όμως ποια είναι; Η Ολυμπία δεν είναι πόλη. Αριθμεί 800 περίπου μόνιμους κατοίκους. Πρόκειται ουσιαστικά για κοινότητα. Μπορεί να το αμφισβητήσει κάποιος αυτό; Δεν νομίζω. Το αναφέρει η μελέτη βιωσιμότητας. Τα τμήματα που πρόκειται να δημιουργηθούν στην Ολυμπία μπορεί να μην είναι βιώσιμα για εντελώς πρακτικούς λόγους. Πρόκειται για μοναδική περίπτωση δημιουργίας ΑΕΙ σε τόσο μικρό μέρος. Δεν υπάρχουν κατοικίες για την στέγαση των φοιτητών, δεν υπάρχουν εμπορικά καταστήματα, υπηρεσίες και οτιδήποτε άλλο έχει ένα μεγάλο αστικό κέντρο. Αυτά μπορεί να αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα τόσο για υποψήφιους φοιτητές όσο και για διδακτικό προσωπικό. Υπάρχει αμφιβολία για την επιτυχία του εγχειρήματος και είναι βάσιμη.

Δεν το λέω εγώ, το λέει η μελέτη. Κανείς από όσους μιλούν για αυτή την περίπτωση δεν έχει αναφέρει αυτά τα προβλήματα. Κανείς δεν έχει απάντηση στο που θα μείνουν οι φοιτητές. Ξέρετε πόσους προβλέπει η μελέτη; Eκατό για κάθε ελληνόφωνο τμήμα και σαράντα ή πενήντα για το ξενόγλωσσο. Αν υποθέσουμε πως καλύπτονται οι θέσεις όχι στο 100% αλλά στο 70%,σε πλήρη ανάπτυξη τα τμήματα μέσα σε τέσσερα χρόνια θα έχουν τουλάχιστον επτακόσιους φοιτητές.

Ζητείται πειστική απάντηση απέναντι στις επιθυμίες και στα όνειρα, στο που θα μείνουν επτακόσιοι νέοι.

Λεπτομέρεια που επίσης δεν έχει διευκρινιστεί αφήνοντας εντυπώσεις εντελώς λανθασμένες. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για φοιτητική εστία. Όσα έχουν ειπωθεί για φιλοξενία φοιτητών εντός των εγκαταστάσεων, δηλαδή των δυο παλαιών ξενοδοχείων, αφορά σε ένα πολύ μικρό αριθμό για αδύναμους οικονομικά φοιτητές που δεν υπερβαίνει τις 30-40 κλίνες.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι είναι απορίας άξιον, πως έχει προκύψει τέτοια μελέτη και τέτοιος σχεδιασμός. Εκτός κι αν πρόκειται το επόμενο διάστημα να ανεγερθούν στην Ολυμπία 50 νέες πολυκατοικίες για να λύσουν το σημαντικότερο ζήτημα της λειτουργίας Πανεπιστημιακής Σχολής, αυτό της στέγασης.

Πάμε στον Πύργο.

Το κτίριο που στέγαζε τα τμήματα ΑΕΙ στεγάζει πια το 1ο Λύκειο και καλώς συμβαίνει.

Αν προκύψει ξαφνικά μια απόφαση ίδρυσης Σχολής στον Πύργο, ακόμα κι αν είναι σενάριο φαντασίας, που θα στεγαστεί; 

Πουθενά.

Μια σκέψη πάντα που υπήρχε ήταν το Μανωλοπούλειο, παλαιό και νέο κτίριο. Αν βλέπει κάποιος, χρονικό ορίζοντα επανέναρξης εργασιών και ολοκλήρωσης ας μας το πει! 

Κι έτσι προέκυψε το θέμα ΣΕΤΤΗΛ. 

Από την παύση λειτουργίας της έρχεται στο προσκήνιο η επαναφορά ΑΕΙ στον Πύργο καθώς έχουμε εγκαταστάσεις και μεγάλο χώρο περίπου 90 στρεμμάτων. 

