(Το δικό μας μέλλον στα δικά μας χέρια)
Του Νίκου Αχ. Διάκου
Μηχ/γου-Ηλεκ/γου
Μηχανικός Ε.Δ.Ε.
Αυτό ήταν το σλόγκαν του 9ου Περιφερειακού Συνεδρίου, στο νέο λιμάνι της Ακτής Δυμαίων, στις 5 και 6 Φεβρουαρίου 2018.
Εκεί λοιπόν στις 6 Φεβρουαρίου , στην πρώτη παράλληλη απογευματινή συνεδρία, έγινε για πρώτη φορά συζήτηση και μπήκαν θεμέλια για την΄΄ είσοδο΄΄ του φυσικού αερίου στην Δ. Ελλάδα και την κατασκευή δικτύων φυσικού αερίου στους αστικούς ιστούς των πόλεων Αγρινίου, Πατρών και Πύργου ( Δ. Ελλάδα ) .
Ομιλητής ο Υπουργός Περιβάλλοντος και ενέργειας Γιώργος Σταθάκης , ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών , Χρήστος Σπίρτζης , ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής πολιτικής Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος & Ενέργειας Σωκράτης Φάμελος και η υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου .
Με συντονιστή τον αντιπεριφερειάρχη Περιφερειακής Ενότητας Αχαϊας κ. Γρ. Αλεξόπουλο, εξαντλήθηκε η ενότητα με θέματα Ενέργεια , Υποδομές , Περιβάλλον και Δημόσια Περιουσία.
Όσον αφορά την ενέργεια ή συζήτηση επικεντρώθηκε στην άφιξη στην περιοχή LNG και διανομή.
Η ιδέα αρχικά ήταν να γίνουν δεξαμενές αποθήκευσης υγρού φυσικού αερίου στο λιμάνι της Πάτρας και από εκεί να μεταφέρεται το υγροποιημένο φυσικό αέριο σε δεξαμενές Αγρινίου και Πύργου, προκειμένου εκείθεν να γίνεται αποσυμπίεση , εξαέρωση και διανομή στην κατανάλωση μέσω των αστικών δικτύων που έμελε να κατασκευασθούν και στις τρεις πρωτεύουσες.
Αργότερα επικράτησε η άποψη ν’ αυτονομηθεί ο Πύργος με δεξαμενές στο Κατάκολο, όπου θ’ αποθηκευόταν το υγροποιημένο φυσικό αέριο που θα έφθανε εκεί με τα γνωστά γκαζάδικα ( τάνκερ μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου ).
Μάλιστα στο τέλος της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ είχε γίνει εκτεταμένη αναζήτηση χώρου, στις παρυφές της πόλης ( Συντριάδα ) για την εγκατάσταση δεξαμενών και εξαερωτών, προκειμένου να καταλήξει η διαδρομή του κεντρικού αγωγού και των παρακαμπτηρίων τροφοδοτικών αγωγών αερίου χαμηλής πίεσης της πόλης του Πύργου.
Από τότε πέρασαν επτά (7)περίπου χρόνια μέχρι να γίνει και η πρώτη εκσκαφή στον αστικό ιστό της πόλης μας, εκσκαφή η οποία σήμανε την είσοδο της πόλης μας σε μια νέα υποθετική περίοδο ανάπτυξης, αλλά και την απαρχή διεκδίκησης της πατρότητας της ιδέας ή των πρωτοβουλιών ωρίμανσης αυτής της ιδέας.
Πέρα όμως απ’ αυτές τις παραδοσιακές κοκκορομαχίες ΄΄κατόπιν πρωτοβουλιών μου ΄΄ πίσω και από την επιχείρηση αέριο κρύβεται η ζοφερή πραγματικότητα του ξεπουλήματος όλων των πηγών ενέργειας και των επιχειρηματικών πρωτοβουλιών στο χώρο της σύγχρονης Ελλάδας.
Ο διαχειριστής του εθνικού συστήματος Φυσικού Αερίου ( ΔΕΣΦΑ) που πρωτοστατεί σ΄ όλες αυτές τις αναπτυξιακές κινήσεις κατέχει μόνο το 34% των μετοχών, αφού με πρωτοβουλία του ΤΑΙΠΕΔ ( όλα πωλούνται εδώ) , το 66% κατέχει η κοινοπραξία SENFLUGA ENERGY HOLDING S.A. (Ιταλοϊσπανοβελγική), η οποία και μετά των πώληση του 10% στην Ελληνική Εταιρεία ενέργειας DAMCO ENERGY S.A. εξακολουθεί με 54% να λυμαίνεται και θα λυμαίνεται και θ’ αποφασίζει για την ΄΄ ανάπτυξη ΄΄ της χώρας μας, αφού η αναγραφή επί των πινακίδων των έργων εναόν EDA ( θυγατρική της EDA), είναι οι Ελληνοποιημένες εταιρείες της μητρικής εταιρείας Ιtalgas SPA.
