2020 η Γη εκπέμπει SOS
«Φουρτουνιασμένη θάλασσα, δυνατές καταιγίδες και χαμηλή ορατότητα προβλέπονται για αύριο». Έτσι θα μπορούσε να ξεκινάει το δελτίο καιρού για τις 21 Ιουνίου του 2050. Οι καταστροφικές θύελλες μπορεί να μην ακούγονται σαν καλά νέα, αλλά θα είναι μεταξύ των ελάχιστων προβλημάτων του κόσμου στα προσεχή έτη της αιφνίδιας κλιματολογικής αναταραχής, καθώς τα επόμενα χρόνια προβλέπονται πλημμύρες, ξηρασίες, λιώσιμο των πάγων, πείνα, μεταναστεύσεις και πολλά ακόμα σοβαρά προβλήματα που θα δημιουργήσουν και πολιτικοκοινωνικές αναταραχές.
Ο Tim Radford, πρώην επιστημονικός συντάκτης του Guardian, είχε κάνει από το 2004 μια προφητική πρόβλεψη για τις πιθανές επιπτώσεις της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη στον κόσμο το 2020. Εφαρμόζοντας τις εμπειρικές του γνώσεις σχετικά με την επιστήμη που ήταν διαθέσιμη εκείνη την εποχή, προέβλεψε ότι το 2020 θα είναι η χρονιά που ο πλανήτης θα αρχίσει να αισθάνεται τη θερμότητα σαν κάτι πραγματικό και επείγον.
Το προηγούμενο έτος μάλιστα, ο κόσμος είδε τις σχολικές απεργίες της Greta Thunberg να μετατρέπονται σε ένα παγκόσμιο κίνημα με περισσότερους από έξι εκατομμύρια διαδηλωτές. Ο κόσμος λαμβάνει όλο και πιο σοβαρά υπόψη του τις ανησυχητικές προειδοποιήσεις από τους επιστήμονες του ΟΗΕ, ενώ δεκάδες εθνικά κοινοβούλια και δημοτικά συμβούλια έχουν δηλώσει ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης σχετικά με το κλίμα.
Ο Radford γράφοντας μετά το ρεκόρ ζέστης του Ηνωμένου Βασιλείου το 2003, προειδοποίησε ότι τέτοιες καυτές θερμοκρασίες θα γίνουν πλέον ο κανόνας. «Να περιμένετε ότι το καλοκαίρι του 2020 θα είναι αποπνικτικό». Από τότε, ο κόσμος έχει περάσει από τα 10 πιο καυτά χρόνια της ιστορίας.
Ακολουθώντας το παράδειγμα του Radford, ας εξετάσουμε τι θα γίνει στον κόσμο το 2050, αν η ανθρωπότητα εξακολουθεί να καίει πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακα και δάση με αυτούς τους ρυθμούς. Αρχικά η διαφορά θα είναι ορατή από το διάστημα. Το λευκό χρώμα του βορρά θα εξαφανίζεται κάθε καλοκαίρι, ενώ ο νότιος πόλος θα συρρικνωθεί και δεν θα είναι αναγνωρίσιμος.
Ο κόσμος το 2050 προβλέπεται να είναι πιο εχθρικός, λιγότερο εύφορος και περισσότερο συνωστισμένος. Οι πλούσιοι θα βρίσκονται σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, ενώ οι φτωχοί θα παραμένουν εκτεθειμένοι στα ολοένα και σκληρότερα στοιχεία. Όλοι όμως θα επηρεαστούν από τις αυξανόμενες τιμές, τις συγκρούσεις, το άγχος και την κατάθλιψη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η παγκόσμια θερμοκρασία αυξήθηκε κατά 1.5 βαθμό Κελσίου πριν από δύο χρόνια και τώρα επιταχύνεται προς 3 ή ακόμα και το 4 βαθμούς Κελσίου, μέχρι τα τέλη του αιώνα. Το Λος Άντζελες, το Σίδνεϊ, η Μαδρίτη, η Λισαβόνα και ενδεχομένως ακόμα και το Παρίσι να δουν θερμοκρασίες που θα φτάσουν ακόμα και τους 50 βαθμούς Κελσίου, ενώ το κλίμα του Λονδίνου μοιάζει με αυτό της Βαρκελώνης πριν 30 χρόνια. Σε όλο τον κόσμο, η ξηρασία εντείνεται και η υπερβολική ζέστη γίνεται πραγματικότητα για τους κατοίκους, οκτώ φορές περισσότερο από ό, τι το 2019.
Ο ακραίες καιρικές συνθήκες είναι η πρωταρχική ανησυχία όλων, εκτός από μια μικρή ελίτ. Επιπτώσεις θα υπάρχουν παντού, αλλά η μεγαλύτερη δυστυχία γίνεται αισθητή στις φτωχότερες χώρες. Οι ασφαλιστικές εταιρείες από τη μεριά τους αρνούνται να καλύψουν τις φυσικές καταστροφές, η ανασφάλεια κυριαρχεί και οι κυβερνήσεις αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
«Μέχρι το 2050, αν αποτύχουμε να δράσουμε, πολλά από τα πιο επιβλαβή, ακραία καιρικά φαινόμενα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια θα γίνουν συνηθισμένα», προειδοποιεί ο Michael Mann, διευθυντής του Κέντρου Επιστήμης των Συστημάτων της Γης στο κρατικό πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.
Ο συγχρονισμός δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερος, καθώς μέχρι το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να ανέλθει σε 9,7 δισεκατομμύρια, δηλαδή περισσότερα από δύο δισεκατομμύρια περισσότερους ανθρώπους να τρέφονται από ό, τι σήμερα.
Όταν όμως υπάρχει πείνα, οι άνθρωποι αναγκάζονται να πολεμήσουν ή να φύγουν. Περίπου 50 με 700 εκατομμύρια άνθρωποι θα αφήσουν τα σπίτια τους από τα μέσα του αιώνα ως αποτέλεσμα της υποβάθμισης του εδάφους, σύμφωνα με εκτιμήσεις του περασμένου έτους. Οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες και οι ξηρασίες θα αναγκάσουν πολλούς άλλους να μεταναστεύσουν εντός και εκτός συνόρων. Ομοίως, θα μειωθεί ο πάγος των βουνών, ο οποίος αποτελεί πηγή νερού για το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι φτωχότεροι θα επηρεαστούν χειρότερα, αν και έχουν τη μικρότερη ευθύνη για την κλιματική κρίση.