Θα θυμάστε που αναζητούσαν χώρο για την ανάπτυξη του τότε ΤΕΙ για την δημιουργία ολοκληρωμένου campus κάπου ανάμεσα στην Παλαιοβαρβάσαινα, την έκταση της ΣΚΟΣ στην είσοδο της πόλης ως και εκτάσεις στην διασταύρωση της Σπιάντζας, της Πολεμικής Αεροπορίας.

Τώρα ο χώρος βρέθηκε. Μια λεπτομέρεια βέβαια. Ακόμα δεν έχει κλείσει οριστικά το στρατόπεδο και μόνο υποσχέσεις υπάρχουν για την μεταβίβαση της έκτασης και των εγκαταστάσεων στον δήμο Πύργου. Αυτό είναι κάτι που αναμένεται εκτός απροόπτου. Βέβαια, τα απρόοπτα δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στην Ηλεία, αντίθετα έχουν γίνει ο κανόνας.

Στην περίπτωση που συζητηθεί σοβαρά το ενδεχόμενο δημιουργίας εκ νέου ΑΕΙ στον Πύργο, τότε η έκταση της ΣΕΤΤΗΛ είναι μοναδική και μπορεί να δημιουργηθεί ένα πραγματικό campus καθώς διαθέτει ό,τι χρειάζεται ένας πανεπιστημιακός χώρος. Από κτίρια ως αθλητικές εγκαταστάσεις, πράσινο, χώρους αναψυχής, parking και ανοιχτούς χώρους συνάθροισης και ψυχαγωγίας.

Θα απαιτηθούν χρήματα φυσικά για να γίνουν όλα αυτά όπως πρέπει. Όμως είναι μονόδρομος και πρέπει να γίνουν με κάθε τρόπο.

Και τέλος, η Αμαλιάδα.

Αν αποφασιστεί η ίδρυση ΑΕΙ στην Ηλεία, τότε η πόλη της Αμαλιάδος διαθέτει ήδη κτίριο σύγχρονο για αυτό τον σκοπό. Κι αυτό είναι ήδη το διαπραγματευτικό χαρτί της. Δεν έχει συζητηθεί βέβαια το θέμα και δεν υπάρχει αντικείμενο σπουδών. Δεν θέλω να είμαι άδικος, ούτε ως Πυργιώτης να υποβαθμίσω τον ρόλο της. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νομού και μέσα στον Ηλειακό κάμπο και απαιτεί ρόλο και θέση που δικαιούται.

Είναι όμως η δεύτερη μετά τον Πύργο ,ο οποίος είναι και η πρωτεύουσα του νομού. Αν θέλουν κάποιοι να το παραβλέπουν θεωρώ πως είναι στην λάθος κατεύθυνση.

Συμπερασματικά και πάντα ορθολογικά. Η Ηλεία έχει αδικηθεί κατάφορα και σε αυτό το θέμα, των πανεπιστημιακών σχολών ή τμημάτων. Και σε πολλά άλλα. Τα γνωρίζουμε όλοι.

Εάν υπάρχει η βούληση από το Πανεπιστήμιο Πατρών και από το Υπουργείο Παιδείας να επαναφέρουν την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στον νομό, τότε θα πρέπει να ομονοήσουν οι τοπικοί άρχοντες και να σταθούν γενναία στο ύψος των περιστάσεων για το καλό του τόπου παραμερίζοντας τοπικισμούς και στεγανά.

Κοινώς, ο Πύργος ως η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα του νομού έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να διεκδικήσει την επαναφορά της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην πόλη.

Πουθενά δεν έχει συμβεί το αντίθετο. Οι εγκαταστάσεις και η έκταση της ΣΕΤΤΗΛ είναι ιδανικά για την δημιουργία του νέου ΑΕΙ.