Βέβαια οι δουλικές αυτές δεσμεύσεις των αναπτυξιακών κλάδων και των ενεργειακών πηγών της χώρας μας ( ΟΤΕ, ΔΕΗ, λιμάνια , τραίνα, αεροδρόμια κ.λ.π. ) είναι παλιά συνταγή κι έτσι και το αέριο δεν θα μπορούσε να ξεφύγει, αφού ακόμη και το νερό , υπέρτατο αγαθό κινδύνεψε και κινδυνεύει να περάσει σε ιδιωτικά χέρια, αν το αντιληφθήκατε , όπως έγινε και στην Χιλή πριν το τέλος του πραξικοπήματος.
Πέρα όμως από το γεγονός ότι η χώρα μας με την αδεξιότητα, την ανοχή και την σύμπνοια των ταγών των κεντρικών κυβερνήσεων και όχι μόνο, έγινε τις τελευταίες δεκαετίες το νέο Ελδοράντο , ακόμα και η διατήρηση , η συντήρηση και η ανάπτυξη αυτών των καθεστώτων ολιγαρχίας και ξενοκρατίας βασίζεται σε κανόνες που οι ντόπιοι ΄΄ υπηρέτες ΄΄ των εφαρμόζουν και διαφυλάττουν.
Έτσι λοιπόν πέρα από το γεγονός ότι οι Έλληνες για μια ζωή υποθήκευσαν και το φυσικό αέριο που αύριο μπορεί να βγαίνει και στην Κρήτη ή στο Κατάκολο , στα ξένα συμφέροντα, ακόμη και κατασκευαστικά το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας φρόντισε τα έργα στη Δ. Ελλάδα να δημοπρατηθούν ενιαία ( ένας μεγάλος προϋπολογισμός) , ώστε να μην μπορούν οι ντόπιοι εργολήπτες να συμμετάσχουν, αλλά να είναι διαθέσιμοι να κατασκευάσουν το έργο για λογαριασμό τρίτων, δηλαδή των μεγάλων αναδόχων , ( εθνικοί εργολάβοι) , όπως ο ΑΒΑΞ.
Διπλή ζημιά λοιπόν. Από την μια χάθηκε μια ακόμα πλουτοπαραγωγική πηγή στον Ελλαδικό χώρο και από την άλλη το έργο παρ’ ότι εκτελείται από ντόπιο δυναμικό είναι αναδοχή εθνικού εργολάβου.
Και μια λεπτομέρεια . Η ΔΕΠΑ πουλήθηκε (66%) το 2021 για 733 εκατ. € και είχε το 2022 καθαρά κέρδη όλος ο όμιλος 88.795.000 € .
Δεν θυμάμαι όμως να έγινε κάποια παρέμβαση ή διαμαρτυρία στη Βουλή, έτσι για τα μάτια του κόσμου να μην πάει κι αυτή η χαμένη οικονομική ελληνική ευκαιρία ΄΄άκλαφτη ΄΄.
Και με τον τρόπο αυτό λοιπόν κατασκευής, δηλαδή τη δημοπράτηση σε ενιαία βάση έργων τα οποία μπορούν νόμιμα να ΄΄ σπάσουν ΄΄ σε κομμάτια, βγαίνουν από τη μέση οι μικρομεσαίοι ντόπιοι κατασκευαστές και γίνονται είλωτες των΄΄ εθνικών ΄΄ κατασκευαστών.
Δηλαδή μετά τις κραυγαλέες αναθέσεις των μεγάλων έργων , την αποστολή από το κέντρο πακέτων αναδόχων – χρηματοδοτήσεων μικρών έργων της Περιφέρειας , η τρίτη συνταγή ΄΄ εξουδετέρωσης΄΄ των ντόπιων εργολάβων είναι η δημοπράτηση πακέτων έργων με μεγάλους προϋπολογισμούς , τα οποία δεν μπορούν να διεκδικήσουν με τα εργοληπτικά τους πτυχία οι μικρομεσαίοι ντόπιοι κατασκευαστές.
Ευτυχώς που υπάρχει ο τουρισμός και έτσι μειώνεται η ανεργία ( κατά την Κυβέρνηση) με τα ΄΄γκαρσόνια ΄΄. Ο Χειμώνας όμως είναι μπροστά.
