Στον καινούργιο πολυπολικό κόσμο, κατά πως φαίνεται δεν έχει θέση η άλλοτε πολλά υποσχόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τις Βρυξέλλες να κινδυνεύουν με μαρασμό, το Βερολίνο να αδυνατεί να βρει βηματισμό, το Παρίσι να δείχνει ανίκανο να αντιμετωπίσει επιτυχώς ακόμα και τους αρουραίους της Μονμάρτρης, το μοναχικό πια Λονδίνο αγωνιωδώς να προσπαθεί να βρει θέση στο νέο «Οριάν Εξπρές», κάνοντας την Αγκάθα Κρίστι να γελάει στον τάφο της, και η μόνη που κάνει παιχνίδι είναι η Ρώμη, περιορισμένης βεβαίως εμβέλειας.
Μπρος σε αυτή τη διεθνή σκηνή, ο ελληνικός θίασος ψάχνει να βρει σενάριο για να σταθεί. Και το μόνο που μένει στον πρωθυπουργό είναι να εκλιπαρεί πότε τη Μελόνι για μια σοβαρή σχέση κατανόησης, αλλά αυτή μας (ξανα)πουλάει τρένα, και πότε τον Μερτς, που προς το παρόν μας προσφέρει μόνο «βραβεία» για τη μεγάλη, τάχα, ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα κι Νετανιάχου στρέφει την πλάτη στην Αθήνα βλέποντας να μην μπορεί να ρίξει στο Αιγαίο όχι καλώδιο ηλεκτρικής σύνδεσης αλλά ούτε πετονιά χωρίς την άδεια της Άγκυρας…