Η Αμαλιάδα έχοντας έτοιμο κτίριο θα ακολουθήσει τον Πύργο με την ίδια δυναμική και σε συνεργασία μαζί του προκειμένου να μην έχουμε φαινόμενα διαίρεσης και διχόνοιας όπως συνέβη με την ίδρυση του ΤΕΙ Πύργου το οποίο και μοιράστηκε στα δύο πριν ακόμα λειτουργήσει. 

Μην το ξεχνάμε.Ήταν ένα σοβαρό θέμα που δεν λειτούργησε υπέρ μας, δηλαδή και των δύο πόλεων. Αν είχαν λειτουργήσει και τα τέσσερα τμήματα που προβλέπονταν, ο Πύργος θα είχε σχολή και όχι τμήματα. Από κει και πέρα θα λειτουργούσαν όλα καλύτερα για την δημιουργία τμημάτων και στην Αμαλιάδα.

Πιεζόμενοι οι δήμαρχοι, λειτούργησαν με εντελώς λάθος τρόπο. Αυτό το απέδειξε η πραγματικότητα κάποια χρόνια αργότερα.

Και τέλος η Ολυμπία.

Μοναδική, πανέμορφη και παγκόσμια. Ιδανική για να λειτουργήσει ξενόγλωσσο τμήμα, μεταπτυχιακά τμήματα καθώς και να αποτελεί την έδρα των τμημάτων ή σχολών της Ηλείας.

Μετά από τόσα χρόνια, η Ηλεία μόνον έτσι μπορεί να μπει ξανά στον Πανεπιστημιακό χάρτη. Με την δημιουργία ενός τελικά Ολυμπιακού Πανεπιστημίου που περιλαμβάνει την Αρχαία Ολυμπία, την πρωτεύουσα του νομού τον Πύργο και την Αμαλιάδα.

Ξέρω πως κάποια από αυτά που λέω δεν θα βρουν σύμφωνους ίσως αρκετούς. Κάποιοι θα πουν πως αποκάλεσα την Ολυμπία κοινότητα, κάποιοι πως σκέφτομαι τον Πύργο γιατί είμαι Πυργιώτης και κάποιοι γιατί βάζω δεύτερη την Αμαλιάδα.

Κι όμως, πρώτη από όλους βάζω την Ηλεία. Γιατί σε αυτό τον τόπο ζούμε ,αυτόν έχουμε κι αυτόν αγαπάμε. Κάθε πόλη και χωριό αυτού του νομού με όλα όσα καλά έχει. Υπέροχες παραλίες, πανέμορφα μέρη, δάση, ποτάμια, αρχαία.

Αγαπώ την Ολυμπία από μικρό παιδί, αγαπώ την πόλη μου τον Πύργο, αγαπώ την Αμαλιάδα γιατί έχω κι από αυτήν ρίζες. Όλοι κάτι έχουμε σε κάθε μέρος τελικά.

Γι’ αυτό παρακαλώ να σκεφτούμε ορθολογικά.  Όσο κι αν θέλουμε τα πάντα για τον δικό μας ιδιαίτερο τόπο, την πόλη μας ή το χωριό μας, δεν γίνεται να τα έχουμε όλα.

Όλα, είναι ολόκληρος ο νόμος. Καθετί που θα χτίζεται και θα δημιουργείται από δω και πέρα, πρέπει να είναι για όλους μας. Αν αφήσουμε την Ηλεία διαιρεμένη και διχασμένη, πάλι θα είμαστε οι χαμένοι. 

Και θα κοιτάζουμε για μια ακόμη φορά τις άλλες περιοχές να αναπτύσσονται και να ξεφεύγουν μακριά από όσα εμείς κάναμε κανόνα κι όχι εξαίρεση.

Την διχόνοια. 

Μην γίνουν πάλι όλα λάθος. Δεν έχουμε τέτοια πολυτέλεια, ο τόπος έχει ανάγκη ανάπτυξης σε πολλαπλά επίπεδα. Αρκεί να βρούμε πρώτα εμείς την άκρη. Μόνοι μας, κι έπειτα έρχονται οι άλλοι…